24 - 02 - 2025
پشت پرده لبخندها
گروه فرهنگ و هنر- مرگ تراژیک کیم سهرون، بازیگر جوان و بااستعداد کرهای، موجی از واکنشها و اعتراضها را در سراسر این کشور برانگیخته است. این حادثه بار دیگر توجهها را به سمت فشارهای طاقتفرسایی که بر چهرههای مشهور در صنعت سرگرمی کره جنوبی وارد میشود، جلب کرده و بحثهای تازهای درباره ضرورت تغییرات بنیادین در این حوزه به راه انداخته است. خودکشیهای سریالی هنرمندان و افراد مشهور در سالهای اخیر، پرسشهای تلخ و بیپاسخی را در جامعه و رسانههای کرهای به وجود آورده است. رسانهها با لحنی سرشار از اندوه میپرسند که «چه زمانی این وضعیت به پایان میرسد؟ چند زندگی دیگر باید از دست برود تا این چرخه غمانگیز شکسته شود؟» این سوالات بازتابی از نگرانی عمیق افکار عمومی است که دیگر نمیخواهند نظارهگر از دست رفتن ستارگان محبوب خود باشند. صنعت سرگرمی کره جنوبی که با ظهور موج جهانی کی- پاپ و درخشش سریالهای کرهای به محبوبیتی کمنظیر دست یافته، همواره با چهرهای درخشان و بینقص به جهانیان معرفی شده اما پشت این زرقوبرق، واقعیتی تلخ پنهان است؛ هنرمندانی که زیر فشارهای سنگین کاری، قضاوتهای بیرحمانه فضای مجازی و انتظارات غیرواقعبینانه جامعه، گاه تا مرز فروپاشی روانی پیش میروند. کیم سهرون تنها یکی از قربانیان این سیستم است. او مانند بسیاری دیگر، در مسیری قرار داشت که موفقیت حرفهای، مستلزم فداکاریهای شخصی و روانی فراوانی بود. بسیاری از سلبریتیهای کرهای از ساعات کاری طولانی، کنترل شدید بر زندگی شخصی و فشار برای حفظ تصویری بیعیب و نقص شکایت دارند. در عین حال، رسانههای اجتماعی نیز به بستری برای قضاوتهای تند و آزارهای اینترنتی تبدیل شدهاند؛ جایی که کوچکترین اشتباه به موجی از انتقادات و نفرتپراکنی ختم میشود. حالا مرگ کیم سهرون نهتنها غمی بزرگ برای طرفداران اوست، بلکه زنگ خطری جدی برای صنعت سرگرمی کره محسوب میشود. فعالان اجتماعی و طرفداران هنر، خواستار تغییرات فوری در حمایت روانی و اجتماعی از هنرمندان شدهاند. بسیاری معتقدند که شرکتهای مدیریت هنرمندان باید مسوولیت بیشتری در قبال سلامت روانی افراد تحت قرارداد خود بپذیرند و سیستم حمایتی کارآمدی را برای مقابله با فشارهای کاری و مجازی فراهم کنند. علاوه بر این، رسانهها نیز باید نقشی سازندهتر ایفا کنند. به جای تمرکز بر جنجالها و رسواییها، آنها میتوانند بستری برای آموزش عمومی درباره سلامت روان و کاهش برچسبهای اجتماعی مرتبط با آن باشند؛ فضایی که در آن هنرمندان بتوانند بدون ترس از قضاوت، درباره مشکلات خود صحبت کرده و حمایت لازم را دریافت کنند.
«کیم سهرون» که تحت فشار شدید رسانهها و طرفدارانش قرار داشت، در ۲۴سالگی در خانهاش در سئول درگذشت. پلیس این حادثه را خودکشی اعلام کرده است. کیم سهرون که به عنوان یک بازیگر کودک در فیلم جنایی پرفروش «مردی از ناکجا» (۲۰۱۰) به شهرت رسید، در ماه مه ۲۰۲۲ به دلیل رانندگی در حالت مستی متهم شد. او پس از برخورد خودروی خود با یک درخت و ترانسفورماتور برق در سئول، دستگیر شد. او در فضای مجازی یک عذرخواهی دستنویس منتشر کرد و جریمه ۲۰۰میلیون وون (۱۳۹هزار دلار) پرداخت. گزارشها حاکی از آن است که او به دهها مغازهای که به دلیل این حادثه موقتا بدون برق مانده بودند، غرامت پرداخت کرده است. این اقدام ممکن است صاحبان کسبوکارها را آرام کرده باشد اما نتوانست سیل انتقادات آنلاین و رسانهای را متوقف کند. مرگ او نگرانیهایی را درباره فشارهای وارد شده به هنرمندان جوان و بااستعدادی که کره جنوبی را به یک ابرقدرت فرهنگی تبدیل کردهاند، افزایش داده است.
