پدیده سالمندی در ایران، چالشی بزرگ

سالمندی، دوران مهمی از سیر تکاملی زندگی است که با سیر طبیعی تغییرات فیزیولوژیکی و روانی همراه است. در افکار عمومی پیری با تصویر منفی، تنهایی، بیماری، ناتوانی و ازکارافتادگی همراه است ولی می‌توان با آگاهی‌بخشی مراقبت‌های مربوط به این سنین و شناخت این دوره، بیماری و ضعف را به کمترین حد رسانده و دوران سالمندی سالمی داشت.
اصغر دالوندی رییس کل سازمان نظام پرستاری کشور با اشاره به اینکه آمارها نشان می‌دهد در سال ۱۴۳۰، درصد جمعیت سالمند ایران از میانگین آسیا و حتی میانگین جهانی نیز بیشتر خواهد شد و به ٣٠ درصد جمعیت می‌رسد، اظهار داشت: امروزه درصد چشمگیری از جمعیت جهان را سالمندان تشکیل می‌دهند و با توجه به افزایش امید به زندگی در بسیاری از کشورهای جهان، شمار سالمندان افزایش یافته است.
سالمند به فردی اطلاق می‌شود که بیش از۶٠ تا ۶۵ سال داشته باشد و ممکن است به علت عوارض ناشی از افزایش سن و تغییرات فیزیولوژیک نیاز به حمایت، مراقبت و توانبخشی داشته باشد.
دالوندی ادامه داد: سالمندان برای گذران زندگی طبیعی و البته باکیفیت نیازمند تدابیر ویژه‌ای هستند و رفاه، بهداشت و درمان، امنیت مالی و همچنین حمایت‌های اجتماعی عوامل مهم یک زندگی سالم هستند که در دوران سالمندی به دلیل کاهش توانایی‌های جسمی، اهمیتی صدچندان می‌یابند.
متخصصان معتقدند با مراقبت‌های مناسب و شناخت درست دوران سالمندی و البته تدابیری ویژه، می‌توان بیماری و ناتوانی در این دوره از زندگی را به حداقل رساند و زندگی سالمندی و دوران کهولت را به بهترین نحو سپری کرد. در جوامع پیشرفته و در حال رشد به دو دلیل افزایش امید به زندگی و کاهش موالید جمعیت سالمند دنیا رو به ازدیاد است.
وی با بیان اینکه متاسفانه دوراندیشی و آینده‌نگری در بسیاری از برنامه‌های بلندمدت جامعه برای جلوگیری از چالش سالمندی وجود ندارد، تاکید کرد: البته این پدیده به دلایل مختلفی روی داده که از میان مهم‌ترین آنها می‌توان به دلایل اقتصادی اشاره کرد. براساس سرشماری سال ۹۵ در حال حاضر حدود ۵/۷ میلیون سالمند در سطح کشور وجود دارند.
بر اساس آماری که کمیته امداد و بهزیستی ارائه می‌دهند حدود دو میلیون نفر از این جمعیت تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی قرار دارند و بخشی از این افراد را هم بازنشستگان تشکیل می‌دهند که به شکلی در حال گذران زندگی هستند اما گروه زیادی از سالمندان کشور وضعیت مشخصی ندارند، چرا که آمار دقیقی از توزیع وضعیت شغلی و درآمد آنها وجود ندارد. برای مثال بخشی از سالمندان تحت‌تاثیر مهاجرت از جامعه روستایی به شهری به حاشیه‌نشینی روی آورده‌اند. اغلب این افراد در خانه‌های کوچک با امکانات کم مستقر شده‌اند و با مشکلات بسیاری نظیر از دست دادن استقلال مالی دست و پنجه نرم می‌کنند.
وی ادامه داد: در واقع اگر اداره آمار وضعیت شغلی، درآمدی و حتی سکونت این ۵/۷ میلیون نفر را به درستی گزارش دهد آنگاه می‌توان دریافت چند درصد سالمندان واقعا نیازمند کمک هستند. متاسفانه هم‌اکنون اطلاعات درستی در حوزه سالمندی وجود ندارد. برای تصمیم‌گیری درست ابتدا باید اطلاعات صحیحی از وضعیت این افراد داشته باشیم. درست است، سطح بهداشت و درمان در کشور افزایش یافته اما از سوی دیگر امید به زندگی نیز از ۴۵ تا ۵۰ سال در سال‌های ابتدایی انقلاب به ٧۴ تا ٧۶ سال در مردان و زنان رسیده است. از این رو ممکن است ورود به ۶۰ سالگی با آغاز بیماری‌ها و اختلالات همراه باشد به ‌طوری که می‌توان گفت جوانی دوره آرامش‌ اندام‌هاست و پیری دوره غلغله‌اندام‌ها خواهد بود. متاسفانه در سال‌های اخیر به‌جز ارگان‌هایی مانند بانک‌ها و شرکت نفت، بسیاری از نهادها خدمات ناچیزی را ارائه می‌دهند که نتیجه آن این است که سالمند با وجود نیاز به سمعک برای رفع مشکلات شنوایی از تهیه آن صرف‌نظر می‌کند یا برای رفع مشکلات بینایی به پزشک مراجعه نمی‌کند. اختلالات و بیماری‌های توأم با سالمندی مسائل مهمی است که نیازمند رسیدگی است.