پرسش‌ها و ابهام‌های فراوان

واشنگتن‌پست در گزارش روز سه‌شنبه با اشاره به توافق احتمالی دولت ترامپ با طالبان نوشت: توافق صلح آمریکا و طالبان هنوز اعلام رسمی نشده، پرسش‌ها و ابهامات بی‌شماری را در میان مقامات آمریکایی ایجاد کرده است.
جاش راگین تحلیلگر واشنگتن‌پست می‌افزاید: قرار بود یکشنبه گذشته در حاشیه اجلاس کنفرانس امنیتی مونیخ اعلام شود توافق اولیه با طالبان به دست آمده و راه برای مذاکرات صلح افغانستان و پایان جنگ در این کشور باز شده است، اما آن خبر اعلام نشد و پرسش‌های فراوان بی‌جواب ماند.
مایک پمپئو، وزیر خارجه ‌آمریکا، زلمای خلیل زاد، فرستاده ویژه آمریکا به افغانستان و مارک اسپر، وزیر دفاع‌ آمریکا در حاشیه کنفرانس مونیخ پیرامون این موضوع و در خصوص راه‌های رسیدن به یک توافق صلح پایدار با تنی چند از مقامات خارجی حاضر در اجلاس بحث و تبادل‌نظر کردند. یکی از مقامات طالبان هم گفت که توافق تا آخر ماه امضا خواهد شد. مقامات افغان و قانونگذاران آمریکایی از هر دو جناح نمی‌دانند توافق مورد نظر، توافقی کامل است و جزئیات مهم آن چیست.
اشرف غنی، رییس‌جمهوری افغانستان در حاشیه اجلاس مونیخ به نمایندگان هر دو جناح کنگره که در اجلاس حضور داشتند گفت که توافق چهار الحاقیه محرمانه دارد. غنی ضمنا در این دیدار به این نکته هم اشاره کرد که توافق مزبور متضمن خطراتی مانند ارتقای جایگاه طالبان و سایر گروه‌های افراطی جهان شود.
رابرت منندز، سناتور دموکرات از نیوجرسی و عضو کمیته روابط خارجی سنا در این باره می‌گوید: تمام این چهار الحاقیه محرمانه هستند و غنی تنها به یکی از آنها اشاره کرد و آن این بود که طالبان حتما از القاعده اعلام برائت خواهد کرد اما این کار را علنی انجام نخواهد داد.
مجله ‌تایم هم در گزارشی از چهار ضمیمه در پیش‌نویس توافق صحبت به میان آورده است: ۱ – توافق بر سر ماندن نیروهای ضدتروریسم ‌آمریکا در افغانستان ۲‌- اجازه به سازمان «سیا» برای فعالیت در نواحی تحت کنترل طالبان ۳‌- جزئیات نحوه نظارت بر حسن اجرای تعهد طالبان به کاستن از خشونت‌ها. ۴- تایید صحت این گزارشات.
به گزارش این روزنامه آمریکایی، یک مقام بلندپایه دولت آمریکا گفته است که هیچ توافق جانبی و الحاقیه‌ای در کار نیست و هرگاه توافق امضا شد، تمام تعهدات و الزامات و انتظارات مهم و اصلی در همین توافق کنونی گنجانده خواهد شد. این مقام گفت که سرفصل‌های محوری توافق در یک دوره هفت تا ۱۰ روزه شروع به کار می‌کند و در این مدت طالبان باید به‌طور چشمگیری از خشونت‌ها بکاهد. زمانی که مرحله دوم توافق آغاز شود، آمریکا ظرف مدت ۱۳۵ روز تعداد نیروهایش را از ۱۳ هزار نیروی حاضر به ۸۶۰۰ نفر کاهش خواهد داد.
سناتور جمهوریخواه لیندسی گراهام از کارولینای‌جنوبی که در راس هیات دیدار‌کننده با رییس‌جمهور افغانستان در مونیخ بود هم گفته است: اگر توافق نتواند تضمین دهد که طالبان رابطه با القاعده را قطع خواهد کرد، یک چنین توافقی اعتبار نخواهد داشت و هیچ‌کدام از طرفین از آن حمایت نخواهند کرد.
نویسنده تاکید می‌کند: دولت افغانستان یک مسیر منطقی را طی می‌کند. کابل هم از این روند حمایت می‌کند و هم دغدغه‌ها و نگرانی‌های خودش را ابراز می‌کند. ترامپ اظهار تمایل کرده است که نیروهای آمریکایی را از افغانستان خارج کند اما از آن می‌ترسد که با خروج سربازان آمریکایی طالبان موج جدیدی از خشونت و تروریسم را در افغانستان راه بیندازد.
شلدون وایتهاوس، سناتور دموکرات نیز می‌گوید در هیچ توافقی نباید به طالبان اعتماد کرد. او تاکید می‌کند: توافق باید توافقی باشد که راه را برای گفت‌و‌گوهای افغان-افغان که منتهی به پایان جنگ شود باز کند.
وایتهاوس اضافه می‌کند: این توافق باید یک چارچوبی باشد که ستیزه‌ها را به تدریج کم و کمتر می‌کند و بعد هم اگر ما در کارمان موفق بودیم در آینده جنگ را به‌طور کامل تمام می‌کند.
اکثر قانونگذاران آمریکا مخالف عقب‌نشینی کامل هستند و نظرشان بر این است که حتما باید تعدادی نیرو برای اطمینان در افغانستان باقی بمانند زیرا حضور نیروهای ولو اندک آمریکایی در افغانستان، در واقع صلح را بیمه می‌کند. این قانونگذاران عقب‌نشینی کامل نیروهای آمریکایی از افغانستان را یک فاجعه می‌دانند.
نهایتا آنکه، همه به ویژه کنگره نگران است که تمام تلاش ترامپ این خواهد بود که پیش از انتخابات نوامبر (۱۳ آبان) همه سربازان آمریکایی را از افغانستان خارج کند. ترامپ دیگر کاری به آن ندارد که آیا با این کار امنیت دو کشور افغانستان و آمریکا تامین خواهد شد یا نه.