1 - 12 - 2019
در آمریکای‌شمالی
چهاردهم می سال ۱۶۰۷ میلادی، ۱۰۴ انگلیسی کار ساختن نخستین قرارگاه دائمی این کشور در آمریکای‌شمالی را آغاز کردند و سنگ بنای کشوری را گذاردند که ۱۶۷ سال بعد استقلال یافت و ایالات متحده شد و در ماه می سال ۲۰۱۷ جمعیت قانونی آن به سیصد و ۲۵ میلیون رسیده بود (به علاوه بیش از ده میلیون نفوس غیرقانونی = ساکنانی که مجوز ورود و یا پروانه اقامت ندارند) که از این جمعیت، حدود سه میلیون نفرشان باقیمانده بومیان (سرخپوستان) هستند که در رزرویشن‌ها زندگی می‌کنند. برآورد شده است که در ماه می سال ۱۶۰۷، جمعیت بومیان آمریکای شمالی (ایالات متحده امروز) بیست تا چهل میلیون بود. ایرانیان مقیم آمریکا که عمدتا از سال ۱۹۷۸ آمده‌اند حدود نیم درصد از جمعیت این فدراسیون را تشکیل می‌دهند. جمعیت ایالات متحده در سال ۲۰۱۲ به ۳۱۳ میلیون رسیده بود که ظرف ۵ سال ۱۲ میلیون اضافه شده و از هر ۲۳ نفر جمعیت جهان یک نفرشان در فدراسیون آمریکا زندگی می‌کند.
قرارگاهی که ۱۴ ماه می ۱۶۰۷ کار ساختن آن در شمال قاره غربی آغاز شد، نخستین محلی نبود که انگلیسی‌ها برای مهاجرت به این قاره در نظر گرفته بودند. آنان ۲۱ سال پیش از ورود به این نقطه، در سال ۱۵۸۶ در جزیره‌ای به نام رونوک در ساحل کارولینای شمالی مستقر شده بودند که بعدا اثری از این کلنی و ساکنان آن به دست نیامد و در تاریخ، از آن به نام مهاجرنشین از دست رفته یاد می‌شود.
مهاجران انگلیسی که از ۱۴ می۱۶۰۷ در آمریکای شمالی (جیمز تاونِ ویرجینیا) مستقر شدند، هنگام تَرک انگلستان در دسامبر ۱۶۰۶ یکصد و ۴۴ تن بودند که تا ۱۴ می- روز استقرار ـ ۳۹ نفر از آنان جان سپرده بودند. آنان در دسامبر ۱۶۰۶ با سه کشتی که فرماندهی کشتی بزرگ‌تر به نام Susan Constant بر عهده کاپیتان «کریستوفر نیوپورت» بود انگلستان را به مقصد آمریکای شمالی ترک کرده و اواخر آوریل ۱۶۰۷ به سواحل آمریکای شمالی رسیده بودند که پس از یک توقف کوتاه در دماغه‌ای که اینک در شهر ساحلی «ویرجینیا بیچ» قرار دارد و «کیپ هنری» نامیده شده است از دهانه خلیج چساپیک گذشتند و از حاشیه جنوبی وارد مدخل آن شدند و آن را «جیمز ریور» نام نهادند. این سه کشتی پس از طی مسافتی بیش از ۶۰ مایل در این آبراه ۱۳ می به نقطه‌ای جزیره‌شکل و کوچک رسیدند و پس از اینکه آن محل را جایی امن و قابل دفاع در برابر حملات احتمالی اسپانیایی‌ها یافتند روز بعد (چهاردهم ماه می)، هر ۱۰۴ تَن از کشتی‌ها فرود آمدند و در آنجا سنگ بنای نخستین کلنی ماندگار انگلیسی در قاره غربی را به نام «جیمز تاون» بر زمین نهادند که حصار آن ۱۲ روزه تا ۲۶ ماه می‌ساخته و توپ قلعه، تنها عامل برتری مهاجران وقت نصب شد. کار ساختن اتاقک‌های چوبی قلعه تا ۱۵ ژوئن ادامه داشت. نخستین مهاجران انگلیسی که همگی مَرد بودند شهرک محل استقرار خود را به نام جیمز یکم پادشاه انگلستان «جیمز تاون» و کل منطقه را ویرجینیا که از لقب ملکه باکره (ویرجین) انگلستان- الیزابت اول- گرفته شده بود نامگذاری کردند. این مهاجران انگلیسی و دنباله آنان از همان ماه استقرار تا نزدیک به سه قرن با بومیان (اصطلاحا سرخپوستان) جنگ و جدال داشتند و سرانجام سرخپوستان را منکوب، به مناطق دوردست و سپس به اراضی محصور (رزرویشن) منتقل کردند و برجایشان نشستند. بیشتر نفوس ایالات متحده در قرن ۱۹ و نیمه اول قرن ۲۰ از اروپا و در بقیه قرن ۲۰ و تا امروز از سراسر جهان به آنجا مهاجرت کرده‌اند. دولت ایالات متحده که در ابتدای استقلال شامل ایالات حاشیه شرقی بود بعدا سایر نقاط را از فرانسه، روسیه و اسپانیا و ویرجین آیلند را از دانمارک خریداری کرد و ایالات جنوب غربی از جمله کالیفرنیا را با به کار بردن نیروی نظامی و جنگ از چنگ مکزیک خارج ساخت و بعدا هاوایی را هم که کشوری مستقل بود ضمیمه خود ساخت و گوام و پورتوریکو را نیز در جریان جنگ با اسپانیا متصرف شد و به وسعت امروز رسید.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد