گرامیداشت چهره‌ای متعادل و فرهیخته

نادر کریمی‌جونی

درگذشت همیشه غمبار است اما همیشه بد نیست. گاهی درگذشت در عین حال فرصتی است تا یک رفتار، یک رویه یا یک منش مورد تاکید قرار گیرد و بازماندگان و دیگرانی که …
… فرد متوفی را می‌شناسند یا نمی‌شناسند به تبعیت از آن رفتار یا منش، فراخوانده شوند.دکتر حسن حبیبی، از جمله شخصیت‌هایی است که درگذشتش، همانند حیاتش نه فقط برای اطرافیان که حتی برای کسانی که وی را نمی‌شناسند، فرصتی برای تاکید بر میانه‌روی، تحمل دیگران و… بوده است.
چه زمانی که دکتر حبیبی در مصدر کار بود و چه زمانی که ایشان در حاشیه قرار داشت، هیچ‌یک از چهره‌های ناظر یا دست‌اندرکار به یاد ندارند که حسن حبیبی تصمیم یا رفتار هیجانی، عصبی یا به اصطلاح انقلابی اتخاذ کرده باشد. حتی وقتی برخی تندروها به حبیبی اتهام‌های گوناگون زدند و در جهت حذف ایشان از صحنه سیاسی تلاش کردند، دکتر حبیبی بدون هیجان اتهام‌ها را شنید و سکوت کرد. در نهایت آنکه سیه‌روی شد البته حسن حبیبی نبود.مراسم ختم ایشان، مجمع تمامی ایده‌ها، نظریات و دیدگاه‌های سیاسی و اجتماعی بود. چه چهره‌های ملی‌گرا، چه اصلاح‌طلبان و چه اصولگرایان نه فقط در این مراسم حضور جدی و فعال داشتند بلکه زبان به تایید و تمجید ایشان گشودند. این تمجید براساس شخصیت فرهیخته حبیبی، برای چاپلوسی از وی یا هوادارانش نبوده و نیست، آنچه دیگران را به تمجید از ایشان وادار کرده البته منش دکتر حبیبی بوده است؛ منشی که حداقل آنهایی که پنجشنبه بر سر مزارش حاضر شدند باید سرلوحه رفتار خویش قرار دهند.