«یاد یار گره‌گشا» برگزار شد

مراسم دومین سالگرد درگذشت مرحوم حجت‌الاسلام‌و‌المسلمین سیدمحمود دعایی، با سخنرانی سیدحسن خمینی، مجید مجیدی، رضا امیرخانی و یونس شکرخواه در حسینیه شماره یک جماران برگزار شد.
به مناسبت دومین سال درگذشت حجت‌الاسلام‌و‌المسلمین سیدمحمود دعایی، مراسمی با عنوان «یاد یار گره‌گشا» با حضور اعضای بیت امام خمینی(س) و جمعی از شخصیت‌های سیاسی و فرهنگی کشور، در حسینیه شماره یک جماران برگزار شد.
در ابتدای این جلسه مجید مجیدی کارگردان سینما با گرامیداشت دومین سالگرد درگذشت مرحوم حجت‌الاسلام‌و‌المسلمین دعایی گفت: انصافا هرچه می‌گذرد، خلأ چنین عزیزانی بیشتر در جامعه ما نمود دارد. همه کسانی که در این محفل حضور دارند، می‌دانند که آقای دعایی فضیلت‌های بزرگی مثل اخلاق و مهربانی داشت و البته وجوه بسیار فراوان دیگری هم داشتند. بسیاری از افراد جامعه، با هر سلیقه‌ای که بود، جذب ایشان می‌شد و در واقع مثل آهنربایی بود که همه را جذب می‌کرد. وی تاکید کرد: من که در جامعه هنری بوده‌ام و هستم، می‌دیدم که هنرمندان چگونه عاشقانه آقای دعایی را دوست داشتند. برای اینکه در همه مراسم‌ها، به خصوص وقتی که عزیزی از دنیا می‌رفت، بلافاصله آقای دعایی آنجا حضور داشت و خیلی وقت‌ها نماز میت طیف‌های مختلف هنرمندان را آقای دعایی قرائت کرده‌اند و به نوعی محبوب‌القلوب بودند. مجیدی ادامه داد: من اسم ایشان را «مردی برای تمام فصول» گذاشته بودم، یعنی مردی که در هر عرصه‌ای می‌درخشد و خوشا به سعادت ایشان که محبوب دل‌ها بود، هست و خواهد بود. وی اظهار داشت: امانتی از آقای دعایی پیش من باقی مانده بود که برای اولین بار اینجا می‌خواهم آن را بگویم. همیشه مترصد بودم که این امانت را کجا بگویم. وقتی ایشان در قید حیات بودند، در محافل مختلف خواستم در حضور این بزرگوار بگویم ولی احساس کردم به خاطر وجوه معرفتی ایشان، بی‌ادبی است و شاید دوست ندارد که بگویم. امروز روزی است که فکر می‌کنم باید آن مطلب را بگویم. رضا امیرخانی نویسنده نیز در این مراسم گفت: سالی که مرحوم دعایی از دنیا رفتند من مطلبی به اسم «سید گسل‌بندزن» نوشتم و در آن نگاه خودم را به نقش اجتماعی ایشان عرض کردم که نقش اجتماعی آقای دعایی چقدر مهم، بی‌بدیل و بی‌نظیر بود اما امروز می‌خواهم از مطلب دیگری استفاده کنم که به نظرم می‌رسد شاید در این جلسه کمی مغفول بماند.
رییس پیشین هیات‌مدیره انجمن قلم ایران تاکید کرد: سطح یک این است که خودم را به عنوان نویسنده متواضع معرفی می‌کنم اما سطح دو این است که دیگران بگویند فلانی نویسنده متواضعی است. در سطح دو شاید تلاش کنم ذهن‌سازی و ادراک‌سازی داشته باشم.
سطح سوم این است که من واقعا رفتارهای متواضعانه را تقلید کنم اما سطح چهار وجود دارد که به نظر من آقای دعایی در آن بازی می‌کرد. وی تصریح کرد: سطح چهار وقتی است که من با تواضع خودم به کنایه برخورد کنم، یعنی بتوانم خودم را مورد کنایه قرار بدهم و به خودم کنایه بزنم. شوخی کردن با خود، عمیق‌ترین نوع کاری است که انسان می‌تواند انجام بدهد. مرحوم دعایی می‌توانست با خودش شوخی کند و این چیزی است که در میان بسیاری از اهالی قدرتی که ما دیده‌ایم، امکان‌پذیر نبود. کسی می‌تواند با خودش شوخی کند که در همان صفت نفر اول باشد و هرگز ترسی از قضاوت دیگران نداشته باشد. در این مراسم از سه کتاب «یار گره‌گشا» شامل ده‌ها یادداشت، نوشته و گفته در منقبت آقای دعایی، «داستان انسان» وصف عطاءالله مهاجرانی درخصوص مرحوم دعایی و «رادیو یک نفره» که متن‌ها و گفتارهای آقای دعایی در رادیو بغداد است، رونمایی شدند.