28 - 11 - 2022
آقای رییس‌جمهور به جویندگان زندگی کار و زندگی بدهید
الان چندین سال است که هر هفته یا هر ماه خبرهایی درباره غرق شدن قایق یا کشتی پناهجویان در آب‌های ساحلی استرالیا می‌شنویم و در کمال تاسف هر بار خبردار می‌شویم که تعدادی از غرق‌شدگان را پناهجویان ایرانی تشکیل می‌دهند. تاسف‌انگیزتر از همه اینکه تاکنون مسوولان وزارت خارجه ما نسبت به این خبرها هیچ‌گونه واکنشی از خود نشان نداده‌اند.
شاید بی‌تفاوتی وزارت خارجه نسبت به اخبار مربوط به غرق شدن این گروه از هموطنان ما در آب‌های کشور استرالیا به خاطر عنوان پناهجویی است که رسانه‌ها به قربانیان ورود غیرقانونی به خاک استرالیا داده و آنها را مخالفان نظام جمهوری اسلامی می‌شناسند.
حال آن واقعیت چنین نیست و این ایرانیان نگون‌بخت و همسفران افغانی و عراقی و سوری آنها صرفا به خاطر پیدا کردن کار و به‌زعم خودشان برای دستیابی به زندگی بهتر، با پرداخت تمام هست و نیست خود به قاچاقچیان اندونزیایی با قایق‌ها و کشتی‌های فاقد حداقل تجهیزات ایمنی و نجات برای رفتن به کشور استرالیا دل به دریا می‌زنند و در بهترین حالت‌ها اگر کشتی و قایق آنها قبل از رسیدن به خاک استرالیا در دریا واژگون نشود به دست ماموران گارد ساحلی استرالیا می‌افتند و روانه اردوگاه‌های ویژه پناهجویان که به گفته خبرگزاری‌ها دست‌کمی از اردوگاه‌های کار اجباری ندارد، می‌شوند.به تازگی هم که دولت استرالیا لطف خود را درباره پناهجویان تکمیل کرده و در چارچوب قراردادی که با کشور پاپوا گینه نو بسته، پناهجویانی را که زنده به چنگ آورد، در اردوگاه فاقد کمترین امکاناتی در خاک این کشور کوچک اسکان می‌دهد و خود را ملزم به پاسخگویی به هیچ نهاد یا ارگان حقوق بشری نمی‌داند.
حقوق بشر چیز خوبی است و همه کشورها باید آن را رعایت کنند اما گویا بعضی از کشورها که استرالیا از جمله آنهاست از رعایت حقوق بشر معاف شده‌اند. امروز اگر در کشوری خارج از منظومه کشورهای غربی فرد یا افرادی به خاطر ارتکاب جرایم سیاسی، بحق یا به ناحق به مجازاتی محکوم شوند، نهادهای حقوق بشری جهانی فریاد وا حقوق بشرا وا حقوق بشرا سر می‌دهند. اما همچنان که سال‌ها شاهد بوده‌ایم در برابر تکرار فاجعه غرق شدن گروه گروه زنان و مردان و کودکان به اصطلاح پناهجو در آب‌های ساحلی استرالیا که قاچاقچیان انسان اندونزیایی و دولت فخیمه استرالیا مسوولان اصلی آن هستند، خم به ابرو نمی‌آورند و انگار نه انگار که این پناهجویان نگون‌بخت هم جزو انباء بشر محسوب می‌شوند و باید از حق و حقوقی برخوردار باشند.
درباره سرنوشت پناهجویان بدفرجام عراقی، افغانی، سوری و سومالیایی مسوولان کشورهای متبوع خود آنها باید پاسخگو باشند اما آقای دکتر روحانی پناهجویان ایرانی سرگردان در اندونزی و دیگر کشورهای شرق آسیا هم بخشی از مردم ایران هستند که اگر دولت تدبیر و امید شما برایشان کار و اشتغال و زندگی تامین کند، بدون‌شک در نیمه راه سفر به بهشت موعود استرالیا، راه بازگشت به وطن در پیش می‌گیرند و دچار این همه مصیبت و بدبختی نمی‌شوند. آنها مقداری نان می‌خواهند و اندکی آسایش جان. اینکه خواسته زیاد بزرگی نیست که دولت تدبیر و امید توان برآورده ساختن آن را نداشته باشد.
آقای رییس‌جمهور شک ندارم که شما هم تاکنون بارها از شنیدن خبر غرق شدن پناهجویان ایرانی در آب‌های استرالیا آزرده‌خاطر شده‌اید و یقینا شما بهتر از من نویسنده این سطور می‌دانید که اکثریت این ایرانیان نگون‌بخت را پناهجویان اقتصادی تشکیل می‌دهند و اگر امکان پیدا کردن شغل و وسیله امرار معاش آبرومندانه در داخل کشور برایشان وجود می‌داشت، هرگز دل از سرزمین آبا و اجدادی خود نمی‌کندند و اینچنین مظلومانه به خیل پناهجویان افغانی و عراقی و دیگر ملیت‌ها نمی‌پیوستند. برای نجات جان و هستی باقیمانده این پناهجویان به دفاتر نمایندگی جمهوری اسلامی در اندونزی و مالزی و دیگر کشورهای حول و حوش استرالیا دستور دهید در یک حرکت انسان‌دوستانه، زمینه بازگشت این پناهجویان را به کشور فراهم سازند و شرایطی را در کشور ایجاد کنید که از این پس هیچ ایرانی نیازی به پناهجویی به هیچ کشوری و به هیچ بهانه‌ای پیدا نکند.
برای ملتی بزرگ و ریشه دوانده در اعماق تاریخ تمدن بشری و مالک سرزمینی بسیار ثروتمند، درد بزرگی است که گروهی هرچند اندک از مردمشان برای فرار از تنگناهای اقتصادی و معیشتی ننگ پناه جستن اینچنین دردمندانه را در کشوری چون استرالیا که صاحبان امروزی آن خود زمانی پناهجویانی بینوا و از وطن رانده بوده‌اند، بر خود تحمیل کنند. دولت تدبیر و امید باید به این ننگ بزرگ پایان دهد.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد