3 - 12 - 2019
چالش انتخاب سرمربی
غلامرضا غفارزاده- تیم امید ایران که قرار است به طلسم چهار دهه نرفتن ایران به فوتبال المپیک پایان دهد و در دی ماه در مرحله نهایی انتخابی المپیک ۲۰۲۰ شرکت همچنان بدون سرمربی است.
مدیران تیم فوتبال امید ایران چندی پیش زلاتکو کرانچار را از هدایت این تیم برکنار کردند تا با این تصمیمشان دو هدف را نشانه بگیرند؛ نخست اینکه از قرارداد دلاری کرانچار نجات پیدا کنند و بتوانند مربیای ارزانتر برای این تیم بیاورند. هدف دوم هم این است که فدراسیون فوتبال و حمید استیلی، مدیر تیم، تصور میکنند با رفتن کرانچار شانس المپیکی شدن این تیم زیاد میشود. تیم امید در بازیهای مرحله قبلی چندان مقتدر کار نکرد و بعید است با آن نمایش به توکیو ۲۰۲۰ برسد.
فدراسیون فوتبال امیدوار است با انتخاب یک سرمربی خوب ایرانی هم کیفیت تیم بهتر شود و هم اینکه در پرداخت دستمزد مربی با مشکل روبهرو نشوند. آنچه اما این نقشه فدراسیون فوتبال را فعلا نقش بر آب کرده این است که فعلا هیچ مربیای حاضر نشده هدایت تیم امید را بپذیرد. یحیی گلمحمدی سرمربی موفق پدیده گزینه اول فدراسیون بود که این مربی با تمدید قرارداد خود با پدیده به فدراسیون جواب منفی داد.
رییس فدراسیون تایید کرد امیر قلعهنویی، مهدوی مهدویکیا و علیرضا منصوریان هم پیشنهاد هدایت تیم المپیک را نپذیرفتند. چه دلایلی باعث میشود که مربیان داخلی به سمت تیم امید نروند و فدراسیون بلاتکلیف شود؟
ابتدا مسوولان تیم امید با یحیی گلمحمدی وارد مذاکره شدند و حتی موافقت اولیه سرمربی پدیده را هم به دست آوردند، اما در لحظات پایانی گلمحمدی قراردادش را با پدیده تمدید کرد تا تیم امید ایران همچنان بدون مربی باشد. در ادامه امیر قلعهنویی، سرمربی سپاهان نیز یکی از جدیترین گزینهها بود تا بلکه تیم امید ایران بعد از ۵۰ سال طعم صعود به مسابقات المپیک را بچشد، اما امیر هم رغبتی به پذیرش چنین پستی نشان داد.
مهدی مهدویکیا، دیگر گزینه حمید استیلی، کمیته فنی فدراسیون فوتبال و مدیران ارشد فوتبال کشورمان بود. حمید استیلی برای جلب رضایت مهدویکیا تلفنی با او تماس کرد، اما مهدویکیا خطاب به استیلی اعلام کرد که تا چند سال دیگر با تیمهای پایه هامبورگ قرارداد دارد و نمیتواند این پیشنهاد وی را بپذیرد. مهدویکیا از استیلی تشکر کرد، اما اعلام کرد که در شرایط کنونی مقدمات برای حضور روی نیمکت تیم امید ایران را ندارد و باید طبق قراردادش در هامبورگ به فعالیتش ادامه دهد.
اکنون در کمیته فنی و نزد استیلی چند گزینه دیگر مدنظر هستند که با توجه به اهمیت مسابقات مقدماتی المپیک ۲۰۲۰ توکیو، مدیران فوتبال کشورمان در نظر دارند که بهترین گزینه را برای این تیم انتخاب کنند. استیلی تمایل دارد که تیم امید تا انتخاب سرمربی جدید رها نشده و با معرفی نفرات به اردوی پیش روی، بازیکنان امید کشورمان زیر نظر رضا شاهرودی و سهراب بختیاریزاده اردویهای خود را پیگیری کنند.
عدم تخصیص امکانات و بودجه لازم برای تیم امید از یک طرف و عدم حمایت از مربیان از طرف دیگر ماجرایی است که همیشه در فوتبال ایران شاهد آن بودهایم. حتی در آخرین دوره انتخابی المپیک، فدراسیون فوتبال محمد خاکپور را به عنوان سرمربی انتخاب کرد که عدم همکاری با این مربی در سایه رفتارهای کارلوس کیروش، مشهود بود. حتی فدراسیون فوتبال نتوانست برای حضور سردار آزمون و علیرضا جهانبخش در ترکیب تیم المپیک تمهیداتی داشته باشد که عدم حضور آنها ناکامی تیم المپیک با خاکپور را به دنبال داشت. در نهایت هم این مربی ناامیدانه از فوتبال رفت و دیگر کار مربیگری نمیکند.
این رفتارها با سرمربیان تیم المپیک، قبول کردن هدایت این تیم را برای دیگر مربیان هم سخت و دشوار میکند تا حتی گزینههایی که میتوانند تیم المپیک را فرصتی برای نشان دادن توانایی خود ببینند، جرات نکنند هدایت این تیم را قبول کنند. حالا که قرار است سکان هدایت تیم امید به مربی ایرانی سپرده شود، همه باید به او کمک کنند. با این حال در این بین تنها زمان است که برای تیم المپیک از دست میرود و انگار باید به فدراسیون فوتبال تلنگری بزنیم. آن هم با جملهای کوتاه، اما آشنا؛ وقت طلاست.
ریسک بالا
فوتبال ایران ۴۴ سال است که رنگ حلقههای المپیک را ندیده است. این بار هم ماموریت سختی پیش روی ایران است. صعود به المپیک به مراتب سختتر از جام جهانی است. سهمیه آسیا برای المپیک سه تیم است و از طرفی ایران در سیدی پایین قرار میگیرد که طبیعتا باید در یک گروه سخت تلاش خود را برای صعود پیگیری کند. مربیان مطرح ایرانی نمیخواهند این خطر بالا را به جان بخرند. ناکامی احتمالی یک نمره منفی در کارنامه آنها ثبت میکند. مربیان، به ویژه مربیان جوان چندان علاقه ندارند که به عنوان یک ناکام معرفی شوند.
منافع مالی
مربیان درجه یکی مانند قلعهنویی، گلمحمدی و منصوریان در باشگاههای خود قراردادهای قابل توجهی دارند. فدراسیون فوتبال مطمئنا توانایی پرداخت پولی که باشگاهها به مربیان میدهند را ندارد و پیشنهاد تیم امید از نظر مالی نمیتواند برای مربیانی که در لیگ برتر تیم دارند جذاب باشد.
جذاب نبودن شغل
درست است که صعود به المپیک میتواند یک مربی را آنقدر محبوب کند که همیشه به آن موفقیت افتخار کند اما آن سوی سکه غیرجذاب بودن این شغل را نشان میدهد. فردی مانند گلمحمدی یا قلعهنویی هر هفته درگیر مسابقات جذاب لیگ است. تیم امید از نظر حرفهای شغل جذابی برای مربیان فعال و جوان به شمار نمیرود. آنها ترجیح میدهد در لیگ به کار خود ادامه دهند. یحیی گلمحمدی پدیده را چهارم کرده است، در مشهد همه از او راضیاند و وسوسه حضور موفق در فصل بعد و همچنین لیگ قهرمانان آسیا را پیش روی خود میبیند. طبیعی است این مربی حضور در پدیده را به تیم امید ترجیح دهد. منصوریان و قلعهنویی هم همین شرایط را دارند. مهدی مهدویکیا هم که نشان داده عجلهای برای سرمربیگری ندارد، نمیآید سرمربیگری خود را با تیمی شروع کند که احتمال موفقیتش زیاد نیست.
سرمربی تیم امید باید خود را وارد چالش برخورد با فدراسیون و باشگاهها کند و برای مربیان ممتاز ایرانی این صندلی آنچنان جذاب نیست که لیگ برتر را رها کنند.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد