پیشنهاد به پزشکیان

محمدصادق جنان‌صفت
شورای نگهبان به همه گمانه‌زنی‌ها پایان داد و اسامی شش کاندیدا از ده‌ها کاندیدای ثبت‌نام شده برای تصاحب کرسی ریاست‌جمهوری چهاردهم را منتشر کرد. دقت در کاندیداهایی که از صافی شورای نگهبان عبور کرده‌اند از نظر ترکیب جناحی- سیاسی شبیه انتخابات 1400 است. پنج کاندیدای اصولگرا از طیف‌های گوناگون و یک کاندیدای غیراصولگرا.

تفاوت مسعود پزشکیان با عبدالناصر همتی در این است که پزشکیان عضو حزب‌های شناخته شده و نیز طیف‌های سیاسی نیست و یک چهره ویژه به حساب می‌آید. نکته قابل توجه که البته در ذهن شهروندان نقش بسته بود عدم احراز صلاحیت اسحاق جهانگیری و علی لاریجانی بود که دو چهره شاخص اصلاح‌طلبان و نیز اصولگریان معتدل از سوی شورای نگهبان هستند. آیا رد صلاحیت اسحاق جهانگیری و نیز عباس آخوندی در تصمیم اصلاح‌طلبان برای مشارکت اثر می‌گذارد؟ این چیزی است که می‌تواند فضای انتخابات را دگرگون کند. کارشناسان باور دارند اگر اتفاق ناشناسی رخ ندهد و همه چیز همانط‌ور که پیش‌بینی می‌شود ادامه پیدا کند سه نفر از پنج اصولگرا در روزهای آینده و شاید پس از آنکه در مناظره‌ها شرکت کردند به نفع نیروی مهم‌تر کنار بروند اما آنچه در پس این رفت و آمدها و نیز بودن و شدن‌ها و فرآیندهای پیدا و پنهان تا روز انتخابات پدیدار خواهد شد، پرسش شهروندان ایرانی است. شهروندان ایرانی باور دارند نظام سیاسی- اقتصادی که حاکمیت پیدا کرده توانایی و دانایی برای اینکه دولتی نیرومند و کارآمد بر سر کار آورد را نداشته است.
آنطور که درباره دولت‌های پیش از دولت سیزدهم گفته می‌شود، همه آنها دارای روسایی بوده‌اند که مشکلات کارآمدی و منطبق شدن داشته‌اند. گفته می‌شود حسن روحانی به غرب لبخند زده و به همین دلیل نتوانسته کاری کند. محمود احمدی‌نژاد از راه‌به‌در شده و به انحراف غلتید و شرایط کارآمدی را از دست داد، سیدمحمد خاتمی دل به توسعه سیاسی داد و آموزه‌های غربی را ترویج کرد و نیز شادروان آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی نیز به تجمل‌‌گرایی گرایش پیدا کرد و ناکارآمد شد. واقعیت این است که کارنامه اقتصادی دولت سیزدهم نیز کارنامه روشن و کامیابی نبوده و در بخش‌های گوناگون اقتصادی گام‌های بلندی برنداشته است. نرخ تورم 45درصدی هنوز باقی‌مانده، رانت و فساد چندنرخی ارز در سه سال گذشته پابرجا مانده، تجارت خارجی ایران منزوی شده و بیشترین درآمدش وابسته به تمایل رهبران حزب کمونیست چین است و… در اقتصاد بنگاهی نیز ده‌ها تنگنا مانده که حل نشده و در این سه سال بر ابعاد گره‌ها افزوده شده است. حالا از میان کاندیداها کدام‌یک می‌توانند رای شهروندان را به خود اختصاص دهند؟ کدام کاندیدا می‌تواند سیاست خارجی و اقتصاد ایران را از شرایط دشوار عبور دهد؟ شهروندان چگونه می‌توانند به کاندیداها اعتماد کنند؟
یک راه‌حل که در شماری از کشورها از جمله آمریکا پدیدار شده این است که کاندیداها معاون اول خود و تا اندازه‌ای نیز یاران کلیدی خود را به جامعه نخبگان معرفی می‌کنند. پیشنهاد نگارنده این است که کاندیداها به ویژه آقای مسعود پزشکیان در همین روزها معاون اول خود و نیز فرماندهان اقتصادی شامل رییس بانک مرکزی، رییس سازمان برنامه‌وبودجه و نیز وزیر امور اقتصادی و دارایی را معرفی کند.
این کار می‌تواند بر اعتماد شهروندان بیفزاید و نیز تکلیف سیاسی وی را نزد نهادهای حاکمیتی مشخص کند.