در کنار سوازیلند

بررسی‌های بین‌المللی فوربس نشان داد در بین بدترین اقتصادهای جهان دهم هستیم، ۱۰ درصد ذخایر کشف شده نفت جهان در ایران است همچنین رتبه دوم حجم ذخایر گازی جهان را هم در اختیار داریم. در شش سال گذشته معادل نیمی از کل درآمد نفتی کشور، درآمد دولت بوده است اما خبری از افزایش نرخ رشد اقتصادی و کنترل تورم نیست و متاسفانه مصائب اقتصادی ما روز به روز بیشتر هم می‌شود.
یک روز حباب بورس خبرساز می‌شود و روز دیگر آوار تصمیمات ارزی بر سر بازار فرود می‌آید. سکه و طلا را هم که نگاه می‌کنی وضع بهتر نیست.
از بازار جدا شده و نگهی به تولید می‌اندازیم. صنعتگران هر روز ناله بیشتر سر می‌دهند که تصمیمات یک‌شبه از هدفمندی گرفته تا بالا رفتن دلار روزگارشان را تیره کرده است، حمایتی نیست و همه باید یاد بگیرند دولت را از معادلات حمایتی خود حذف کنند.
پروژه‌های زیرساختی و عمرانی کشور هم که درد تامین اعتبار دارند و هیچ پروژه ملی را نمی‌یابید که در مقاطع مختلف به دلیل عدم تامین اعتبار مناسب با مشکل مواجه نشده باشد.
در روابط خارجی هم که افتخار در خوری کسب نکرده‌ایم،
فاینانس ها مشکل دارد و بانک‌های خارجی مبادلات تجاری خود را بسیار محدود کرده‌اند.این نمای کلی اقتصاد است. ما می‌توانیم خود را برترین اقتصاد بدانیم اما افسوس که با این مصاحبه‌ها و نوشتن‌های ما واقعیت تغییری نمی‌کند. واقعیت این است که ما حتی از اهداف بالادستی که خودمان تنظیم کرده‌ایم هم عقب افتاده‌ایم. قبول کنیم سیاست‌های اقتصادی شش سال اخیر اشتباه بوده که امروز در فهرست ۱۰‌تایی‌های بدترین اقتصاد جای گرفته‌ایم.
کشوری که به جوانی شهره است و ذخایر طبیعی‌اش هوش از سر دیگران می‌برد چرا باید در چنین جایگاهی نامش در کنار قرقیزستان، سوازیلند، نیکاراگوئه و ونزوئلا قرار گیرد؟
جای ما اینجا نیست.