کانالهای شایعهپراکنی درباره سلبریتیها در «یوتیوب» ویدئوهای منفی درباره زندگی خصوصی او منتشر کردند و برخی به پستهای شبکههای اجتماعی او که نشان میداد با دوستانش معاشرت میکند، به عنوان مدرکی دال بر عدم پشیمانی کافی اشاره کردند. حرفه کیم به سراشیبی سقوط افتاد و در ادامه بیشتر صحنههای او در سریال نتفلیکس «سگهای شکاری» (۲۰۲۳) حذف شد. کیم سعی کرد با کار در یک کافه زندگی خود را بازسازی کند اما این اقدام نیز با اتهاماتی مبنی بر بزرگنمایی مشکلات مالیاش مواجه شد. مرگ این بازیگر به فهرست طولانی از سلبریتیهای کرهای که تحت فشار شدید افکار عمومی خودکشی کردهاند، اضافه شد. این موضوع بحثهایی را درباره میزان حریم خصوصی سلبریتیها دور از تمرکز رسانهها و تاثیر آن بر سلامت روان آنها دوباره برانگیخته است. از دیگر قربانیان میتوان به لی سونکیون، بازیگر فیلم «انگل» که در سال ۲۰۲۳ خودکشی کرد و چوی جینسیل، ستاره سینما، که در سال ۲۰۰۸ درگذشت، اشاره کرد. همسر سابق او، جو سانگمین، ستاره بیسبال نیز پنج سال بعد خودکشی کرد. هنرمندان کیپاپ، سولی و گوهارا، در سال ۲۰۱۹ درگذشتند. مرگ کیم جونگهیون، خواننده اصلی گروه پسرانه محبوب و تاثیرگذار «شاینی» در سال ۲۰۱۷ نیز دنیای سرگرمی را شوکه کرد.
سلبریتیهای کرهای، به ویژه زنان، پس از مواجهه با قانون به سختی میتوانند کار پیدا کنند. بسیاری از آنها برای درمان مشکلات روانی خود تمایلی نشان نمیدهند زیرا ممکن است این موضوع باعث پوشش منفی بیشتر رسانهها شود. «پیتر جونگهو نا»، استادیار روانپزشکی در دانشگاه ییل گفت: «جامعه کره جنوبی مانند یک بازی مرکب بزرگ است. افرادی که اشتباه میکنند یا عقب میافتند، بدون اینکه فرصتی برای بهبودی داشته باشند، بیرحمانه حذف میشوند، گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است. سلبریتیها تحت فشار زیادی هستند که در همه زمانها بیعیب به نظر برسند.» سانگچین چان، استاد جامعهشناسی در دانشگاه سوگان، به یک پویایی منحصربهفرد در فرهنگ طرفداری کره اشاره کرد: «ستارههای ورزشی و سلبریتیها اساسا افرادی هستند که میتوانید آزادانه به آنها حمله کنید بدون اینکه با واکنشی مواجه شوید. این یک تضاد آشکار است که شرکتهای قدرتمند یا سیاستمداران میتوانند به صورت قانونی یا اقتصادی به انتقادها پاسخ دهند اما سلبریتیها اهداف آسیبپذیری هستند. وقتی آنها اشتباهات کوچکی مرتکب میشوند، مردم بیرحمانه به آنها حمله میکنند.»
مرگ کیم باعث شده که برخی بخشهای رسانهای و چندین روزنامه سرمقالههایی علیه سوءاستفاده آنلاین از او و دیگر چهرههای سرگرمی منتشر کردهاند. ائتلاف رسانههای دموکراتیک و شهروندان، یک نهاد نظارتی محلی که بر شیوههای گزارشدهی اخلاقی نظارت میکند، بیشترین تقصیر را متوجه رسانههای سنتی به دلیل گزارشهای تحریکآمیز آنها دانست. این سازمان در بیانیهای گفت: «بیشتر رسانهها در خط مقدم ترویج انتقادات علیه کیم سهرون در زمان حیات او و تشویق محتوای شایعهپراکنی در یوتیوب و نظرات مخرب بودهاند.» این سازمان خاطرنشان کرد که بسیاری از رسانهها حتی پس از مرگ کیم نیز به سوءاستفاده از او برای جذب کلیک ادامه دادهاند. برخی آژانسهای کرهای شروع به اقدامات قانونی برای محافظت از هنرمندان خود در برابر زورگیری سایبری کردهاند. «هیو چانهنگ»، مدیر اجرایی مرکز مسوولیت رسانهای و حقوق بشر خواستار تعطیلی بخش نظرات در بخش سرگرمی توسط سازمانهای خبری و وبسایتها شده است.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد