کن غافلگیرمان کرد

نیکیتا رزمجو از کن – سرانجام جشنواره کن به پایان رسید و هر کسی جوایز خود را به خانه برد‌. جشنواره کن از بزرگ‌ترین اتفاقات هنری جهان هر ساله در شهر کوچک کن برگزار می‌شود و امسال فرانسه میزبان کن شصت و ششم بود‌.
جشنواره کن امسال مهمان‌های زیادی داشت‌. آلن دلون پس از ۵۰ سال به کن بازگشت و بزرگانی چون جری لوئیس مهمان امسال این جشنواره بودند‌؛ جشنواره‌ای که توانست جری لوئیس را در قد و قامت یک بازیگر ژانر درام هرچند در ۸۰ سالگی اما به سینمای جهان بشناساند‌. برادران کوهن هم از مهمانان ویژه امسال جشنواره کن بودند و البته جایزه بهترین فیلم را هم از آن خود کردند‌.
بهتر است کمی هم روز اختتامیه را با هم مرور کنیم‌. کن در روز اختتامیه بسیار آفتابی بود و هوای دلپذیری داشت‌. روزنامه‌نگاران ایرانی در نهایت امیدواری منتظر ورود اصغر فرهادی به کن بودند که چند روز پیش به فرانسه بازگشته بود. وقتی خبرهای ضد و نقیض مبنی بر ورود اصغر فرهادی به ما رسید همه از خوشحالی سر از پا نمی‌شناختند و منتظر بودند در روزهایی که ایرانی‌ها خیلی خوشحال به نظر نمی‌رسند با گرفتن نخل طلا باز هم نشان دهد فرهادی حتی اگر نماینده فرانسه هم باشد یک ایرانی بسیار بااستعداد است‌.
همیشه مراسم افتتاحیه و اختتامیه از جذاب‌ترین بخش‌های برگزاری یک جشنواره است و برای حضار هم این انتظار باقی است که با جشن متفاوتی روبه‌رو شوند‌. اما کن شصت و ششم حداقل در افتتاحیه با اعلام اسامی برندگان خیلی‌ها را خسته و ناامید کرد. مراسم با اجرای ادری تاتو آغاز شد و ستارگان سینمای جهان روی فرش قرمز ظاهر شدند‌.
استیون اسپیلبرگ، اصغر فرهادی، ماریون کوتیار، فرانسوا اوزون، مایکل داگلاس،‌ پائولو سورنتنینو، اوما تورمن و جیمز گری از جمله افراد مشهوری بودند که از فرش قرمز عبور کردند‌.
آیا واقعا استیون اسپیلبرگ فیلم عبداللطیف کشیش را دیده بود که جایزه نخل طلا را به آن داد؟ من نمی‌دانم واقعا بازی بروس درن بهتر از بازی بازیگرانی مثل مایکل داگلاس بود که جایزه بهترین بازیگر مرد به او اهدا شد؟ یکی از سوال‌برانگیزترین جوایز اعطای جایزه به فیلم سراسر خشنوت «هلی» بود که هیچ کس تا روز آخر به آن توجه نمی‌کرد و در روز اختتامیه جایزه طراحی صحنه به آن تعلق گرفت‌. «آبی گرم‌ترین رنگ است» مستحق جایزه نخل طلا نبود اما انگار امسال شانس با فیلم آقای کشیش همراه است و حتی ممکن است فارغ از تمام خط فکری که فیلم به بیننده خود القا می‌کند باعث شود تا جوایز دیگری را هم بگیرد‌. فیلم به شدت طولانی از روابطی نامتعارف حرف می‌زند و آنقدر کش پیدا می‌کند که گاهی نمی‌توانی دست از خمیازه کشیدن برداری‌.
کمی از برنیس بژو حرف بزنیم که با فیلم صامت «آرتیست» خود را به سینمای جهان ثابت کرد و به عنوان یک بازیگر درام در فیلم «گذشته» فرهادی جایزه نخل طلای بهترین بازیگر زن را به خانه برد‌. او در هنگام دریافت جایزه کارگردان فیلم را به روی سن فراخواند و از او تشکر کرد‌.
برای ما که زبان فرانسه نمی‌دانیم ترجمه همزمان شاید بهترین اتفاق باشد‌ خیلی‌ها می‌گویند اصلا حضور در کن برای کسانی که زبان را نمی‌دانند کار تقریبا بیهوده‌ای است اما امسال دیگر شاهکار بود چون هر بار مجری مجبور بود برنامه را قطع کند تا مترجم همزمان بتواند مراسم را برای انگلیسی زبان‌ها گزارش کند‌. اما از حق نگذریم ادری تاتو بازیگر فیلم ماندگار «آملی» در نقش مجری یک مراسم بین‌المللی بسیار خوب عمل کرد و توانست سرزندگی خود را تا پایان مراسم حفظ کند‌.
