واگذاری سرخابی‌ها نقطه عطفی در اجرای اصل‌۴۴

«جهان‌صنعت»- مرکز روابط‌عمومی و اطلاع‌رسانی وزارت امور اقتصادی و دارایی طی جوابیه‌ای، به گزارش روزنامه «جهان‌صنعت» با تیتر «سرخابی‌ها در انتظار مولدسازی» واکنش نشان داد که مشروح این جوابیه را در ادامه از نظر می‌گذرانید:
واگذاری دو باشگاه پرسپولیس و استقلال از دهه‌۷۰ کلید خورد اما طی چند دهه گذشته بنا‌به دلایل مختلف به تعویق افتاد اما در نهایت هفته گذشته بعد از انتظار دو‌دهه‌ای، این رویداد مهم برای فضای اقتصادی و هم ورزشی کشور با اهتمام و تصمیم دولت سیزدهم علی‌رغم حواشی مختلف رقم خورد.
پیش از برگزاری مزایده موفق فعلی، سهام دو باشگاه چهار بار عرضه شد اما به دلیل اقتضائات ناظر به یافتن شرکای راهبردی و استراتژیک در این حوزه به اضافه ملاحظاتی که خریداران یا بعضا طرف فروش داشتند، مزایده عمومی به نتیجه نرسید.
همچنین در اسفند‌ماه سال گذشته نیز ۵۱درصد دوباشگاه عرضه شد اما به جهت پاره‌ای مشکلات و مسائل به نتیجه نرسید اما به جهت سیاست‌های مردمی دولت سیزدهم در واگذاری‌ها، حساسیت‌هایی که واگذاری این دوباشگاه داشت و همچنین ضرب‌الاجل زمانی AFC برای خروج مدیریت دولتی، هیات دولت مصمم بود متناسب با اقتضائات و شرایطی تدبیر دیگری در واگذاری داشته باشد تا به نقطه موفقیت رسید.
یکی از وظایف سازمان خصوصی‌سازی به عنوان متولی واگذاری، بازاریابی و مذاکره با مشتریان راهبردی استراتژیک است که اتفاقا نقطه عزیمت موفقیت در این مرحله پایانی یافتن مشتریانی بود که هم می‌توانند در مالکیت و مدیریت تحول ایجاد و هم دغدغه‌هایی که در جامعه در بخش هواداران، مدیران، بخش‌های فعال در ورزشگاه داشتند را تا حدودی رفع کنند.
با واگذاری این دوباشگاه که همواره به دلیل مشکلات مختلف توسط فدراسیون جهانی و نیز کنفدراسیون آسیا مورد تحریم و جریمه قرار می‌گرفت، نه‌تنها مشکلات AFC برطرف می‌شود، بلکه در این عرضه چند اتفاق مهم دیگر نیز می‌افتد؛ اولا این که تمام ۸۵درصد سهام دولت به صورت حداکثری، رقابتی، کاملا شفاف و در جریان بازار سرمایه حتی بالاتر از قیمت پایه‌ای که اعلام شده بود، عرضه شد. در واقع با واگذاری حداکثری سهام دولت به دوکنسرسیوم این دوباشگاه از دولتی بودن فاصله گرفتند.
با این واگذاری دوره مدیریت این مجموعه وارد یک عرصه جدیدی خواهد شد و بسیاری از موضوعات و مسائل، ناظر به این دوره مدیریت خواهد بود که طبیعتاً هم حوزه ورزش و مجموعه وزارت ورزش تکالیف قانونی خود را در زمینه نظارت خواهند داشت. سازمان خصوصی‌سازی به عنوان سازمان واگذار‌کننده تا پایان دوره اقساط این نظارت را باید انجام دهد؛ ضمن اینکه توجه به اقتصاد ورزش و بهره‌مندی دوباشگاه از حق پخش و رسیدن به سوددهی گام بعدی است که دولت در تلاش برای به ثمر نشاندن آنها است.
جواب جوابیه
واگذاری یا خصوصی‌سازی؟ مساله این است…
«جهان‌صنعت»- پیرو درج جوابیه وزارت امور اقتصادی و دارایی به گزارشی که با تیتر «سرخابی‌ها در انتظار مولدسازی» در این صفحه به زیور‌طبع آراسته شد، ارائه توضیحاتی ضروری‌ است که از پی خواهد آمد:
الف) تاکید دولت بر نفس واگذاری، به جای خصوصی‌سازی به عنوان هدف واگذاری، در جای خود محل یک شگفتی ا‌ست. آیا صرف واگذاری‌ها منتهی اهداف سیاست‌های کلی ابلاغی اصل‌۴۴ قانون اساسی‌ است؟ بدیهی‌ است که اگر چنین باشد، این واگذاری را باید برای دولت یک دستاورد بزرگ دانست کمااینکه ۴کابینه پیش از این نیز در واگذاری‌ها موفق بودند اما در خصوصی‌سازی شکست‌خورده تمام‌عیار لقب گرفتند.
ب) تاکید دولت بر یافتن ترم‌های جایگزین‌ مفهومی مانند واگذاری یا مولدسازی و مردمی‌سازی و… به جای تکیه بر اصل کلیدی خصوصی‌سازی، باعث می‌شود در رویکرد دولت نسبت به کلیت غایی اهداف اصل‌۴۴ تردید ابراز و این رویکرد را در ادامه رویکردهای شبه‌سوسیالیستی دولت فعلی قلمداد کرده که بارها بر قبول نداشتن قیمت‌های بازاری و رویکردهای دستوری برای مدیریت ابعاد مختلف اقتصاد، ارزیابی کنیم.
ج) خصوصی‌سازی به معنای صرف واگذاری حتی به بخش خصوصی نیز نخواهد بود. بسیاری از بنگاه‌های دولتی فعلی، پیشتر مالکانی خصوصی داشتند که با مصوبه دولت موقت و سپس شورای انقلاب به تسخیر و تملک دولت درآمدند. بسیاری از این بنگاه‌ها اعم از سرخابی‌ها مالکان خصوصی مشخصی داشتند که باید این دارایی‌ها به صاحبان اصلی‌شان بازگردانده شود که در نهایت بشود خصوصی‌سازی رخ داده را یک عملیات موفقیت‌آمیز قلمداد کرد.
د) پیشتر وزارت نفت در دوران دولت یازدهم، از باشگاه‌داری در ورزش امتناع کرد و باعث درهم‌ریختگی وضعیت باشگاه‌هایی چون نفت تهران، نفت مسجدسلیمان، صنعت نفت آبادان و پارس‌جنوبی جم شد. اکنون چه اتفاقی رخ داده که یک هلدینگ خصولتی نفتی پلیمری، قصد باشگاه‌داری در یک باشگاه بزرگ و پرطرفدار را کرده است؟
ه) پیشتر بانک تجارت، بانک ملی، بانک کشاورزی نیز در سطح اول فوتبال ایران اقدام به باشگاه‌داری کرده بودند و تیم‌های نسبتا قدرتمندی نیز برای دهه‌های ۶۰ و ۷۰خورشیدی ساخته بودند. چه چیزی عامل منع بانک‌ها از تیم‌داری در آن زمان شده بود و چه تغییری در اوضاع سیاست‌های مدیریتی بانک‌ها بر بنگاه‌های ورزشی رخ داد که نه یک بانک، بلکه کلکسیونی از ۶بانک مبتلا به ناترازی، مدیریت یک باشگاه پرطرفدار را بر عهده بگیرند. آیا روند تصمیم‌گیری با توجه به ترکیب سهامداران این بانک دچار چالش نخواهد شد؟
و) طی یک بازه زمانی کمتر از دوماهه ابتدا سازمان تامین اجتماعی برای تملک پرسپولیس و هلدینگ خلیج فارس برای مدیریت استقلال از سوی دولت معرفی شدند و سپس طی چند روز، مقرر شد که بانک تجارت تملک استقلال را عهده‌دار شود و بانک ملت نیز عهده‌دار مالکیت پرسپولیس. در نهایت نیز تصمیمی غیر از موارد یادشده رخ داد و باشگاه پرسپولیس به کنسرسیومی از ۶بانک واگذار شد و باشگاه استقلال نیز به هلدینگ خلیج فارس سپرده شد. دقیقا چه برنامه‌ریزی و مطالعات کارشناسی در این پروسه واگذاری قابل مشاهده است که دوستان وزارتی از آن به عنوان نقطه‌عطف تاریخی یاد می‌کنند؟
ز) اگر رویکردهای مدیریتی دولت فعلی در حوزه سیاست‌های مربوط به اصل‌۴۴ با ۴کابینه پیش از خود تفاوت دارد، باید به وضوح بر نقاط تمایزآفرین مثبت انگشت گذاشته شود و برای همگان طرح شود نه اینکه یک تفاخر درون‌سازمانی به رسانه‌ها فروخته شود.