کمی هم افسوس!

واردات میوه جزء لاینفک اقتصاد ایران شده است. با وجودی که وعده‌های بسیاری مبنی بر کاهش یا ممنوعیت واردات برخی اقلام میوه از سوی مسوولان مطرح شده اما براساس آخرین گزارش‌های رسمی واردات میوه در شش ماه اول سال ۵/۲۴ میلیون دلار بوده است. این به آن معناست که بخشی از درآمد نفت به عنوان منابع نسل‌های آینده که باید صرف ایجاد زیربناها در کشور شده و تولید کشور را بی‌نیاز از منابع نفتی کند، تبدیل به میوه‌های خارجی شده و به بازار عرضه شده است. اگرچه ممکن است دولت استدلال کند که این اقدام را در جهت تنظیم بازار داخلی انجام داده اما با نگاهی به عمق ماجرا باید به شدت تاسف خورد که چرا باید نفت که سرمایه این کشور و متعلق به تمام مردم است، این‌گونه تبدیل به میوه‌های لوکس شود. جای تاسف بیشتر اینجاست که دولت هرسال وعده کاهش واردات می‌دهد اما عمل نمی‌کند. چه بسیار باغداران و تولیدکنندگان محصولات صیفی و کشاورزی که به دلیل همین سیاست‌ها دچار مشکلات عدیده شدند و از میدان رقابت کنار رفتند. برای کشوری مثل ایران که خاک حاصلخیز دارد و زمانی تولیدکننده اول بسیاری از محصولات باغی بوده و حال این‌گونه بازار را در اختیار رقبای خارجی قرار می‌دهد تنها باید افسوس خورد.