کسی فریاد جانباز میدان فردوسی را می‌شنود؟

شیدا ملکی- پیاده‌روهای خیابان فردوسی همیشه شلوغ و پر از تازگی است. از تئاترشهر تا میدان فردوسی را جوان‌هایی قدم می‌زنند که هنر و دانش به تازگی در ذهن‌شان جا پیدا کرده و از ابتدای خیابان سعدی تا میدان فردوسی را مردهای سن و سال‌داری طی می‌کنند که پیچ و خم بازار را می‌دانند. اما حوالی ساعت ۸ شب بیشتر از هر زمان دیگری تنوع زندگی را در همین میدان می‌توان دید؛ تنوعی از فقر در دستان بچه‌های کار تا ثروت در بالاترین طبقه بازار فرش میدان فردوسی.
اما شنیدن فریادهای مردی که فقر او را به ستوه آورده، دردناک‌ترین صدا و تصویری است که گاهی در این میدان ثبت می‌شود. رفتار مرد شبیه متکدی‌هایی نبود که همیشه در شهر با آنها مواجه می‌شویم. روبه‌روی بانک ایستاده بود و فریاد می‌زد به من کمک کنید.
– یکی به من کمک کنه. هزار تومن هم از دستتون برنمیاد کمک کنید. آخه نامردا یکی به دادم برسه. چرا نمی‌فهمید دیگه هیچی ندارم. یک مرد پیدا نمیشه اینجا به داد من برسه…
فریاد یک مرد از شدت فقر، قلب آدم را به درد می‌آورد اما مردم این شهر انگار که به شنیدن صدای بلند عادت داشته باشند از کنار هر صدایی به راحتی عبور می‌کنند. از کنار او هم می‌گذشتند. شاید عادت ندارند کسی تا این حد بی‌پولی‌اش را در شهر فریاد بزند.بیشتر عادت کرده‌ایم به آدم‌های فقیری توجه کنیم که آرام ضجه می‌زنند و یک گوشه پیاده‌رو نشسته‌اند. مرد هنوز هم فریاد می‌زد.
– به من کمک کنید. دارم مثل آدم ازتون کمک می‌خوام. چه کار کنم؟ برم دزدی؟ تو همین خیابون کیف‌بقاپم؟ من مجروح جنگی‌ام. چرا هیچ‌کس نمی‌بینه منو؟! دیگه بریدم یکی به دادم برسه مردم…
«مجروح جنگی». این مرد یک روز وقتی این کشور در بدترین شرایط بود، جانش را سپر امنیت کرد. حالا فریاد می‌زند تا یک نفر به او کمک کند و هیچ‌کس صدایش را در یکی از شلوغ‌ترین خیابان‌های شهر نمی‌شنود. «مجروح جنگی» همین دو واژه کافی است تا عمق زخم‌هایش دردی هم در جان ما ایجاد کند. اگر هیچ دردی هم آغاز نشود، گرفتار تناقض عمیقی خواهیم شد بین حقیقت و دروغ. شاید مرد هرگز مجروح جنگی نبوده است و این فریادهایش برای جلب ترحم و ریالی کمک از سوی عابران پیاده است. اگر این‌طور باشد چه توهین بزرگی به احساسات آدم‌ها می‌شود. اما شاید حرف‌هایش آیینه‌ای از حقیقت زندگی‌اش باشد. این بار هم توهین بزرگی است به احساسات یک انسان. او روزی جانش را کف دستانش گرفت برای امنیت و دفاع از خاک کشور. حالا همان دست‌هایش را دراز کرده برای کمک گرفتن از مردم…