پیکان از روی مرسدس رد شد!

| فرشید فتاحی | همه آمده بودند. اینترنتی و غیراینترنتی! جای سوزن انداختن نبود. ورزشگاه ۱۲ هزار نفری آزادی، دیگر ورزشگاه ۱۲ هزار نفری نبود. صدا به صدا نمی‌رسید. رسانه ملی گریپاچ کرده بود! صدای گزارشگر درنمی‌آمد، سیم‌ها قاطی می‌کردند! گزارشگر داخل استودیو با گزارشگر ورزشگاه مرتب عوض می‌شد. خود تلویزیونی‌ها هم انگار مسحور شده بودند. ورزشگاه ۱۲ هزار نفری روی سر تماشاگران بود. انگار همه پرچم ایران پوشیده باشند در ورزشگاه می‌زدند و می‌رقصیدند. یک ساعت مانده به آغاز بازی ورزشگاه پر شده بود. روی پله‌ها هم طرفداران والیبال نشسته بودند. شاید ۱۵ هزار نفر در سالن بودند. صحنه‌های نابی هم دیده می‌شد. طرفداران با نان و پنیر و سبزی در ورزشگاه افطار می‌کردند. فدراسیون والیبال می‌توانست کارهای قشنگی کند و به تماشاگران افطاری بدهد یا اینکه امکاناتی را برای آنها فراهم کند که راحت‌تر افطار کنند اما آنها هم همه حواسشان به بازی بود. مهم برد ایران بود. مردم هم اعتراض نمی‌کردند.
رنگ از صورت آلمانی‌ها پرید
طرفداران تیم ملی والیبال ایران که در شبکه‌های اجتماعی همه کارهایشان را هماهنگ کرده بودند تا زمان ورود آلمانی‌ها، زیاد سر و صدا نمی‌کردند. قرار بود تا آلمانی‌ها وارد ورزشگاه شدند تا تمرین کنند سر و صدا را مثل آوار روی سرشان خراب کنند. این اتفاق دقیقا افتاد! تا وارد زمین شدند و صحنه‌ها را دیدند و سر و صداها را شنیدند رنگ از صورتشان پرید! اینجا دیگر کجاست؟ وقتی داشتند گرم می‌کردند، مرتب توپ‌ها از دستشان می‌افتاد. تمرکز نداشتند. تشویق تیم ملی ایران آنقدر پرشور بود که اگر در ورزشگاه بودید، اشک در چشمانتان جمع می‌شد. معروف، موسوی، غفور، ظریف و دیگران تشویق می‌شدند. امیدها بیشتر به موسوی و غفور بود؛ همان‌هایی که سرمربی تیم ملی آلمان گفته بود از بهترین‌های والیبال جهان هستند. ولاسکو به صورت ویژه تشویق می‌شد. او برای مردم دست تکان می‌داد. می‌شود گفت که حالا با این بردهای جهانی، محبوبیت او از محبوبیت کی‌روش هم بیشتر شده است. او راننده پیکانی بود که جمعه‌شب از روی مرسدس بنز رد شد. صحنه‌های رقصیدن ۱۲ هزار نفر در ورزشگاه آزادی مقابل رحیمی معاون اول احمدی‌نژاد و عباسی وزیر ورزش دولت دهم، دهان این دو شخصیت سیاسی را نیمه‌باز گذاشته بود! آلمانی‌ها هم بودند؛ هم از سفارت و هم از فدراسیون والیبال آلمان. حتی مشاور آلمانی بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد هم آمده بود. آنها در تئاترایران – آلمان، در حضور بیش از ۱۲ هزار تماشاگر، سه ست لذت کافی و وافی بردند.
خسته بودند اما ژرمن‌ها را
خسته کردند
آلمانی‌ها بهت‌زده بودند. فضای ورزشگاه فوق‌العاده بود. در مراسم پیش از بازی، همین که سرود ملی آلمان نواخته شد، همه ۱۲ هزار نفر حاضر در ورزشگاه دست‌هایشان را به نشانه
‌های هیتلر نازی بالا بردند. چشم‌های ژرمن‌ها چهار تا شده بود و با تعجب به هم نگاه می‌کردند. حاضران در ورزشگاه هم می‌خندیدند! بازیکنان تیم ملی والیبال ایران هم لبخند ملیحی به لب داشتند. این حرکت تماشاگران هم در شبکه‌های اجتماعی هماهنگ شده بود. بازیکنان تیم ملی خسته از سفر به کوبا، میزبان ژرمن‌ها بودند. همه فکر می‌کردند که ایرانی‌ها خسته هستند اما این ایرانی‌ها بودند که حریف را خسته کردند. ۵۰ میلیون تومان، جایزه وزیر ورزش به ملی‌پوشان انرژی مثبت زیادی به والیبالیست‌ها داده بود. انگار که اگر آلمان را می‌بردند، ۵۰ میلیون تومان دیگر جایزه می‌گرفتند! ایران دوباره روی تور و زیر تور کولاک کرد. چشم‌ها را خیره کرد. سرویس‌ها، توپ خواباندن‌ها، دفاع‌های روی تور، همه و همه فوق‌العاده بودند. ۲۵-۱۹، ۲۵-۱۸ و ۲۵-۲۰ ست‌هایی بود که آلمانی‌ها خوابیدن توپ را در زمینشان دیدند و مات شدند تا همه جشن بگیرند. هر توپی که در زمین آلمان می‌خوابید، انگار یک توپ وارد دروازه تیم ملی فوتبال آلمان می‌شد! مردم در برخی نقاط تهران به خیابان‌ها ریختند و با بوق و حرکات موزون شادی کردند هر چند شادی آنها به اندازه شادی فوتبالی‌ها نیست اما همین هم نشان می‌دهد که والیبال چه اهمیتی برای مردم پیدا کرده است. در برخی سکوها، فریاد روحانی متشکریم به گوش می‌رسید. همان‌طور که بیرون ورزشگاه هم این شعار را سر می‌دادند. بردن آلمان کار کمی نیست. پنج پیروزی بزرگ تیم ملی والیبال در گروه دوم که یکی از گروه‌های سخت لیگ جهانی است ایران را به جهانیان به عنوان پدیده جدید والیبال جهان معرفی کرده است. حالا همه از نام والیبال ایران می‌ترسند. جمله دلاورمردان تیم ملی والیبال که به عنوان تبلیغ بازی‌های تیم ملی والیبال از رسانه ملی پخش می‌شود، الحق والانصاف که حق بچه‌هاست. رسانه‌های جهان هم از برد ایران مقابل آلمان شگفت‌زده شده‌اند. آیا این تیم ملی والیبال ایران است که صربستان و آلمان و کوبا و ایتالیا را می‌برد؟ تازه کوبا را هم دو بار می‌برد!
