تقویم تاریخ

تولد ولادیمیر مایاکوفسکی
ولادیمیر مایاکوفسکی در روستایی در استان کوتائیسی گرجستان در قفقاز متولد شد‌. وی در دوران خلاقیت و فعالیت‌های هنری یکی از استادان سبک فوتوریسم بود و همگام با خیزش‌های انقلابی در روسیه رشد یافت و پس از انقلاب بلشویکی روسیه و در دوران حکومت شوروی یکی از نام‌آورترین شاعران عصر خود بود‌. این شاعر فوتوریست انقلابی روسی از ۱۴ سالگی به عضویت حزب بلشویک درآمد و از سال‌های قبل از انقلاب فعالیت هنری و سیاسی خود را آغاز کرد‌. وی در شعر روسی وزن، الفاظ، عبارات، تمثیل‌ها و استعارات تازه و بدیع پدید آورد، با دنبال کردن سبک آینده‌نگرانه آثار خود را خلق می‌کرد ولی به همه اصول این سبک پایبند نبود و روش خاص خود را دنبال می‌کرد‌. مایاکوفسکی از اتخاذ هیچ وسیله‌ای برای انتشار افکار و آثار خود باک نداشت و حتی در کوچه‌ها قدم می‌زد و برای مردم شعر می‌خواند‌. حکایت می‌کنند‌: «در سال‌های جنگ داخلی در روسیه او به جبهه‌های جنگ می‌رفت و در سنگرها اشعار خود را برای سربازان می‌خواند‌. مردم از اشعار او الهام گرفته، بی محابا به جنگ می‌شتافتند‌. او با صدایی رسا و پرجوش و خروش در رادیو آثار خود را می‌خواند و مردم آن اشعار را فورا حفظ می‌کردند‌.‌.‌.» از ۱۳ جلد میراث ادبی مایاکوفسکی، ۱۲ جلد بعد از انقلاب پدید آمده ‌است‌. او ادبیات منظوم و شعر را با واقعیت نزدیک کرده و آن را در خدمت نیازمندی‌های معاصر گذاشت و تبدیل به سلاحی برای مبارزه در راستای اهداف خود کرد‌. مایاکوفسکی از اشعار کلاسیک لذت می‌برد اما بنده آنها نمی‌شد‌. او می‌گفت‌: هنر باید با زندگی درآمیخته شود‌. یا باید در هم آمیخته شود یا نابود شود‌. مایاکوفسکی در سال ۱۹۳۰ به ضرب گلوله در پی بن‌بستی عاطفی و نیز ممنوع‌الخروج شدن از خاک شوروی خودکشی کرد‌. وی پیش از مرگ بر برگه‌ای نگاشت‌: «برای همه‌.‌.‌. می‌میرم‌.‌.‌.»‌. جسد وی در گورستان بزرگان انقلاب دفن شد‌. او در شوروی بزرگ‌ترین شاعر دوره انقلابی لقب گرفته بود‌. از آثار او که به فارسی ترجمه شده‌ است می‌توان به ابر شلوارپوش اشاره کرد‌.
مرگ فرانچسکو پِتْرارْک
فرانچسکو پترارکا ۲۰ ژوئیه ۱۳۰۴ در شهر آرتزو زاده شد‌. وی تا هشت سالگی همراه خانواده‌اش در استان توسکانی زندگی کرد، سپس در سال ۱۳۱۲ به آوینون فرانسه نقل مکان کرد‌. پس از مرگ پدرش در ۱۳۲۶، پتراک که در بولونیا حقوق می‌خواند به آوینون فرانسه بازگشت و تا سال ۱۳۳۰ در خدمت کلیسا بود‌. در طول مدتی که در خدمت کلیسا یا خانواده ویسکونتی بود، علاوه بر ایتالیا مسافرت‌های زیادی به فرانسه، آلمان و دیگر کشورها کرد‌. سال ۱۳۵۰ در فلورانس جیووانی بوکاچیو را دید‌. آنها قبلا با هم به صورت مکاتبه‌ای ارتباط داشتند‌. از سال ۱۳۵۳ تا پایان عمرش در سال ۱۳۷۴، پترارکا در ایتالیا و در دولت‌شهرهای میلان، پادوا، ونیز و آرکوا به سر برد‌. احتمالا در همین سفرها بود که ایده ایجاد ایتالیای متحد و وارث امپراتوری رم را گسترش داد‌. وی در طول زندگی بسیار مورد احترام بود به‌طوری که در سال ۱۳۴۱ سنای رم به او لقب ملک‌الشعرا داد‌. وی در ۱۸ یا ۱۹ ژوئیه سال ۱۳۷۴ در آرکوای ایتالیا در گذشت‌.