پرسش بی‌جواب

نادر کریمی‌جونی- در زمان دولت سردار سازندگی و ریاست‌جمهوری آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی روزی یکی از سفرای کشورمان برایم تعریف می‌کرد که در یک مهمانی شام، سفیر بنگلادش به او مراجعه کرده و با تبریک آغاز فعالیت سازندگی بعد از جنگ اعلام کرد که ما می‌توانیم بخشی از نیازهای شما را تامین کنیم. سفیر کشورمان برایم گفت از این پیشنهاد سفیر بنگلادش بسیار تعجب کرده و از او پرسیده است که شما (کشور بنگلادش) چه چیزی برای صادر کردن به ایران دارید؟ و سفیر بنگلادش در پاسخ گفته است: «نیروی کار». این خاطره کوتاه نشان می‌دهد که حتی در صادرات، کشورهای ضعیف می‌خواهند مانند اسب تروا، نیروهای خود را به درون کشور هدف نفوذ دهند و ثروت آن کشور را به درون کشور خود پمپاژ کنند. البته روزی در ایران، رییس‌جمهوری به قدرت رسید که در اوهام خویش تصور می‌کرد می‌تواند با پول‌پاشی در آفریقا، کشورهای آفریقایی را در ارتش خود ثبت‌نام کند و به جنگ قدرت‌های بزرگ برود اما تمام هزینه‌هایی که محمود احمدی‌نژاد در آفریقا کرد هیچ‌یک ثمربخش نشد و هنگامی که قرار بود علیه ایران قطعنامه‌هایی در شورای امنیت سازمان ملل متحد به تصویب برسد همان کشورهایی که از شعارهای ضداستکباری ایران حمایت کرده بودند و احمدی‌نژاد از قولشان اظهار کرده بود که می‌خواهند در کنار ایران قرار گیرند چراکه آینده از آن ایران است، در شورای امنیت علیه ایران رای دادند و در شمار ارتش همان استکبار جهانی قرار گرفتند. این تجربه در کنار همان خاطره که نقل شد، نشان می‌دهد کشورهای ضعیف و در حال توسعه علاوه‌بر اینکه ثروت کشورهای دیگر را به درون وطن خویش انتقال می‌دهند، در مواقع حساس و مهم از رفتار قدرت‌های بزرگ تبعیت می‌کنند و شرکای خویش را به نفع کشورهای قدرتمند و ثروتمند کنار می‌گذارند. بعید به نظر می‌رسد که مقامات کشورمان چنین واقعیت‌هایی را ندانند یا نسبت به آن و تاثیراتش بی‌توجه باشند.
اکنون مسعود پزشکیان در جایگاه رییس دولت به‌طور مکرر و در جمع روسای‌جمهور میزبان یا مهمان و نیز در مجامع و اتحادیه‌های گوناگون منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای از ضرورت اتحاد میان کشورهای مسلمان و نیز کشورهای در حال توسعه، در مقابل قدرت‌های استکباری سخن می‌گوید. نمی‌توان انکار کرد که ایالات‌متحده و هم‌پیمان‌های راهبردی واشنگتن به‌طور آشکاری حقوق کشورها و دولت‌ها را نقض می‌کنند و منافع ایشان را نادیده می‌گیرند. در همین اوضاع، کشورهای دیگر در مقابل زیر پا گذاشته شدن منافعشان چه اقدامی انجام داده‌اند؟ همین وضعیتی که در مقابل ایران قرار دارد و حقوق و منافعش توسط ایالات‌متحده پایمال شده، در مورد تعداد قابل‌‌توجهی از کشورها نیز وجود دارد اما آیا آنها برای ستاندن داد و حق خود از ظالمان به منازعه روی آورده و با انجام اقدامات قهرآمیز، قدرت‌های بزرگ- که در ادبیات مقامات کشورمان کشورهای استکباری خوانده می‌شود- را وادار به تمکین در برابر خواست‌های‌شان کرده‌اند؟ تبدیل شدن ایران به ابرقدرت دنیا که بتواند قدرت‌های دیگر را مقهور اراده و توان سیاسی- نظامی خود کند، آرزویی است که حتی محمدرضا پهلوی نیز رویای آن را در سر می‌پروراند اما این آرزو تا امروز نه‌فقط برآورده نشده که حتی چشم‌اندازی هم برای برآورده شدن آن وجود ندارد.
البته رفتار سایر محورها و ارکان جمهوری اسلامی ایران هم به‌گونه‌ای است که همراهی با این آرزو را نشان می‌دهد؛ چه در صداوسیمای جمهوری اسلامی که رسانه ملی نامیده می‌شود و چه در تریبون‌های مختلف، بسیاری از گویندگان و نویسندگان حامی نظام از افول و نابودی ایالات‌متحده در آینده‌ای نزدیک خبر می‌دهند. در کلیپ‌هایی که اخیرا در فضای مجازی منتشر شده برای سخنرانانی که خود را متفکر، تحلیلگر، نظریه‌پرداز و استراتژیست می‌نامند، بدون ارائه دلیل و زمان‌بندی با به هم بافتن برخی اخبار که صحت آن معلوم نیست و راستی‌آزمایی نشده، پیش‌بینی می‌کنند که ایالات‌متحده در همین نزدیکی‌ها فرو خواهد پاشید.

برخی دیگر از همین تحلیلگران پا را فراتر می‌گذارند و وعده فروپاشی ایالات‌متحده تا پیش از پایان ریاست‌جمهوری ترامپ را می‌دهند. نگارنده کلیپ‌ها و صدای سخنرانی بسیاری از این گویندگان را مشاهده و به دقت به سخنان ایشان گوش کرده است. در هیچ‌یک از این سخنرانی‌ها منبع دقیق، شفاف و معتبری که اطمینان‌بخش باشد برای اخبار و اطلاعاتی که بیان می‌شود، ارائه نمی‌شود. مثلا سخنانی به ترامپ یا متحد او ایلان ماسک نسبت داده می‌شود که در هیچ پایگاه خبری، رسانه یا خبرگزاری بازتاب داده نشده است.
در حالی که این افراد در تهران به‌سر می‌برند از گفته‌های مخفیانه درون آمریکا و جلسات غیررسمی درون اسرائیل مطالبی را نقل می‌کنند. روشن است که به این نقل‌قول‌ها وقتی منبعی برای آن ذکر نمی‌شود، نمی‌توان اعتماد کرد.
از گذشته‌های دور تا امروز، مقامات کشورمان وعده فرارسیدن روزهای خوب، امیدوارکننده و برقراری رفاه برای شهروندان را به ایرانیان داده‌اند. شکی نیست که تحولات مثبت زیادی در ایران رخ داده و ایران امروز در ابعاد مختلف، قدرتمندتر از ایران گذشته است. اما آیا ایران امروز مرفه‌تر از گذشته هم هست؟