پرتاب نخستین ماهواره مخابراتی

دهم ژوئیه ۱۹۶۲ «تلستار» نخستین ماهواره مخابراتی به فضا پرتاب شد. با قرار گرفتن این ماهواره در مدار زمین، از طریق آن (رِلِه) امواج هر فرستنده تلویزیونی که تا آن زمان منحصر به پوشش منطقه محدودی از سطح کره زمین بود، همانند رادیوهای موج کوتاه به سراسر جهان رسیدند و برنامه‌های تلویزیونی نیز جهانی شدند. با جهانی شدن برنامه‌های تلویزیونی، از این زمان از تلویزیون بیش از گذشته به صورت یک ابزار پیشبُرد سیاست و جنگ سرد استفاده شده است. با اینکه در جمهوری اسلامی ایران استفاده از تلویزیون‌های ماهواره‌ای ممنوع است ولی در بسیاری از خانه‌ها به ویژه در شهرهای کوچک‌تر و روستاها مخاطب دارد.
ماهواره‌ای شدن برنامه‌های تلویزیونی در عین حال هزینه ارسال این برنامه‌ها را که قبلا مستلزم داشتن فرستنده مستقل و تشکیلات مفصل بود کاهش داده است. کابلی شدن ارسال برنامه‌های تلویزیونی از آغاز دهه ۱۹۸۰ کار را باز هم آسان‌تر ساخته و هزینه را پایین‌تر آورده و از دهه آخر قرن بیستم به ویژه از دهه یکم قرن ۲۱ و اینترنتی شدن عکس متحرک = ویدئو (مولتی‌مدیا) بر آسانی کار و ارزانی آن وسیعا افزوده شده و کار تلویزیون را بمانند روزنامه و رادیو عملا شخصی (فردی) ساخته و از انحصار کمپانی و شرکت خارج کرده است. با استفاده نرم‌افزار اینک هرکس می‌تواند به صورت آنلاین روزنامه، رادیو و تلویزیون داشته باشد و در اینترنت قرار دهد و سرچ انجین‌ها که به تدریج دارند ابزاری در دست اصحاب منافع و سیاست‌بازها می‌شوند مطالب آنها را- البته به دلخواه و گزینشی- نقل می‌کنند، ولی نَه در سوشل نِت ورک‌ها که هرکس حرف خود را می‌زند و خبر خود را می‌رساند.
تعرض و دفاع اینترنتی اینک به صورت یک مشغله بزرگ دولت‌ها درآمده است و توجه به آن اینک بیش از ساخت موشک و ناوهواپیمابر شده است. این تعرض و دفاع پس از پیدایش توپ و تفنگ، یک پدیده تازه مبارزه و گسترش نفوذ شده است که هر دو ابتکار به حساب غرب نوشته شده است.