چالش‌های سرمایه‌گذاری در صنعت هتلداری

کامیار اسکندریون*
امروز پروژه‌های نیمه‌تمام برای ساخت هتل داریم که 15سال است شروع شده و هنوز هم به اتمام نرسیده است. سرمایه‌گذاری که قصد ساخت هتل دارد و می‌خواهد پولی را به صنعت هتلداری وارد کند، قبل از تزریق پول به فکر بازگشت و برداشت سرمایه خود است و با شرایط کنونی شرایط برای تحقق اهداف تعیین‌شده در برنامه هفتم توسعه در زمینه ایجاد هتل مهیا نیست.
قرار بر این بود که هر مجوزی از جمله در حوزه هتلداری در 20روز بررسی و صادر شود. امروز اما در صنعت پروژه‌ای در دست داریم که شاید دو سال است به دنبال دریافت مجوز آن هستیم. طبیعی است که سرمایه‌گذار در چنین شرایطی دلسرد می‌شود. برای ساخت هتل می‌توان اقدام به جذب سرمایه‌گذار خارجی هم کرد اما تحقق این امر مستلزم آن است که برخی موارد به لحاظ سیاسی حل شود تا سرمایه‌گذار خارجی رغبت داشته باشد و از بازگشت سرمایه خود مطمئن باشد و سرمایه خود را وارد بازار کند.
با این همه باید بگویم امروز در ایران میل به سرمایه‌گذاری در صنعت هتلداری پایین است و معدود سرمایه‌گذارانی هستند که به صنعت هتلداری علاقه دارند و وارد سرمایه‌گذاری در این عرصه می‌شوند اما به نظرم اینکه بخواهیم مطابق برنامه هفتم توسعه در پنج سال 500‌هتل بسازیم، بیشتر در حد شعار است.
باید اذعان داشت برای ترغیب سرمایه‌گذاران به سرمایه‌گذاری در صنعت هتلداری کشور یکی از مواردی که می‌تواند طرف توجه قرار گیرد، دونرخی شدن هتل‌هاست. به هر روی هتل یک کالای بین‌المللی محسوب می‌شود و در گذشته نیز نرخ‌گذاری هتل‌ها دو نرخی بوده است و این موضوع می‌تواند در ارزآوری به مملکت خیلی موثر و مفید باشد.
باید پذیرفت اینکه درآمد هتل‌ها را افزایش دهیم و به تبع آن خدمات و کیفیت هتل‌های کشور هم بالا برود، اقدام نامناسبی نیست. تصور می‌کنم اگر دونرخی شدن هتل‌ها محقق شده و امکان دریافت نرخ متفاوت از گردشگر خارجی وجود داشته باشد، سرمایه‌گذاران هم رغبت بیشتری به سرمایه‌گذاری نشان خواهند داد.
به نظرم نباید از جیب و سرمایه خود برای گردشگران خارجی هزینه کنیم. فراموش نکنیم که گردشگر وقتی به کشوری دیگر می‌رود خود را برای هزینه کردن آماده کرده است. از سویی گردشگر خارجی هزینه اقامت خود در هتل را بر مبنای ریال ایران نمی‌سنجد و وقتی می‌بیند که اقامت در هتل دو یا سه ستاره در ایران شبی 20‌دلار برایش تمام می‌شود، ممکن است این قیمت‌ها برایش تاثیر منفی داشته باشد و در کیفیت خدمات
شک کند. امروز در کجای دنیا می‌توان یک اتاق دو تخته در هتلی دو یا سه ستاره را به ازای شبی 20‌دلار رزرو کرد؟ بارها به وزرای پیشین گردشگری این نکات را مطرح کرده‌ام و تاکنون هم به نتیجه‌ای نرسیده‌ایم. در نظر داشته باشید که امروز با هزینه خوردن یک ساندویچ در فرانسه، فرد می‌تواند دو شب در هتلی در ایران اقامت کند و به نظرم تناسب غیر‌منطقی در این موضوع وجود دارد. در نهایت باید اذان داشت که امیدوارم وضعیت کنونی بسامان و مطلوب شود و به آینده خوش‌بین هستم.
* دبیر و عضو هیات‌مدیره جامعه حرفه‌ای هتلداران ایران