31 - 05 - 2020
یک مشت پر عقاب در کالینینگراد
سیاسی‌ترین بازی جام‌جهانی ٢٠١٨ را آلبانی‌تبارهای کوزوو با پیراهن کشور بی‌طرف سوییس، از صربستان بردند.
اولین بازی جام که تیم بازنده، نتیجه را برگرداند. شکیری در دقیقه ۹۰ گل پیروزی‌بخش سوییس را مقابل صربستان به ثمر رساند و کار را برای تیمش تمام کرد، با کفش‌هایی که پاشنه یک لنگه‌اش پرچم شش ستاره کوزوو بود و آن یکی سوییس. ژاکا زننده گل اول نیز برادرش در تیم ملی آلبانی بازی می‌کند. مهاجرین آلبانیاییتبار، جمعیت گسترده‌ای از پناهندگان سیاسی به اسکاندیناوی و اروپای غربی‌اند؛ پیامد ناآرامی‌های دائمی از استقلال‌طلبی گرفته تا جنگ داخلی و حتی نسل‌کشی در شبه‌جزیره بالکان.
این بازی جدا از مسایل فوتبالی به سیاست گره خورده بود. سه بازیکن از سوییس که در ترکیب این تیم قرار داشتند، به منطقه کوزوو تعلق داشتند و اجدادشان اهل آلبانی بودند که در دهه ۹۰، همواره برای استقلال با صربها در جنگ بودند. شکیری هیچ‌گاه از اعتقادات و مسیرش دور نشده است. پیش از جام‌جهانی، او عکسی در اینستاگرامش منتشر کرد که کفش‌هایش برای جام‌جهانی در آنها به تصویر کشیده شده بود. روی کفش پای چپ، پرچم سوییس و روی کفش پای راست، پرچم کوزوو قرار داشت.
بنابراین وقتی شکیری از تله آفساید صربستان گریخت با پای چپش که کفشی با پرچم سوییس بر آن بود، توپ را از زیر دستان ولادیمیر استویکوویچ وارد دروازه کرد، رو به هواداران رفت و با دو دستش، خوشحالی پرواز عقاب را انجام داد. این یک نماد متعلق به مردم آلبانی است که گرانیت ژاکا نیز پس از گل اولش آن را انجام داد و به عقاب سیاه در پرچم آلبانی اشاره دارد.
پس از بازی، شکیری در این رابطه گفت: «در فوتبال، گاهی احساسات بر شما غلبه می‌کند. شما دیدید من چه کردم، این حرکات فقط احساس بود.»
گل دیرهنگام شکیری، یک تاثیر بسیار بزرگ داشت؛ اینکه رقابت‌ها را در روز آخر گروه E جذاب‌تر می‌کند، بدین ترتیب که حالا برزیل و سوییس چهار امتیازی هستند و صربستان نیز سه امتیاز دارد و روز آخر رقابت‌ها بسیار دراماتیک خواهد شد. صربستان و برزیل در مسکو به مصاف یکدیگر خواهند رفت و کاستاریکا و سوییس هم در نیژنی مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند.
در تقابل صربستان و سوییس، ارتباط با گذشته و تاریخ در تمام نقاط زمین مشاهده می‌شود. شکیری و بهرامی، مدافع سوییس، متولد کوزوو بودند. وقتی شرایط سیاسی و اقتصادی کوزوو به بدترین اوضاع ممکن رسیده بود، آنها به همراه خانواده‌شان از آنجا فرار کردند.
بهرامی پرچم بزرگ کوزوو را روی بازویش تتو کرده و شکیری آن را روی کفشش به ثبت رسانده. ژاکا در شبکه‌های اجتماعی درباره پیشینه کوزوو – آلبانیایی‌اش صحبت می‌کند. چهارمین بازیکن سوییس، بلریم زمائیلی است که او نیز اجدادش به آلبانی بازمی‌گردد و در شهر تتوو، مرز مقدونیه – کوزوو به دنیا آمده است. هر کدام از این بازیکنان، از تیم ملی مستقل کوزوو حمایت می‌کنند. شکیری حتی قبلا گفته بود شاید برای این تیم بازی کند که البته این موضوع باعث شده بود خیلی از سوییسی‌ها، وفاداری او به تیم‌شان را زیر سوال ببرند.
الکساندر میتروویچ، مهاجم صربستان درباره کفش‌های شکیری گفته بود: «اگر شکیری آنقدر کوزوو را دوست دارد، چرا برای تیم ملی کشور خودش بازی نمی‌کند؟»
وقتی در سال ۲۰۱۶، تیم ملی کوزوو به صورت رسمی به عضویت فیفا درآمد، به خاطر قوانین فیفا هیچ بازیکنی که قبلا در سوییس بازی کرده بود، نمی‌توانست برای این تیم بازی کند.
هر دو مربی تیم‌های جمعه شب گذشته نیز در فاصله ۷۰ مایلی یکدیگر در بوسنی به دنیا آمده بودند و هیچ کدام تمایلی به صحبت راجع به ملیت‌شان و تنش‌های موجود نداشتند. کرستاییچ، سرمربی صربستان گفت: «همان‌طور که صدها بار گفتم، این هم بار صد و یکم که من تمایلی به سیاست ندارم.»
