کرونا چشم‌انداز تولید را تیره کرد

صنعت آسانسور این روزها حال و روز خوشی ندارد به طوری که نه‌تنها در بازار داخلی استقبال چندانی برای خرید این کالا وجود ندارد بلکه اوضاع صادرات نیز چندان تعریفی نیست. به عبارت دیگر صادرات آسانسور و قطعات آن در سال‌های اخیر عدد ناچیزی بوده است. در همین خصوص رییس سندیکای صنایع آسانسور و پله‌برقی ایران و خدمات وابسته از تولید ۲۷ هزار و ۵۰۰ تا ۲۸ هزار دستگاه آسانسور در سال گذشته خبر داد و گفت که پیش‌بینی تولید آسانسور در سال جاری بعد از شیوع ویروس کرونا حداقل ۴۰۰۰ دستگاه کاهش یافته است.
محمدرضا زهره‌وند اظهار کرد: به واسطه‌ ساخت مسکن مهر اوج ساخت آسانسور در سال ۱۳۹۳ و ۱۳۹۴ بود که ساخت این وسیله به ۷۵ هزار دستگاه رسید و ایران بعد از چین و آمریکا در رده سوم جهان قرار گرفت. با کمرنگ شدن ساخت مسکن مهر و تکمیل شدن واحدها، در سال‌های بعد تولید آسانسور به حدود ۷۰ هزار، ۶۰ هزار و ۵۰ هزار رسید و در نهایت در سال گذشته تولید آسانسور به ۲۷ هزار و ۵۰۰ تا ۲۸ هزار دستگاه رسید.وی افزود: آسانسور جزو تاسیسات ساختمان و بنابراین تابع صنعت ساختمان است، رشد صنعت ساختمان در سال ۱۳۹۸ از منفی ۵/۶ درصد به منفی ۵/۱ درصد رسید، اما این رشد در صنعت آسانسور ملموس نبود، چرا که جواز ساختمان‌هایی که در سال گذشته به مرحله ساخت آسانسور رسید مربوط به سال‌های قبل بوده است و ساختمان‌هایی که در سال گذشته ساخت آنها آغاز شده در سال ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ به مرحله ساخت آسانسور می‌رسند. بنابراین آمار ساختمان‌سازی در سال ۱۳۹۶ و ۱۳۹۷ بر ساخت آسانسور در سال ۱۳۹۸ تاثیرگذار است.به گفته زهره‌وند، پیش‌بینی‌ها در سال جاری تا پیش از کرونا تولید حدود ۲۴ هزار دستگاه آسانسور بود اما بعد از شیوع ویروس کرونا و تعطیل شدن کارهای ساختمانی بین اسفند ماه تا اردیبهشت و همچنین کم شدن رغبت به ساخت، احتمال می‌رود تولید آسانسور در سال جاری بین ۱۹ تا ۲۰ هزار دستگاه باشد.رییس سندیکای صنایع آسانسور و پله‌برقی ایران و خدمات وابسته در ادامه با بیان اینکه ایران در منطقه از نظر خدمات فنی مهندسی از کشور ترکیه هم بالاتر است، اظهار کرد: در زمینه ساخت و تولید در صنعت آسانسور ترکیه به دلیل داشتن ارتباط آزاد با جهان آزاد وصادرات بیشتر از ایران، بهتر است. البته در بخش خدمات فنی و مهندسی و تعداد تولید آسانسور در سال ایران از ترکیه هم بالاتر است.
توانایی اندک در تولید آسانسورهای بالای ۱۳ طبقه
وی افزود: اگر شرایط تحریم‌ها و شیوع ویروس کرونا بر کشور حاکم نبود می‌توانستیم بازار سی‌ای اس را در زمینه آسانسور تامین کنیم، اما در حال حاضر آینده قابل پیش‌بینی نیست. بنابراین قدرت بالقوه در ایران وجود دارد، اما بالفعل شدن آن تابع قوانین، شرایط و مسائل سیاسی و اقتصادی است.زهره‌وند با اشاره به اینکه یک گروه از آسانسورها برای ساختمان‌های بلند و بالای ۱۳طبقه هستند که تکنولوژی خاصی دارد، گفت: ایران در زمینه این نوع آسانسورها خیلی قوی نیست و به واردات و استفاده از تکنولوژی روز دنیا نیاز دارد. البته این مساله طبیعی است. برای مثال اگر می‌خواهیم خودرو خوب تولید کنیم، باید نمونه آن در کشور وجود داشته باشد که از آن الگوبرداری کنیم و تولیداتمان را ارتقا دهیم و رقابت هم ایجاد شود.وی در ادامه پیشرفت صنعت آسانسور در سال‌های اخیر را خوب توصیف کرد و گفت: قسمت اعظم آسانسورهای مورد نیاز کشور شش تا هشت طبقه با سرعت یک متر بر ثانیه است که تکنولوژی پایین‌تری نیاز دارد.
صادرات ناچیز
زهره‌وند با بیان اینکه صادرات آسانسور و قطعات آن در سال‌های اخیر عدد ناچیز بوده که قابل بحث نیست، گفت: آسانسور به کشورهای همسایه و قطعات علاوه بر کشورهای همسایه، به کشورهای آفریقایی هم صادر شده است. با این وجود توان بالقوه برای صادرات وجود دارد اما یکی از موانع آن نبود شرکت‌های صادر‌کننده است. در کشورهای دیگر تولید‌کننده بر تولید و مشکلات آن تمرکز دارد و صادرات از سوی شرکت‌های متخصص در این زمینه انجام می‌شود.رییس سندیکای صنایع آسانسور و پله‌برقی ایران و خدمات وابسته با بیان اینکه رشد خوب صنعت آسانسور در بعضی بخش‌ها در لوای حمایت داخلی صورت گرفته، تصریح کرد: ممکن است در آینده اگر شرایط حال حاضر کشور برطرف شود و به این شکل ساخت داخل حمایت نشود برخی کالاها به دلیل کیفیت پایین نتوانند خودشان را حفظ کنند و لطمه بخورند. همچنین به نظر می‌رسد به جای ممنوعیت واردات کالاهایی که مشابه داخلی دارند، بهتر است از ابزار تعرفه‌گذاری برای حمایت تولید استفاده شود.