کاش یک ماداگاسکاری بودم!

محمدرضا ستوده

مردم شریف ایران
من دیگه بریدم… واقعا بریدم. از اینکه با شرکت‌های اینترنتی سر و کله بزنم خسته شدم. شاید باورتون نشه ولی من توی این ۱۰ سال از همه شرکت‌های اینترنتی خدمات گرفتم. البته چیزی که گرفتم اسمش خدمات نبوده! از تمام شرکت‌های ADSL و دو شرکت بزرگی که خدمات تلفن همراه ارائه می‌کنن. نمی‌تونم اسمشون‌رو بیارم چون هم براشون تبلیغ میشه هم ضد تبلیغ!
آخرین شرکتی که برای‌ اینترنت خونه دارم باهاش کلنجار میرم، فقط اینترنت بیسیم ارائه میده. الان سه ماهه که روزی ۲۰ بار قطع و وصل میشه. بیشتر از ۲۰ بار بهشون زنگ زدم، میگن: یه نویزه. میگم چه نویزی؟ میگن: ما خودمون‌هم نمی‌دونیم! میگم: اگه نمی‌تونین بفهمین که یه نویز از کجاس واسه چی شرکت ارائه اینترنت بی‌سیم زدین؟ حداقل دانشی که برای تاسیس یه همچین شرکت مهم و بزرگی هست اینه که وقتی یه نویز افتاد روی دکل‌هاتون، شما بتونین بفهمین این نویز از کجاس که رفعش کنین. در جواب گفتن: شما درست میگین ولی ما هنوز نفهمیدیم از کجاس؟
حالا شما بگین… من دردم‌رو به کی بگم؟ کجا شکایت ببرم؟ یارو شرکت ارائه خدمات اینترنت بیسیم شده ولی سه ماهه نمی‌تونه بفهمه که چه کسی از کجا داره نویز میندازه روش! خب درش‌رو تخته کن برو یه فلافلی بزن… تازه وقتی دائم وصل باشه و پر‌سرعت، می‌رسیم به گرفتاری‌های بعدی. برای دیدن یه سایت خارجی باید وی‌پی‌ان رو وصل کنی چون اون سایت فیلتره. برای دیدن سایت داخلی باید وی‌پی‌ان‌‌رو قطع کنی چون با اون باز نمیشه. برای استفاده کامل از همه چیز اینترنت باید فیلترشکنت باز باشه ولی برای دانلود با سرعت بهتر باید ببندیش. وصل می‌کنی کُنده، قطع می‌کنی هیچی نداری. چرا اینجوریه؟ چرا انقدر بند و طناب به اینترنت ما بسته‌س؟ چرا ما توی ماداگاسکار به دنیا نیومدیم؟