«دولت» کنار نام «فلسطین»

مسعود سلیمی
پنجشنبه ۲۹ نوامبر ۲۰۱۲ به عنوان روزی تاریخی برای فلسطینی‌ها باقی خواهد ماند؛ مجمع عمومی سازمان ملل متحد با ۱۳۸ رای موافق، ۹ مخالف و ۴۱ ممتنع، تشکیلات فلسطینی را به عنوان «دولت ناظر غیر عضو» به رسمیت شناخت.
از ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ که براساس قطعنامه سازمان ملل متحد، تشکیل دو دولت مستقل اسراییل و فلسطین به طور رسمی اعلام شده بود ۶۵ سال می‌گذرد؛ سال‌هایی طولانی و پر از جنگ و آتش که سایه مرگبار آن همچنان بر سر طرفین به ویژه فلسطینی‌ها سنگینی می‌کند.
اینک و با این قطعنامه جدید، مجمع عمومی سازمان ملل بار دیگر بر حضور واژه «دولت» کنار نام «فلسطین» تاکید می‌کند؛ رویدادی که از منظر حقوقی می‌تواند پیامدهای مهم و اثرگذاری در روابط بین‌المللی فلسطینی‌ها به ویژه با اسراییل داشته باشد.
رای‌گیری پنجشنبه ۲۹ نوامبر ۲۰۱۲ از نظر کمی و کیفی به بالا رفتن اعتبار فلسطین و به طور خاص محمود عباس منجر شد، چراکه با نگاهی به ۹ کشوری که رای منفی دادند به غیر از آمریکا و اسراییل که مخالفت‌شان قطعی بود، فقط کانادا و چک از وزن و اعتبار سیاسی برخوردار هستند، در حالی که در میان آنهایی که رای ممتنع و موافق دادند کشورهای بزرگ صاحبنام دنیا دیده می‌شوند ضمن اینکه از منظر ریاضی هم، پیروزی فلسطینی‌ها قاطع و درخشان جلوه می‌کند.با این رای‌گیری جامعه جهانی بدون در نظر گرفتن وابستگی‌های ایدئولوژیکی، عزم راسخ خود را برای پایان دادن به مخاصمه طرفین و رسیدن به توافق و هم‌زیستی صلح‌آمیز فلسطین و اسراییل جزم کرده‌اند؛ رویدادی که ۶۵ سال پیش به طور رسمی از سوی سازمان ملل به رسمیت شناخته شده بود.
«دولت ناظر غیر عضو فلسطین» از این پس می‌تواند با عضویت در نهادهای وابسته به سازمان ملل به شرایط و امکانات مشروع برای عرض‌اندام سیاسی و کسب حقوق خود دست یابد.
رای قاطع مجمع عمومی سازمان ملل، از طرفی یک پیروزی دیپلماتیک شخصی هم برای محمود عباس به حساب می‌آید؛ رییس تشکیلات پیشین فلسطین به ویژه در یکی، دو سال گذشته و با توجه به بهار عربی و درگیری‌های خونین غزه مورد بی‌مهری و حتی به تعبیری به خاطر صلح‌طلبی مورد تحقیر قرار گرفته بود، اینک به عنوان رهبری که باعث شد پس از ۶۵ سال دوباره واژه «دولت»، کنار نام «فلسطین» به رسمیت شناخته شود، نامش در تاریخ فلسطین ماندگار خواهد شد.از طرفی اما باید پرسید، این پیروزی جدا از بحث مسایل حقوقی در عمل چه حاصلی برای فلسطینی‌ها خواهد داشت، آیا تنگناهای مالی و تلاش بیشتر اسراییل برای ادامه شهرک‌سازی تشدید می‌شود، مشکلات آوارگان فلسطینی باقی می‌ماند یا اینکه اختلاف میان فتح و حماس به کجا خواهد رسید و چندین و چند اما و اگر دیگر.بدون تردید، در فردای این رای‌گیری و پیروزی تاریخی نمی‌توان و نباید انتظار داشت مشکلات آینده فلسطینی‌ها حل و فصل شود در حالی که پذیرش فلسطین به عنوان «دولت ناظر غیرعضو» به عنوان یک نقطه عطف تاریخی ملت فلسطین را در راه رسیدن به آزادی، استقلال و زندگی صلح‌آمیز یاری خواهد کرد؛ واقعیتی که باید آن را قبول کرد.