استعفای اسدالله علم از نخست‏وزیری و انتخاب حسنعلی منصور

امیر اسدالله علم که پس از توافق آمریکا و شاه ایران در ۲۸ تیرماه ۱۳۴۱ به نخست‏وزیری رسیده بود، سرانجام پس از بیست ماه صدارت به اراده شاه و بدون اعتنا به قوه مقننه استعفا داد و جای خود را به حسنعلی منصور داد. این استعفا و سپس انتصاب منصور، از نظر سرعت عمل در مشروطیت ایران بی‏سابقه بوده است زیرا در همان روز که علم از کار بر کنار شد، منصور به این مقام انتخاب شد و او که از ماه‏ها قبل مهیای این منصب بود، در همان روز، وزرای خود را معرفی کرد. از نظر ملت ایران دوران حکومت اسدالله علم، یکی از تاریک‏ترین ایام در روزگار سیاه سلطنت محمدرضا پهلوی است. برگزاری رفراندوم فرمایشی شاه و ملت، حمله به مدرسه فیضیه و بالاخره قیام خونین پانزدهم خرداد ۴۲، از جمله وقایع مهم این دوران می‏باشند. پس از علم، منصور که مورد حمایت انگلیس و آمریکا بود، بر سر کار آمد و شاه بار دیگر خوش خدمتی خود را به اربابانش نشان داد. منصور نیز طی دوران صدارتش، زمینه‏های قانون ننگین کاپیتولاسیون را فراهم آورد و پس از اعتراض امام خمینی(ره) به این مصوبه، آن حضرت را به ترکیه تبعید کرد. سرانجام حسنعلی منصور در بهمن سال بعد، توسط جوانان مومن هیات موتلفه اسلامی اعدام انقلابی شد و بر کارنامه ننگین او، مهر ابطال خورد.