با این حال سیاست به هیچ وجه از این بازی دور نبود و کوزوو، هر چند در زمین حضور نداشت، اما مساله اصلی بود. صربستان، کوزوو را بخشی از تاریخ و هویت خود می‌داند. وقتی صربستان، کاستاریکا را در بازی اول شکست داد، وزیر خارجه این کشور یعنی ایوا دادیچ، تاکید کرده بود که کاستاریکا از اولین کشورهایی بود که کوزوو را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت شناخت. او گفته بود: «شکست دادن تیم کاستاریکا، انتقام کوچک لذت‌بخشی بود.»
فیفا بررسی‌های ویژه‌ای برای این دیدار انجام داده بود. صربستان حدود ۱۰ هزار دلار برای بنرهای هوادارانش در دیدار قبل مقابل کاستاریکا جریمه شده بود. این موضوع باعث شد که فدراسیون صربستان بیانیه‌ای صادر کرده و این بازی را دیداری پرخطر ارزیابی کند و از هوادارانش بخواهد که بنرهای سیاسی به ورزشگاه نیاورند.
در شروع بازی، جو کاملا به نفع صربستان بود. بسیاری از روس‌ها، صربستان را تیم دوم خود می‌دانند و معتقدند که به خاطر پیشینه نزدیک دو کشور و نزدیکی فرهنگی، باید از صربستان حمایت شود. در ابتدا شعار «روسیه، صربستان، برادران همیشگی» در ورزشگاه طنین‌انداز شد. یک بنر ضدکوزوو در ورزشگاه بود که روی آن نوشته شده بود: «کوزوو متعلق به صربستان است». در خارج از استادیوم اما هواداران سوییس از شکیری و دیگر مهاجران حمایت می‌کردند. یکی از آنها گفت: «تیم ما مهاجران زیادی دارد ولی شکیری و ژاکا هر دو اهل کوزوو و سوییس هستند. افتخار می‌کنیم که آنها تیم ما را انتخاب کرده‌اند.»
داخل ورزشگاه، شکی نبود که تمرکز هواداران صربستان روی کدام بازیکن خواهد بود. آنها به دنبال شکیری بودند که هر بار پا به توپ شد، توسط آنها هو شد. کرستاییچ، سرمربی صربستان، تیمی ساخته که بهترین عملکرد ممکن را از میلینکوویچ ساویچ بگیرد. در ابتدای بازی، ساویچ، تادیچ و کاستیچ، نمایش بسیار خوبی داشتند و مثلث خطرناکی تشکیل داده بودند و در دقیقه ۵ بود که میتروویچ روی سانتر تادیچ به گل رسید.
سوییس اما فشار آورد و با گل ژاکا کار را به تساوی کشاند اما وقتی صربستان خسته شده بود، سوییس بازی را در دست گرفت و در نهایت شکیری گل پیروزی را زد. با پایان بازی، باران شدیدی باریدن گرفت و شکیری، علامتی به هواداران صربستان هنگام خروجش از زمین داد. در آن لحظه هیچ‌کس او را هو نمی‌کرد.
خشم پوتین از شادی گل ژاکا و شکیری
رییس‌جمهور روسیه از نحوه خوشحالی دو بازیکن سوییس در دیدار برابر صربستان در جام‌جهانی ۲۰۱۸ روسیه عصبانی شد.
به نوشته AS، در یکی از بازی‌ها هواداران روس فریاد زدند «کوزوو، صربستان است.» این شعار یکی از معدود حرکت‌های سیاسی بود که در جام‌جهانی دیده شد. روس‌ها مخالف آزادی کوزوو هستند و پوتین اصلی‌ترین متحد صربستان است. به همین خاطر خوشحالی جنجالی ژاکا و شکیری پس از گل‌هایشان مقابل تیم ملی فوتبال صربستان در این کشور سر و صدا ایجاد کرد. جمعه‌شب در دیدار دو تیم ملی فوتبال سوییس و صربستان، این بازیکنان پس از گلزنی «بال‌های عقاب» را به نمایش گذاشتند (به پرچم آلبانی اشاره کردند) تا این حرکت‌شان در تمام جهان انعکاس پیدا کند.
خانواده آلبانیایی – کوزوویی ژاکا و شکیری تنها دو خانواده از هزاران نفری هستند که در طول جنگ مجبور شدند به سوییس پناهنده شوند. آنها سپس به تابعیت سوییس درآمدند. با این حال احساس خود را نسبت به کشورشان پنهان نکردند.
حرکت دو بازیکن سوییسی در جام‌جهانی و نمایش آن در کشور روسیه جنجالی بود و باعث خشم مردم این کشور به خصوص ولادیمیر پوتین شد. رییس‌جمهور روسیه در مراسم افتتاحیه دو دقیقه صحبت کرد و به هواداران خارجی خوشامد گفت و از آنها خواست از این جشن در صلح لذت ببرند. با این حال همه چیز برخلاف تصور پیش رفت و حرکت بازیکنان سوییسی خشم صربها و روس‌ها را برانگیخت. باید دید میزبان برای این که دوباره چنین اتفاقاتی در جریان جام‌جهانی رخ ندهد، چه تدابیری خواهد اندیشید.
جنگ کوزوو درگیری مسلحانه‌ای در منطقه کوزوو بود که از ۲۸ فوریه ۱۹۹۸ تا ۱۱ ژوئن ۱۹۹۹ جریان داشت. در این جنگ ارتش جمهوری فدرال یوگسلاوی (که در آن هنگام شامل صربستان و مونته‌نگرو می‌شد) و پیش از جنگ، کوزوو را در کنترل داشت در یک سو قرار داشت و گروه‌های شورشی آلبانیاییتبار کوزوو با نام ارتش آزادی‌بخش کوزوو در سوی دیگر قرار داشتند.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد