پرویزخان

این یک نکته بسیار مهم است که یک ارگان برای بیان وفاق ملی، دوربین خود را از لوکیشن‌های کلیشه‌های این حوزه خارج کرده و به فضاهای جدید ببرد. «پرویزخان» اگرچه می‌توانست طراحی روایی دیگری داشته باشد، اما با همین سروشکل نیز رضایت بسیاری را به‌دست آورد و توانست ضمن مرور شیرین خاطرات برهه‌ای مهم در تاریخ فوتبال کشورمان، دست به نقدی اجتماعی از جامعه دهه ۶۰ کشور بزند. این جریان خزنده نقد اجتماعی در کنار سجایای اخلاقی شخصیتی چون پرویز دهداری، به موقعیت‌هایی ختم شد که جذابیت‌های زیادی برای مخاطب خود داشت. فصل فینال فیلم و تاکید بر پایان خوش داستان که روح قهرمانی مستتر در فیلم را فریاد می‌کشید، ازجمله نکاتی بود که وجدان حماسی مخاطب را قلقلک می‌دهد تا وی با خاطری خوش، سینما را ترک کند.