به خاطر یک ست لعنتی!
دلاورمردان تیم ملی والیبال ایران با هدایت ستودنی خولیو ولاسکو سومین پیروزی متوالی‌شان را این بار در تهران و برابر تیم ملی آلمان دشت کردند. تیم ملی ایران اگرچه به خاطر فقط یک ست که در ایتالیا به این تیم پرقدرت واگذار کرد، دیگر شانسی برای صعود ندارد اما تا قبل از بازی دیشب با ۱۵ امتیاز در گروه خود بالاتر از آلمان در پله چهار جدول گروه ایستاده بود و البته ایران دیشب برای سوم شدن در گروهش با آلمان بازی کرد. در جدول ایتالیا و روسیه با ۱۹ امتیاز صعودشان به مرحله بعد را قطعی کرده‌اند؛ ایتالیایی که اگر در بازی دوم از ایران شکست می‌خورد شاید این جایگاه را نداشت و این ایران بود که با بردن آلمان در دو بازی به عنوان تیم اول صعود می‌کرد و البته یک داغ دیگر، شکست مقابل صربستان در تهران بود که می‌توانست اتفاق نیفتد. اگر ایران، صربستان را در بازی اول می‌برد، آن وقت وضعیت خیلی فرق می‌کرد. ایران سال بعد هم در لیگ جهانی حضور دارد و می‌شود با کار کردن روی این بچه‌ها و حفظ ولاسکو، سال آینده به صعود فکر کرد. می‌شود و می‌توانیم!
ولاسکو: بچه‌های من با قلبشان
بازی می‌کنند
سرمربی تیم ملی والیبال از برد شاگردانش مقابل آلمان خوشحال بود و پس از حلقه شادی و چرخیدن در آن به کنفرانس آمد و حرف‌های جذابی زد: «خوشحالم که توانستیم اولین برد سه بر صفر را به دست بیاوریم و اینکه این برد در ماه مبارک رمضان به دست آمده. به همه هواداران والیبال تبریک می‌گویم که خوشحال شدند. قبل از بازی با بچه‌ها صحبت کردم که مردم بچه‌ها را به خاطر این دوست دارند که با قلبشان بازی می‌کنند. ولی به بچه‌ها گفتم من بیشتر به فکرتان اهمیت می‌دهم. بچه‌های ما خیلی بهتر شدند. بالانس آنها هم خوب شده و نوسان زیادی ندارند. فکر کنم کلید بازی ما که توانستیم ببریم سرویس‌هایمان است. ما مشکل زیادی با سرویس‌هایمان برایشان به وجود آوردیم. آمار دریافت‌های روی تور هم خیلی خوب بود. معروف کاپیتان ما خیلی خوب بود و تاکتیک‌ها را خیلی خوب اجرا کرد. فکر می‌کردیم که سه بر صفر ببریم اما مهم این بود که بعد از گیم دوم تمرکزمان را از دست ندادیم. خوشحالم که این عادت آسیایی را از دست داده‌ایم که بعد از هر بازی دور زمین می‌چرخند. الان طوری شده که بازیکنانمان بعد از امتیاز کردن هر توپ به فکر امتیاز کردن توپ بعدی هستند. من هم علاوه بر ایرانی‌ها خودم هم به بازیکنان تیم ملی ایران افتخار می‌کنم.» ولاسکو در مورد شرایط سخت لیگ جهانی و فاصله کم مسابقات تیم‌ها که باعث خستگی بیش از حد بازیکنان ایران شده است، گفت: «من در تیم‌های مختلفی مربیگری کردم اما هیچ وقت در مورد این مسایل حرف نزده‌ام. ما باید یاد بگیریم که تیم شرایط سخت باشیم و در مورد این مسایل اعتراض نکنیم.» او در پاسخ به این سوال که شما عادت‌های زیادی از والیبال ایران را تغییر دادید، گفت: «من به بازیکنان نشان دادم وقتی ضربه را به توپ می‌زنند چند ثانیه طول می‌کشد تا توپ تبدیل به امتیاز شود و اگر بخواهید خوشحالی کنید دیگر زمانی برای زدن ضربه بعدی وجود ندارد. بچه‌های من هم باهوش هستند و این کارها را انجام می‌دهند. بچه‌های من دیده‌اند که تیم‌های آلمان و صربستان این کارها را انجام می‌دهند. وقتی امتیاز می‌گیرند سریع می‌آیند دنبال امتیاز بعدی. این‌طوری نیست که خوشحال نباشند ولی به این فکر می‌کنند که امتیاز بعدی را بگیرند. این چیزی است که تیم‌های خوب دنیا انجام می‌دهند. برای همین است که مسابقات بین‌المللی خیلی مهم است.» ولاسکو متشکریم!