بهترین صدا در سینما سکوت است

مهر- در ادامه انتشار سلسله گفت‌وگوهای تاریخ شفاهی موزه سینما، همزمان با زادروز تولد نظام‌الدین کیایی، صدابردار پیشکسوت سینما بخش‌هایی از گفت‌وگوی این هنرمند منتشر شده است. نظام‌الدین کیایی عنوان کرد: من در سال۱۳۲۲ در تهران متولد شدم و به گونه‌ای رشد کردم که پیش از سال‌های دبیرستان با سینمای ایران آشنا بودم و خانواده‌هایی را می‌شناختم که ازجمله سینماداران و تهیه‌کننده‌های مطرح سینمای ایران بودند. او ادامه داد: پدر من با وجود اینکه فردی مذهبی بود اما علاقه زیادی به سینما داشت و با دوستان خود همواره به تماشای فیلم‌ها در سینماها می‌نشست. کیایی با بیان اینکه از شش‌سالگی با پدرش به سینما می‌رفته است، بیان کرد: اولین فیلمی که در سینما دیدیم «میلیونر» نام داشت و بازیگر خانم آن فیلم زنده‌یاد شهلا ریاحی بود که متاسفانه از میان ما رفته است. او همسایه ما بود و این موضوع بسیار برای من جالب به نظر می‌رسید زیرا ابعاد واقعی او با آنچه روی پرده دیده می‌شد بسیار متفاوت بود و این موضوع دارای نوعی خاصیت جادویی برای من بود.
به همین دلیل پس از تماشای این فیلم تا مدت‌ها مقابل خانه او می‌ایستادم تا بلکه بتوانم او را ببینم. این صدابردار پیشکسوت عنوان کرد: بعدها به این نتیجه رسیدم که سینما مقوله‌ای مهم است و بدون عمق نگاه نمی‌توان به آن نزدیک شد. سینما یک هنر شخصی نیست بلکه امری گروهی محسوب می‌شود. برای مثال در امر صدابرداری باید این فرآیند به گونه‌ای صورت بگیرد که در نهایت اوامر و خواسته‌های کارگردان و فیلمبردار به ثمر بنشیند.
بنابراین نیاز است که یک صدابردار با حوزه‌های کارگردانی، فیلمبرداری، نور، پرسپکتیو و … آشنا باشد. کیایی با بیان اینکه بهترین صدا در سینما سکوت است، افزود: اگر صدابرداری موفق به ضبط صدای سکوت شود، می‌تواند ادعا کند که صدابردار خوبی است. صدا زمانی شنیده می‌شود که سکوت شکسته شود. او در پایان خطاب به جوانان بیان کرد: جوانان امروز آینده‌ساز سینمای ایران هستند. آنها متوجه ایراد هر کار می‌شوند و به‌دنبال پیدا کردن درونیات شخصی خود، فیلم‌هایی را مقابل
دوربین می‌برند.