وزیری که روخوانی فارسی را بلد نیست!

نادر کریمی‌جونی- آیا ممکن است در کشوری، کسی یک متن به زبان مادری را نتواند از رو بخواند و بعد به مقام‌های ارشد دست یابد؟ از آن مهم‌تر آیا ممکن است کسی نتواند یک متن به زبان مادری را از رو بخواند و در جایگاه عالی‌ترین مقام فرهنگی یک کشور قرار گیرد؟ پاسخ هر دو سال بالا حتما منفی است. چه یک وزیر یا مقام عالی‌رتبه حتی اگر مهارت خواندن را به خوبی فرانگرفته باشد پس از دست یافتن به مقام ارشد یا حین آن، مهارت خود را چنان افزایش می‌دهد که حداقل از نگاه مخاطبان، خرده‌ای بر او وارد نباشد.
اما از آنجا که در جمهوری اسلامی ایران همه چیز امکان تحقق دارد می‌توان شخصی را پیدا کرد که هم نتواند فارسی را از رو بخواند و هم در راس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قرار گیرد؛ دیروز و در مراسم اختتامیه جشنواره زن، خانواده و رسانه، صالحی‌امیری هنگام قرائت متن سخنرانی بارها کلمات را اشتباه بیان و سپس آن را تصحیح کرد.
گمان من آن است که اگر هر ۱۵ کلمه تقریبا در یک سطر قرار گیرد، آقای وزیر در هر دو، سه سطر یک اشتباه لفظی داشته است. این در حالی است که ایشان متن را از روی می‌خوانده و به‌طور طبیعی نباید چنین اشتباه‌هایی داشته باشد.
مهم نیست که علت اشتباه‌های لفظی آقای وزیر چه بوده است؛ اینکه صالحی‌امیری دستپاچه شده یا برای اولین‌بار بوده که متن مذکور را قرائت می‌کرده یا هر علت دیگر، مهم آن است که آیا کسانی که از توانایی‌های وی دفاع می‌کنند، بازهم می‌توانند به دفاع خود ادامه دهند؟