کشف پلوتون، دورترین سیاره منظومه شمسی

قبل از آنکه سیاره پلوتون از رصدخانه آریزونا در آمریکا توسط کلایْدْ تامبا کشف شود، بعضی از ستاره‏شناسان نیز در سال ۱۹۱۵م از طریق محاسبات نجومی به وجود سیاره پلوتون و محل آن پی برده بودند. تحقیقات بعدی نشان داد که مطالعات قبلی درست بوده و صحت محاسبات دانشمندان روشن شد. در نهایت، در ۱۳ مارس ۱۹۳۰م کشف این سیاره اعلام شد اما تا زمان کشف قمر آن به نام «چارون» اطلاع چندانی از پلوتون در دست نبود. در ۲۲ ژوئن ۱۹۷۸م این قمر توسط جِیمز کریستین کشف گردید. فاصله پلوتون تا خورشید ۵۸۱۱ میلیون کیلومتر است و یک دور گردش آن به دور خورشید ۲۸۴ سال برابر با ۹۹۷۰۰ روز طول می‏کشد. پلوتون یکی از سیارات منظومه شمسی و نهمین سیاره از لحاظ بعد مسافت نسبت به خورشید است. حجم آن نسبت به زمین ۹ درصد است. گرچه به نظر می‏رسد دیگر پلوتون دورترین سیاره منظومه شمسی به حساب نمی‏رود چراکه در ۱۴ سپتامبر ۱۹۹۲م کشف سیاره جدیدی اعلام شد که ماهیت آن شناخته شده نبود.