وعده‌هایی که یخ زدند

مردادماه بود که زلزله بخشی از آذربایجان‌شرقی را لرزاند و از نظر انسانی و مالی خسارت‌های زیادی برجا نهاد. پس از گذشت دو، سه هفته آب‌ها از آسیاب افتاد و زلزله به عنوان یک خبر جای خود را از دست داد و در حالی که مقامات محلی و دولتی مدام از کیفیت و کمیت کمک‌رسانی داد سخن می‌دادند در بحبوبه گرمای تابستانی صحبت از سرمای زودرس مناطق زلزله‌زده ظاهرا گوش شنوایی پیدا نکرد. از اوایل مهرماه، چپ و راست می‌خواندیم و می‌شنیدیم که قرار است تا چند هفته دیگر، بخش زیادی از زلزله‌زدگان به خانه‌هایی به قول دست‌اندرکاران دولتی بهتر از گذشته اسکان داده شوند و وقتی صحبت از درس و مشق بچه‌ها به میان می‌آمد، باز هم وعده بود که پشت‌سر هم شنیده می‌شد اما در عمل متاسفانه سرما و برف اواخر آبان‌ماه، کار خود را کرد به‌گونه‌ای که زلزله‌زدگان نه تنها در خانه‌هایی از گچ، آهک و سیمان اسکان نیافته‌اند بلکه از کانکس‌ها ظاهرا خبری نیست، دست‌کم از تصاویر این‌گونه برمی‌آید که زلزله‌زدگان در میان برف و سرمای آذربایجان بدون خانه و کاشانه درست و حسابی، روزگار می‌گذرانند.
تصاویر واقعا تاسفبار و تکان‌دهنده هستند؛ چادرهایی که رویشان با برف پوشیده شده و زنانی که در هنگامه سرما در بیابان با آب یخ مشغول ظرفشویی هستند.
وعده‌های مقامات به جای آرامش دادن به زلزله‌زدگان در میان برف و سرما گم شدند.