8 - 10 - 2017
جام‌جهانی بدون آلبی‌سلسته؟
آرژانتین در دیداری خانگی مقابل پرو با تساوی صفر- صفر متوقف شد تا شانس این تیم برای رسیدن به جام‌جهانی ۲۰۱۸ روسیه، بیش از پیش به خطر بیفتد.
دو تیم نتوانستند به نتیجه‌ای بهتر از تساوی دست پیدا کنند؛ نتیجه‌ای که ممکن است باعث حضور آرژانتین در پلی‌آف جام‌جهانی و حتی عدم حضور آنها در این رقابت‌ها شود. آلبی‌سلسته به مصاف پرویی رفت که در رده چهارم قرار داشت و با کسب پیروزی در این دیدار می‌توانست وضعیت خود را در جدول دگرگون کند. با این حال حتی بازی در ورزشگاه خانگی هم نتوانست الهام‌بخش مسی و یارانش باشد و آنها نتوانستند قفل دروازه حریف را بشکنند.
مسی که در ترکیب قرار داشت و حضور او باعث نیمکت‌نشین شدن ایکاردی و دیبالا شده بود، کار خاصی از پیش نبرد و نتوانست تیمش را به اهدافش نزدیک کند. با این تساوی و با توجه به پیروزی شیلی مقابل اکوادور، آرژانتین به رده ششم سقوط کرد که در این رده حتی به پلی‌آف نیز صعود نخواهد کرد و حذف خواهد شد که یک فاجعه در فوتبال ملی آرژانتین محسوب می‌شود.
سامپائولی پنج تغییر نسبت به تساوی ۱-۱ مقابل ونزوئلا در تیمش ایجاد کرده بود. اصلی‌ترین تغییر، بازی ندادن به دیبالا بود که در فرم فوق‌العاده‌ای قرار دارد ولی او پیش از بازی گفته بود بازی دادن همزمان به دیبالا و مسی، ریسک است. ایکاردی نیز در کنار پیزارو، آکوستا و فازیو از روی نیمکت بازی را تماشا کردند ولی بندتو در کمال تعجب از ابتدا در ترکیب اصلی قرار گرفت.
آرژانتین بازی را هجومی آغاز کرد و پرو از همان ابتدا در لاک دفاعی فرو رفت. آلبی‌سلسته در دقیقه ۱۴ صاحب موقعیت بسیار خوبی شد که لیونل مسی آن را از دست داد و پرو نفس راحتی کشید. رفته‌رفته پرو صاحب توپ و میدان شد و توانست کمی بازی را در دست گیرد و کار آرژانتین را دشوار کند. در ادامه بار دیگر مسی در فاصله ۷ دقیقه مانده به پایان نیمه اول صاحب یک موقعیت عالی شد. او با یک سانتر فوق‌العاده بندتو را در موقعیت گلزنی قرار داد که ضربه سر او با فاصله از بالای دروازه بیرون رفت.
در شروع نیمه دوم نیز آرژانتین صاحب موقعیت خوبی بود که تیر دروازه، لیونل مسی را ناکام گذاشت. او در ادامه بازی نیز چندین بار تیمش را صاحب موقعیت کرد ولی در نهایت نتوانست کاری از پیش ببرد تا آرژانتین با تساوی بدون گل در این بازی، در موقعیت خطرناکی قرار گیرد و حضورش در جام‌جهانی در هاله‌ای از ابهام باشد.
مسی، ابرستاره‌ای که هرگز برای آرژانتین ناجی نشد
آرژانتین نتوانست برابر پرو نتیجه‌ای بهتر از تساوی بدون گل کسب کند تا پیچیده‌ترین شرایط ممکن طی چند سال اخیر برای لیونل مسی و هم‌رزمانش به وجود آید؛ شرایطی که می‌تواند لئو را از حضور در جام‌جهانی ۲۰۱۸ روسیه منع کند تا غیبت ابرستاره جهان فوتبال، بزرگ‌ترین شگفتی این رقابت‌ها لقب بگیرد!
نباید آشفته و سراسیمه به نقد پرداخت. نقد سازنده قطعا تاثیرگذارتر از هر راهکاری خواهد بود. بر همین اساس هیچ کس نمی‌تواند کورکورانه لیونل را به باد انتقاد بگیرد چراکه او هرچه نباشد، مرد اول آرژانتین و جهان فوتبال است که درخشش‌هایش چشم همه را خیره کرده است. پس تنها تلنگری به او خواهیم زد تا میزان قدرت او را به چالش بکشیم!
