14 - 05 - 2024
چرا صنعت معدن در ایران رشد نکرده است؟
کارشناس صنعت معدن گفت: ایران با داشتن حدود ۷۰ نوع ماده معدنی و ۶۰میلیارد تن ذخیره معدنی که ۷درصد کل ذخایر جهان را شامل میشود، بسیار عقب مانده است، زیرا اصلا به تکنولوژی در این زمینه اعتقاد نداشتهایم و خودمان را از پیشرفت محروم کردهایم. عماد مهدیفر در رابطه با این سوال که جایگاه ایران از لحاظ معدنی کجاست و به قول معروف کجای کار هستیم، گفت: اگر بخواهم با آمارهای دهانپرکن پاسخ بدهم، باید بگویم که ما جزو ۶ کشور اول جهان به لحاظ ذخایر معدنی هستیم و بدون اغراق میتوان گفت که ایران به لحاظ تنوع ذخایر معدنی حرف نخست را در جهان میزند زیرا تقریبا بخش عمده ایران پهنه معدنی است اما اگر بخواهم از واقعیت سخن بگویم، متاسفانه ما جزو ضعیفترین کشورهای دنیا و در ردههای آخر هستیم، شبیه فردی که مرغ تخمطلا دارد اما روزی ۱۰۰هزار تومان درآمد دارد، چون به جای فروش طلا یا سرمایهگذاری روی آن، هر روز از تخممرغ عکس میگیرد و به هزار بدبختی یکجایی عکس را میفروشد، یعنی از خود سرمایه سودی ندارد! چون اصلا به فکر سرمایهگذاری نبوده است. ماجرا در صنعت معدن ایران هم چنین شکلی دارد و ایران با داشتن حدود ۷۰ نوع ماده معدنی و ۶۰میلیارد تن ذخیر معدنی که ۷درصد کل ذخایر جهان را شامل میشود، بسیار عقب مانده است زیرا اصلا به تکنولوژی در این زمینه اعتقاد نداشتهایم و خودمان را از پیشرفت محروم کردهایم. او در رابطه با اینکه مشکل به تکنولوژی برمیگردد یا مدیریت تصریح کرد: تکنولوژیای که به خودی خود به دست نمیآید، محصول مدیریت خوب است. بگذارید با مثال بهتر توضیح بدهم؛ صنعت نفت را ببینید، معروف است که نفت در ایران آنقدر پولساز است که خرج همه صنایع را میدهد اما میخواهم ثابت کنم که اتفاقا برعکس است و این صنایع دیگر هستند که خرج نفت را میدهند. فرض کنید پدری ۵فرزند دارد، به یکی چندین میلیارد سرمایه داده که کار کند، از بچگی او را دورههای زبان انگلیسی و فرانسه و آلمانی فرستاده، انواع کلاس آموزشی رفته، مرتب او را سفر خارجی فرستاده که دنیا را ببیند، دورههای آموزشی در کشورهای پیشرفته برایش گذاشته، با چهرههای موفق دنیا برایش کار مشارکتی درست کرده و… و در مقابل برای ۴فرزند دیگر کاری نکرده و آنها مجبورند با بدبختی و قرض و وامهای با سود کلان، کسبوکار کوچک راه بیندازند و به قول معروف گلیم خود را از آب بیرون بکشند. فکر میکنید اگر آن فرزند که آنقدر به او توجه شده، پولساز شود، خیلی عجیب است؟ ماجرای نفت در ایران هم همین است. از ابتدای اکتشاف نفت در ایران هزاران میلیارد دلار برای این صنعت هزینه شده است، یعنی از جیب صنعت کشاورزی زدهاند و به نفت دادهاند، از دهان صنعت معدن زدهاند و به نفت دادهاند و از صنعت نساجی کسر و به جیب نفت واریز کردهاند. طبیعی است که نفت اکنون پولساز باشد. مهدییفر ادامه داد: شما الان تکنولوژی نفتی و پتروشیمی را ببینید، آیا با صنایع دیگر قابل مقایسه است؟ ما هنوز در کشاورزی آبیاری غرقابی میکنیم؛ خب چطور توقع دارید که کشاورزی ایران با دنیا رقابت کند؟ هنوز کارگر با بیل، راه آب را درست میکند. آیا با این وضع میتوان رقیب دنیا شد؟ مگر در حوزه نفت ما چاه دستی میزنیم؟ خیر. آخرین تکنولوژی دنیا به کار گرفته میشوند؛ شرکتهای شل و توتال که حرف اول دنیا را میزنند پای کار میآیند اما شما در حوزه معدن ببینید ماشینهای ۴۰ سال قبل مشغول حفاری هستند، بیل مکانیکی با عمر ۲۰ و ۳۰سال در معادن ایران مشغول به کار است. کافی است یک بار فقط یک معدن در استرالیا را ببینید، آن موقع رویمان نمیشود بگوییم ما صنعت معدن داریم.
