کشتار در سکوت

در حالی که تحولات مربوط به سوریه زیر ذره‌بین رسانه‌های خبری قرار دارد و لحظه‌ای نیست که خبر یا گزارشی از این کشور مخابره نشود، در کشور برمه کشتار برخی از مردم این کشور که از قضا مسلمان هم هستند، در سکوت نسبی برگزار می‌شود.

کشتن، کشتن است و مرگ هر انسان فارغ از عقیده و آیینی که دارد، رنجی بشری است که دیگر انسان‌ها نمی‌توانند به آسانی از کنار آن بگذرند اما این که در کشوری چون برمه که مردم آن بودایی هستند و بودایی‌ها نیز به مسالمت‌خویی معروف، چنین کشتار بی‌رحمانه‌ای صورت می‌گیرد، نشان می‌دهد که پتانسیل خشونت‌ورزی یا مهرورزی بشر تابع مسایل دیگری جز مذهب نیز هست و نمی‌توان مذاهب را فارغ از جغرافیا یا پیشینه پیروانش و رویدادهای اجتماعی به خشن یا صلح‌طلب تقسیم کرد؛ چنانچه در چند دهه گذشته اسلام با چنین قضاوت بی‌رحمانه‌ای که متاسفانه خود مسلمانان هم در ارایه تصویر خشونت‌آمیز از آن نقش داشتند، به جهانیان معرفی شده‌است اما نکته مهمی که شاید به آن کمتر توجه می‌شود، این است که در اغلب نقاط دنیا وقتی رویدادی خشونت‌آمیز یا حادثه‌ای تروریستی و کشتاری صورت می‌گیرد بلافاصله حدس‌ها و گمان‌ها مسلمانان را نشانه‌ می‌گیرد و طرفه‌تر آنکه اگر در نقطه‌ای مسلمانان هم قربانی شوند، این تراژدی بشری تالم یا همدردی و همراهی بشری را بر نمی‌انگیزد.

بخش عمده‌ای از این تراژدی، خوشمان بیاید یا نیاید به سبب کارنامه‌ای است که برخی از جوامع مسلمان و پاره‌ای از دولت‌های اسلامی از خود به جا گذاشته‌اند. به گونه‌ای که افکار عمومی جهان به ویژه غرب که سازنده افکار عمومی است، نمی‌تواند بپذیرد که در گوشه‌ای از جهان خشونتی رخ بدهد که یک طرفش مسلمان بی‌گناه باشد اما نمی‌توان منکر استانداردهای دوگانه خود دولت‌های اسلامی در این موارد شد. سکوت دولت‌های اسلامی در رویداد‌هایی چون کشتار مردم مسلمان در سین‌کیانگ چین یا چچن روسیه نشان‌دهنده این دوگانگی در مقایسه با ظلم و ستمی است که به مسلمانان فلسطین می‌رود اما نمی‌توان منکر این حقیقت هم شد که اولویت داشتن منافع کشورها  بر مسایلی چون حقوق ذاتی بشر سبب می‌شود تا برخی رویدادها چون کشتار در کشور کم‌اهمیتی چون رواندا در آفریقا یا برمه در آسیا با سکوت کشورهای قدرتمند و ابزارهای رسانه‌ای آنها برگزار شود.

به هر حال نمی‌توان از کنار کشتار اقلیت بی‌دفاع مسلمان به دست اکثر بوداییان بهره‌مند از حمایت دولت تازه از بند تحریم رسته برمه به آسانی گذشت و با قربانیان این جنایات همدردی نکرد. امروز وظیفه دولت جمهوری اسلامی ایران است که همان‌گونه که نگران سرنوشت مردم بحرین یا فلسطین است در کنار جامعه بین‌المللی برای پایان دادن به این تراژدی انسانی تلاش کند.