بورس تا کجا؟

بورس ۴۵ساله کشور این روزها زیر فشار بازارهای موازی هر روز ضعیف‌تر می‌شود و شدت این فشارها با کاهش روزانه ارقام نماگر آن به خوبی محسوس است.
ریزش شدید ارقام دماسنج اقتصاد (که در سال ۹۰ بسیار تجربه شد)، چنان از بازدهی بورس کاسته است که سرمایه‌گذاران ریسک این بازار را به سود حاصل از آن دیگر به صرفه نمی‌بینند.با اندکی جست‌وجو در سایر بازارها، ردپای سرمایه‌گذاران گریزان از بورس را می‌توان یافت؛ همان کسانی که تنها در پی چاره‌ای برای جبران ضررهای چند وقت اخیرند و به دنبال محل امنی برای حفظ ارزش پولشان در فشار تورمی ایجاد شده می‌گردند. دست‌کم آنهایی که کسب سود بالاتر را به پیچیدگی بازارهای حرفه‌ای می‌بخشند، سپرده‌گذاری در سیستم بانکی با نرخ سود ۲۰ درصد قانعشان می‌کند.از سوی دیگر هجوم سرمایه‌گذاران به بازار طلا، ارز، مسکن و افزایش چشمگیر قیمت در این بازارها را نمی‌توان رد کرد، چراکه آمار و ارقام خود از هر تحلیلی گویاتر است.
در مقابل تنه ضعیف بورس کشور نیز هر روز لاغرتر می‌شود که از اعداد و ارقام شاخص‌های آن نمایان است.در این میان تشدید فشار تحریم‌ها از سوی دولت‌های غرب (که اقتصاد کشور را نشانه گرفته است) نیز اوضاع را آشفته‌تر می‌کند.و اینها همه درحالی است که برخی مسوولان همچنان بر طبل رونق بورس می‌کوبند و حاضر نیستند چشم خود را به این واقعیت‌ها باز کنند.رییس سازمان بورس می‌گوید: رونق بورس بیش از بازارهای موازی است، حال آنکه واقعیت خلاف آن را ثابت کرده است.در واکنش به این ادعای رییس جوان بورس باید بگوییم که در کنار بازدهی جذاب بازارهای موازی و نیز با توجه به نرخ سود ۲۰ درصد برای سپرده‌های بانکی، اگر بورس با همین ریتم پیش رود و فکری برای بهبود شرایط نشود، شاید در ۴۶ سالگی بازار سهام، گفتن از بورس برای سرمایه‌گذاران حرفه‌ای تنها یک خاطره باشد.