کار کردن تا دمِ مرگ

محمدرضا رسولی- مصوبه مجلس شورای اسلامی مبنی بر افزایش سن بازنشستگی در روزهای اخیر جنجال‌‌برانگیز شده و با واکنش‌های متعددی از سوی جامعه روبه‌رو شده است. بر اساس این مصوبه، سابقه کار لازم برای بازنشستگی افرادی که تازه بیمه شده‌اند از ۳۰ سال سابقه بیمه به ۵/۴۲ سال افزایش یافته و به این شکل عملا سن بازنشستگی برای طبقات محروم به سن مرگ رسیده و بسیاری از دهک‌های محروم تنها با مرگ است که می‌توانند بازنشستگی را تجربه کنند!
نمایندگان مجلس هدف خود از این مصوبه را کاهش ناترازی صندوق‌های بازنشستگی و تقویت توان صندوق‌ها اعلام کرده‌اند. به اعتقاد کارشناسان علل و عواملی که منجر به شکل‌گیری بحران صندوق‌های بازنشستگی شده، به مسائل کلان اقتصادی و همچنین نحوه مدیریت این صندوق‌ها بازمی‌گردد. به اعتقاد آنان بی‌تدبیری مدیران وزارت کار و تامین اجتماعی و شرکت‌های تابعه باعث ورشکستگی صندوق‌های بازنشستگی شده و در این میان، دولت به جای اینکه بدهی ۳۶۵ هزار میلیارد تومانی خود به صندوق بازنشستگی را بپردازد، تنها راه نجات و راه‌حل را مکلف کردن مردمی به کار بیشتر، یافته که زیر بار فشار مشکلات اقتصادی، گرانی و تورم بی‌سابقه و هزاران معضل دیگر به زانو درآمده‌اند.
واضح و روشن است که بدون اصلاح‌ساز و کارهای مدیریتی حاکم بر صندوق‌های بازنشستگی و بدون بهبود شاخص‌های کلان اقتصادی کشور، مشکل صندوق‌های بازنشستگی حل نخواهد شد و ایده‌هایی نظیر افزایش سن بازنشستگی برای حل بحران صندوق‌های بازنشستگی مسکنی است برای بهبود درد کوتاه‌مدت که بیماری را درمان نمی‌کند و تنها برای مدت کوتاهی بحران را به عقب می‌اندازد. از آن گذشته، نمایندگان مجلس وکلای مردم هستند و باید به فکر منافع موکلان خود باشند، آیا نمایندگان به جای دفاع از حقوق موکلان خود، باید مدافع دولت‌ها باشند و هیچگونه نیازی هم به اندک اقناع افکار عمومی در خود احساس نکنند؟
بهتر است مسوولان مربوطه دست از آزمون و خطاهای مکرر بردارند و به فکر علاج ریشه‌ای مشکلات باشند. اگر گذشته را خوب نبینیم و تحلیل نکنیم و از تاریخ عبرت نگیریم آنگاه خودمان، عبرت تاریخ خواهیم شد.