سر الکس فرگوسن به زیبابی به توصیف روزهای سخت پرداخته است. مرد افسانه‌ای سابق یونایتد در این باره می‌گوید: کسانی که در روزهای سختی کنار ما نیستند، در روزهای شادی نیز حق حضور در کنار ما را نخواهند داشت. نمی‌توان از همین حالا به نقد مسی پرداخت آن هم به دلایلی که نعمت‌هایش را نصیب آرژانتین نکرده است!
البته برخی منتقدان هم تا حدودی چالش‌برانگیز و درست می‌گویند. مسی هرگز برای آلبی‌سلسته در حد و اندازه‌های یک ناجی بزرگ نبوده است. او در روزهای سخت برای تیم ملی کشورش نعمت‌های الهی که نصیببش شده را نتوانسته به درستی به کار گیرد تا همواره تصویری ناکام و آرام از او در لباس آلبی‌سلسته در ذهن داشته باشیم.
کافی است مسی بارسلونا و مسی آرژانتین را کنار یکدیگر قرار دهید! قطعا برای شما مسی در بارسا حقیقی و مسی در آرژانتین چیزی شبیه نمونه بدل و قلابی او در بارسا خواهد بود! پس طفره نرویم! نمی‌توانیم از این حقیقت بگذریم! مسی گاهی این شبهه را در افکار عمومی ایجاد می‌کند که گویی دوشخصیتی است!
برخی منتقدان بر این باورند که لئو در بارسلونا به درستی تغذیه می‌شود و در کنار بازیکنان بزرگی حضور دارد که می‌توانند به خوبی بازی‌های او را بخوانند و در زمان مناسب برای این بازیکن بهترین عکس‌العمل را نشان دهند اما این ادعا کاملا بی‌اساس و احساسی است!
چگونه می‌شود مسی یک‌تنه در روزهایی که بارسلونا به لحاظ مهره بی‌فروغ‌ترین دوران خود را سپری می‌کند، برای آبی‌اناری‌ها بازی را درمی‌آورد و در نقش یک ناجی ظاهر می‌شود، اما در آرژانتین خیر؟ چگونه می‌تواند این ادعا منطقی باشد؟
برای به چالش کشیدن هرچه بیشتر این ادعا، مسی در آرژانتین نیز با هافبک‌ها و مهاجمان سطح بالایی سر و کار دارد. این ادعا هرگز نمی‌تواند پاسخ درستی بر چرایی ناکامی‌های مسی در آلبی‌سلسته باشد! چگونه او می‌تواند در یک فصل و در فاصله چند هفته به تنهایی برای بارسلونا ۱۱ گل به ثمر برساند و در جدول گلزنان لالیگای اسپانیا تاج و تخت امپراتوری خود را به راه بیندازد و به موازات همان زمان و حتی بسیار عقب‌تر از آن، در تیم ملی آرژانتین تنها چهار گل را به ثمر رسانده باشد؟
بحث سر گلزنی او نیست و حتی تاثیر چندانی بر روند تیم ملی کشورش نداشته است! او حتی در پیروزی‌های بزرگ و لحظات حساس نیز برای تیمش کارساز نبوده است. بهترین جمله را می‌توان در وصف حال و اوضاع مسی در آرژانتین از زبان اسطوره این کشور، مارادونا شنید: کاش کریستیانو رونالدو آرژانتینی بود! کاش او را در اختیار داشتیم! مسی برترین بازیکن جهان است اما در آرژانتین هرگز!
مسی برای سال‌هاست که در لباس تیم ملی کشورش محبوس مانده و هرگز نتوانسته درخشش‌های خود را در بارسلونا، در آلبی‌سلسته تکرار کند، به نظر می‌رسد او این روزها خسته‌تر و ناامیدتر از همیشه به دنبال زمین گذاشتن بار سنگین مسوولیت نام خود در تیم ملی آرژانتین است و حالا برای این اتفاق، لحظه‌ها را می‌شمارد و می‌خواهد هرچه سریع‌تر این کابوس به پایان برسد!
روند مسی در آرژانتین به‌گونه‌ای است که اگر تیم ملی کشورش در رقابت‌های جام‌جهانی ۲۰۱۷ روسیه حضور نداشته باشد و او را در این رویداد بزرگ در میدان بازی نبینیم، شوکه نخواهیم شد! بلکه می‌توانیم برای او حسرت بخوریم که استعداد ناب آلبی‌سلسته هرگز نتوانست از طلسم زمین‌های آمریکای جنوبی رهایی یابد تا ناکامی‌های ملی، او تاریک‌ترین نقطه کارنامه دوران فوتبال حرفه‌ای‌اش باشد.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد