یک مرد

مهمان امروز: اوریانا فالاچی

اوریانا فالاچی در ماه ژوئن سال ۱۹۲۹ در شهر فلورانس متولد شد و در جریان جنگ دوم جهانی به چریک‌های مخالف دولت فاشیست این کشور پیوست. او در حالی‌که هنوز به سن بیست سالگی نرسیده بود حرفه روزنامه‌نگاری را برگزید و از اواسط دهه ۱۹۶۰ به عنوان خبرنگار جنگی به فعالیت پرداخت.فالاچی در این شغل گزارش‌هایی را از جنگ ویتنام، جنگ هند و پاکستان، جنگ اعراب و اسراییل و جنگ‌های آمریکای‌لاتین تهیه کرد. با این‌همه او بخش مهمی از شهرت خود را مدیون مصاحبه‌های غالبا جنجالی با بسیاری از شخصیت‌ها و رهبران کشورهای جهان است.شیوه مصاحبه‌های فالاچی، که از آن با عنوان روشی «تهاجمی» و «گزنده» یاد می‌شود، باعث شد تا گفت‌وگو با وی به نوعی چالش برای سیاستمداران تبدیل شود و به نوبه خود، باعث افزایش شهرت او شود.از جمله کسانی که اوریانا فالاچی با آنان مصاحبه کرده است می‌توان از آخرین شاه ایران، آیت‌الله ‌امام‌ خمینی(ره)‌، ذوالفقار علی بوتو (رهبر پیشین پاکستان)، یاسر عرفات (رهبر سابق فلسطینیان)، معمر قذافی (رهبر لیبی)، ایندیرا گاندی (نخست‌وزیر پیشین هند) و هنری کیسینجر (وزیر خارجه پیشین ایالات متحده) نام برد.نحوه برگزاری مصاحبه‌ها و شیوه سوال و جواب‌ها در اکثر آنها هر یک از مصاحبه‌ها را به وسیله‌ای برای کشف جنبه‌ای از شخصیت و دیدگاه مصاحبه‌شونده تبدیل می‌کند که معمولا برای سایرین شناخته شده نبوده است.به عنوان مثال، هنری کسینجر در مصاحبه با فالاچی اعتراف کرد که جنگ ویتنام را «جنگی بی‌فایده» می‌داند و افزود که خود را «یک کابویی می‌بیند که به تنهایی سوار بر اسب پیشاپیش کاروان دلیجان‌ها حرکت می‌کند.»مصاحبه‌های فالاچی نه تنها جوایز متعددی در زمینه روزنامه‌نگاری را نصیب او کرد، بلکه گاه بحث و جدل‌هایی را نیز در پی آورد.
از اوریانا فالاچی، علاوه بر گزارش‌ها و مصاحبه‌های متعدد، حدود شانزده جلد کتاب از جمله مجموعه برخی از مصاحبه‌های او باقی مانده که به بسیاری از زبان‌های مختلف، از جمله فارسی، ترجمه شده است.

عادت، ناجوانمردانه‌ترین بیماری ‌ست، زیرا هر بداقبالی را به ما می‌قبولاند، هر دردی را و هر مرگی را. عادت، بی‌رحم‌ترین زهر زندگی ‌ست. زیرا آهسته وارد می‌شود، در سکوت، کم‌کم رشد می‌کند و از بی‌خبری ما سیراب می‌شود و وقتی کشف می‌کنیم که چطور مسموم آن شده‌ایم، می‌‌بینیم که هر ذره بدن‌مان با آن عجین شده است، می‌بینیم که هر حرکت ما تابع شرایط اوست و هیچ دارویی هم درمانش نمی‌‌کند.