۳ سال حبس برای خلیل ملکی

شانزدهم بهمن ۱۳۴۴ محاکمه خلیل ملکی و سه تن از یاران او- رضا شایان، میرحسین سرشار و علی شانسی در یک محکمه نظامی تهران آغاز شد. سرتیپ فرسیو مدعی‌العموم محکمه [که بعدا ترور شد] هنگام خواندن کیفرخواست، از خلیل ملکی به عنوان رییس جامعه سوسیالیستی و یکی از نهادهای وابسته به نهضت ملی ایران نام برد و گفت که مسلک و مرام [ایدئولوژی] آن جامعه ماهیت ضد سلطنت دارد.
خلیل ملکی به صلاحیت محکمه اعتراض کرد و گفت: به فرض اینکه ادعای مدعی‌العموم درست باشد اتهام وارده؛ سیاسی است و طبق قانون، جای محاکمات سیاسی دادگاه‌های دادگستری است و این نوع دادرسی باید با حضور هیات منصفه صورت گیرد که تشخیص مجرم بودن و یا نبودن متهم با این هیات است.
محکمه نظامی با وجود این اعتراض حقوقی، به کار خود ادامه داد و در پایان کار ملکی را به سه سال، سرشار را به یک سال و دو متهم دیگر را هرکدام به ۱۸ ماه زندان محکوم کرد.
خلیل ملکی به عقاید سوسیال دموکراسی خود تا پایان عمر وفادار ماند. دولت وقت حتی مستمری بازنشستگی او را قطع کرده بود.