امسال جشنواره کن سال آسیایی‌ها بود‌ آنها توانستند میخ خود را به عنوان فیلمسازان درجه یک در این جشنواره محکم کنند‌ شاید بردن جایزه بخش سینه فونداسیون و دوربین طلا برای بهترین فیلم اول، اهدای جایزه بهترین فیلمنامه به ژیا ژانگ برای فیلم «ذره‌ای گناه» از چین و جایزه گروه داوری به فیلم «مثل پدر، مثل پسر» ساخته کوری- ادا هیروکازو ژاپنی بتواند ثابت کند که آسیایی‌ها مثل تمام اتفاقات دیگری که در آن روزبه روز خود را بهتر از گذشته نشان می‌دهند، توانسته‌اند ثابت کنند که سینما را
به خوبی می‌فهمند‌.
خب حتما تعجب می‌کنید اگر بگویم «هلی» تنها جایزه طراحی صحنه را نبرد و یک کارگردان مکزیکی آمد و اسمش را اعلام کرد تا کارگردانش بیاید و جایزه بهترین کارگردانی را بگیرد‌. آمت اسکالانته، کارگردان این فیلم که با چشما گرد شده برای گرفتن جایزه‌اش آمده بود و به گفتن یک جمله اکتفا کرد: «انتظارش را نداشتم‌. خیلی دلم می‌خواست جلو بروم و بگویم ما هم همین‌طور‌.‌.‌.
اما امسال دومین سالی بود که نخل طلا به فیلمی فرانسوی از کارگردانی غیرفرانسوی رسید‌. میشائیل‌ هانکه سال گذشته با فیلم عشق توانست خیال ما را راحت کند که ذوق وجود دارد و برای برای «عشق» برنده این جایزه شد و امسال عبداللطیف کشیش تونسی این جایزه را دریافت کرد‌.
فیلم عبداللطیف کشیش را همه به نام «زندگی آدل» می‌شناسند اما اسم واقعی آن این است: «آبی گرم‌ترین رنگ است: زندگی آدل» و این فیلم با بردن نخل طلا حتما نظرات زیادی را به خود جلب می‌کند و شاید در انتظار گرفتن اسکار و گلدن گلوب نیز بماند‌.
البته در روز اختتامیه باز هم نتایج یک هیات داوری کاملا غافلگیرمان کرد‌ البته فیلمی که نخل طلا برده واقعا فیلم خوبی است و همان‌طور که قبلا نوشتم، کاملا طبیعی است گزینه جدی دریافت جایزه اصلی باشد اما چه کسی فکرش را می‌کرد یکی مثل اسپیلبرگ با آن سابقه و سلیقه، حاضر شود به این فیلم جایزه بدهد! به نظرم عجیب‌ترین اتفاق امشب، دادن جایزه کارگردانی به فیلم مکزیکی «هلی» است؛ فیلمی که یکی از ضعیف‌ترین فیلم‌های این دوره بود‌ در مجموع، رای‌های عجیبی دادند داوران امسال‌.
چه کسی می‌تواند منکر شود که رومن پولانسکی استعاد بی‌نظیر سینمای جهان توانست با «ونوس در پوست خز» خود را ثابت کند و شاید نخل طلا حق مسلم او بود؟
بهتر است جوایز را با هم مرور کنیم: برادران کوئن به خاطر فیلم «درون لوئین دیویس» که با استقبال پرشور منتقدان روبه‌رو شده بود، جایزه ویژه هیات داوران را دریافت کرد‌.
امات اسکلانته، کارگردان اهل اسپانیا برای کارگردانی فیلم «هلی» جایزه بهترین کارگردانی را دریافت کرد‌.
Kore-Eda Hirokazu، کارگردان ژاپنی، برای ساخت فیلم «مثل پدر، مثل پسر» جایزه هیات داوران را دریافت کرد‌.
جیا ژانگ که برای نگارش فیلمنامه فیلم نشانی از گناه جایزه بهترین فیلمنامه را دریافت کرد‌. برنیس بژو‌ بازیگری که سال گذشته برای بازی در فیلم «آرتیست» نامزد جایزه اسکار بود، امسال با بازی در فیلم جدید اصغر فرهادی «گذشته»، موفق شد جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره کن را به ویترین افتخارات خود اضافه کند‌.
بروس درن برای بازی در فیلم نبراسکا (آلکساندر پاین) جایزه بهترین بازیگر مرد را دریافت کرد‌.
جایزه( Camera d’Or بهترین فیلم اول) به فیلم ILO ILO به کارگردانی آنتونی چن، محصول سنگاپور رسید‌.