حذف تیم ملی امید مثل همیشه

شکست بی‌سابقه ایران در این رده سنی در شرایطی رخ داد که پیش‌بینی کسب نتیجه ضعیف در این تیم چندان هم دشوار نبود. نشان به آن نشان که در روز نشست مطبوعاتی کارلوس کی‌روش با سردبیران رسانه‌ها، روزنامه‌نگاران ورزشی دور محمدرضا ساکت را گرفته و بابت انتخاب مجدد و ادامه کار امیرحسین پیروانی از او ایراد می‌گرفتند اما‌ پاسخ ساکت، لبخندی بود و اشاره به این جمله که: با این پول مربی دیگری حاضر به هدایت تیم‌های ملی پایه ما نیست. او سپس به سوپروایزری کارلوس کی‌روش در تمام تیم‌های پایه و ایجاد یک هسته جدید و هماهنگ کاری در رده‌های ملی اشاره کرد. کی‌روش البته از آن روز به بعد در ایران حضور نداشت تا تیم پیروانی را زیر نظر داشته باشد و البته اولین رقابت بعد از صعود به جام جهانی شکست‌بار بود.
حالا‌ ایران برای اولین بار از صعود به دور دوم رقابت‌های رده سنی امید (جام ملت‌های آسیا) بازمانده و فدراسیون فوتبال درگیر تنبیه سرمربی و بازیکنان استقلال است که از دستور سرمربی تیم امید تمرد کرده و به دستور سرمربی تیم باشگاهی تمرینات‌شان را در استقلال ادامه داده‌اند. آنها سه بازیکن زیر ۲۳ سال در تیم امسال استقلال هستند که شانس حضور در ترکیب اصلی را دارند، درست مثل صادق محرمی پرسپولیس که از معدود چهره‌های شناخته‌شده تیم امید ماست. تیمی که قاعدتا باید جمعی از بهترین‌های فوتبال ایران را در خود داشته باشد اما، بدنه تیم را بازیکنانی تشکیل می‌دهند که به دشواری می‌شود نام ستاره را بر آنها گذاشت؛ بازیکنانی مثل شکاری، درخشان‌مهر، جعفری، قلی‌زاده و سرلک که میزان اهمیت‌شان در فوتبال ایران حتی با تیم قبلی که با اشتباه فدراسیون فوتبال در انتخاب سرمربی قربانی شد هم قابل مقایسه نیست. آن تیم از علی کریمی تا ارسلان مطهری و از روزبه چشمی تا مهدی ترابی ستاره‌های ملی‌پوش و بزرگی را در خود داشت؛ تیمی که البته سرنوشتی جز حذف را تجربه نکرده است. جالب اینکه این جوان‌ها باید از دل لیگ بیرون بیایند و در همین مسابقات به بلوغ برسند‌ اما فدراسیون ایران مثل همه گذشته‌ها علاقه‌مند به اردو و استعدادیابی سرخود است درحالی‌که راه بهتر تقویت رقابت‌های سراسری این رده سنی است که در غیاب نیمی از تیم‌های مطرح لیگ برگزار می‌شود.
این جوان‌ها، از نظر فدراسیون فوتبال مولود قانون فهرست ۱۸ نفره بزرگسال در فوتبال ایران هستند. قانونی که به باشگاه‌ها اجازه نمی‌دهد هر سال بیش از ۱۸ بازیکن بالای ۲۳ سال داشته باشند و بقیه لیست را باید با جوان‌ها پر کنند. این قانونی است مختص به ایران و در شرایطی که جوانگرایی در همه کشورهای صاحب فوتبال به مربیان زیر ۳۰ سال رسیده، هیچ کشور دیگری از این قانون استفاده نمی‌کند، چرا‌که براساس طبیعت و رشد حرفه‌ای ذهن‌های اداره‌کننده فوتبال باشگاهی، بازیکن جوان مستعد نادیده گرفته نمی‌شود و اتفاقا بزرگ‌ترین ارقام جابه‌جایی در فصل نقل‌و‌انتقالات را از آن خود می‌کند.
قانون محدودیت استفاده از بازیکنان بزرگسال در فوتبال ایران از آنجا کار نکرده که هیچ‌یک از انتقال‌های مهم فصل تازه‌ و هیچ مجادله‌ای بر سر یک بازیکن جوان و آینده‌دار نبوده است و اساسا بازیکن بزرگی در این رده سنی وجود نداشته که مربی‌ها و باشگاه‌ها برای روی هوا زدنش تلاش کنند. پس، می‌رویم به رقابت‌های سراسری این فصل امیدهای ایران و می‌شماریم جوان‌هایی را که از دل آن برون نیامدند یا، زیر ۲۳ ساله‌هایی که کی‌روش را برای دعوت وسوسه نکردند.
فوتبال ایران اسیر کمیت است. در آستانه برگزاری هفدهمین دوره لیگ برتر حداقل چهار تیم ورشکسته و فاقد امکانات مالی وجود دارند که اراده‌ای برای بهبود وضع یا حذف‌شان نیست و مهم‌ترین اخبار ورزشی، بحران‌های مالی و بگیر و ببندهای آسیایی و فیفایی و کسر امتیاز است. فکر کنید به کمیت ۱۶ تایی و برگزاری در هرشرایط یک لیگ، همان‌طور که در تشکیل یک تیم پایه ملی، کیفیت فنی محلی از اعراب ندارد.
بیایید فکر کنیم نمی‌شود در فوتبالی که اغلب مدیرانش عشقی به فوتبال ندارند، تحولی رخ بدهد که شایسته ایران و استعدادهای آن است. آنها، بیشترشان، مامور به خدمت و کارمند و منتصب و منتسب‌اند و شاید هم با ژن خوب بر سر فوتبال و ورزش آوار شده‌اند. به این نکات دقیق شوید و اسم برخی کشورهای صعود‌کننده به جام ملت‌های زیر ۲۳ سال را مرور کنید: مثلا ویتنام و مالزی، عمان، تایلند و الی آخر.