هزینههای معدنکاری
کارشناس صنعت معدن تاکید کرد: بگذارید وضعیت را برایتان باز کنم، فکر کنید منِ پیمانکار میخواهم یک بیل مکانیکی ۴۰۰ مدل ۲۰۲۴ را در یک معدن استفاده کنم. همین اول قیمت دستگاه با هزینه گمرکی و مخارج دیگر، حدود ۳۵میلیارد تومان است. من قرار است ۳۵میلیارد تومان سرمایهام را در دل معدن به میان خاک و سنگلاخ ببرم. فکر میکنید دولت این دستگاه را چقدر از من اجاره میکند؟ باور نمیکنید اگر بگویم ساعتی ۵۰۰هزار تومان! یعنی اگر این دستگاه ۲ شیفت در روز یعنی ۱۶ساعت در هر ۳۰روز هم کار کند، میشود ماهانه ۲۴۰میلیون تومان. این رقم بدون احتساب استهلاک دستگاه و پول راننده است. دولت فقط گازوئیل میدهد، یعنی کف هزینه نیروی فنی و راننده و استهلاک و خرید قطعات را کنار بگذاریم، به راحتی ماهانه باید ۹۰میلیون را کنار گذاشت. او ادامه داد: به بیان دیگر شما ۳۵میلیارد سرمایه گذاشتهاید و ماهی ۱۵۰میلیون تومان برداشت میکنید که روزبهروز هم ارزش آن در حال کم شدن است. حالا بگویید آیا این سود است؟ اگر همین پول را طلا بخرید، چقدر سود میکنید؟ بروید دلار بخرید چطور؟ کافه بزنید چه؟ مثال دیگری میزنم: یک دستگاه حفاری DM45 مدل مثلا سال ۱۹۹۳ مال ۳۰سال پیش را در نظر بگیرید که حدودا ۱۳میلیارد قیمت دارد. همین دستگاه فقط ۳نفر پرسنل میخواهد که اگر دو شیفت محاسبه کنید، ۶نفر پرسنل آن میشود. فقط یک مته چینی با چکش این دستگاه ۱۵۰میلیون تومان قیمت دارد و بزرگترین خرج همین دستگاه متههای آن است که به سرعت مثلا هر ۱۵روز یک بار باید عوض شوند. یعنی فقط ماهانه ۳۰۰ میلیون تومان پول چکش میدهید. اگر دستگاه یاتاقان و موتور نزند و اوضاع گل و بلبل باشد، شما ماهانه ۱۰۰میلیون تومان دستمزد میدهید و ۳۰۰میلیون تومان چکش میخرید، یعنی همین ب بسمالله ماهانه ۴۰۰میلیون تومان هزینه دارید. مشکل این است که انگار معدن در این کشور غریبه است. چطور برای نفت میشود تحریم را دور زد اما برای معدن نمیشود؟ چطور است که تمام ارکان کشور به تکاپو میافتند تا فلان شرکت خارجی را فقط برای مشاوره به ایران بیاورند اما در صنعت معدن اجازه وجود ندارد؟ چرا نمیگذارند برای افزایش بهرهوری ماشینآلات مدرن وارد شوند؟
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد