رشد فناوری‌های نوین در گرو مشارکت بخش‌خصوصی

یک کارشناس حوزه فناوری اطلاعات با تاکید بر نقش بخش‌خصوصی در رشد و توسعه فناوری‌های نوین و قدرتمند مخابراتی و اطلاعاتی گذار از شیوه سنتی تعریف پروژه از بالا را لازمه افزایش مشارکت بخش‌خصوصی در پروژه‌های مخابراتی و اطلاعاتی ارزیابی کرد.
مهدی رزمی با تفکیک در حوزه ضروری و کمتر ضروری در فناوری‌های نوین اطلاعاتی، اظهار کرد: یک دسته از فناوری‌های جدید در حال حاضر جزو فناوری‌های لوکس به حساب می‌آیند. همانند اینترنت اشیاء یا IOT که این حوزه‌ها به لحاظ اقتصادی و هزینه‌ای در اولویت قرار نمی‌گیرند‌ اما حوزه‌های زیرساختی مانند ایجاد شبکه‌های فیبر نوری یا افزایش پهنای باند شبکه سراسری اینترنت در کشور جزو الزامات فوری هستند.
وی با بیان این که در حال حاضر فرض استفاده از خدمات اینترنت قطعی است، گفت: ایجاد اپراتورهای نسل چهارم فیبر نوری که چند سالی است قرار است به نتیجه برسد، جزو مسایل اصلی و مهم حوزه‌ ای‌تی است. ما در شبکه‌های عمومی اینترنتی که از طریق کابل‌ها برقرار می‌شوند، اوضاع خوبی نداریم؛ هرچند در استفاده از اینترنت موبایلی موفق بوده‌ایم‌ اما به لحاظ زیرساخت اینترنت باید کار بیشتری صورت بگیرد تا بتوان از فناوری‌های نوین ضروری استفاده بیشتری کرد.
این کارشناس، ورود بخش‌خصوصی را به عرصه فعالیت‌های حوزه فناوری اطلاعات برای رشد این حوزه بسیار مهم توصیف کرد و ادامه داد: باید مدلی تعریف شود که این حوزه برای بخش‌خصوصی منفعت مالی داشته باشد تا جذاب شود. این که دولت بیاید و در این حوزه همانند پروژه‌های عمرانی پروژه تعریف کند، کاری از پیش نمی‌برد مثال شفاف این پروژه‌ها همین اپراتور نسل چهارم یا اینترنت ملی است که به صورت دولتی اجرا می‌شود و بسیار روند آن کند است.
رزمی در پایان به ایسنا گفت: پروژه‌های مربوط به فناوری اطلاعات به لحاظ ماهیتی بسیار با پروژه‌های عرصه عمرانی تفاوت دارند. به این دلیل که نیازهای روز این حوزه بسیار متفاوت است و همچنین به لحاظ مالی اجرای آن به شکل دولتی بسیار هزینه‌بر و کم سود است. ما باید بخش‌خصوصی را با مدل‌های اقتصادی جدید در پروژه‌ها سهیم کنیم. همان‌طور که مثلا شهرداری‌ها اخیرا ساخت یک پل هوایی مجهز در یک منطقه خاص را به یک شرکت خصوصی می‌سپارند و در عوض به آن شرکت به مدت چند سال حق استفاده از تابلوهای تبلیغاتی پل را می‌دهند.
تاکید بر ورود بخش‌خصوصی در اجرای پروژه‌های بخش فناوری اطلاعات مساله‌ای است که بسیار مورد تاکید کارشناسان این حوزه بوده است. ضرورت ورود بخش‌خصوصی به این حوزه از این جهت بیشتر احساس می‌شود که حوزه فناوری اطلاعات حوزه‌ای پرشتاب به لحاظ بروز تکنولوژی‌های جدید در آن است و از آنجایی که واکنش دستگاه‌های دولتی به این اتفاقات تازه به دلیل بوروکراسی عظیمی که در آنها حاکم است معمولا با تاخیر صورت می‌گیرد لذا ورود بخش‌خصوصی به حوزه‌ ا‌ی‌تی برای رشد و شتاب در این حوزه از فوریت و اهمیت بالاتری نسبت به بقیه حوزه‌های اقتصادی برخوردار است.
اینترنت اشیا از آن حوزه‌هایی است که بخش‌خصوصی به خوبی می‌تواند به آن وارد شود و فعالیت کند. حوزه اینترنت اشیا‌ عرصه‌ای بسیار جذاب در حوزه فناوری‌های جدید اطلاعاتی و ارتباطاتی و فناوری است که از طریق آن امکان کنترل وسایل منزل از راه دور فراهم می‌شود؛ تصور کنید وقتی در یک روز گرم تابستانی در راه منزل هستید و برای خنک شدن خانه‌تان در هنگام ورودتان گوشی همراه خود را روشن و کولرتان را روی درجه خیلی خنک تنظیم کنید!؟
اصطلاح «اینترنت اشیا» اولین بار توسط کوین اشتون در سال ۱۹۹۹ به کار برده شد و برای نخستین بار توسط انتشارات موسسه MIT به دنیا معرفی شد. اینترنت اشیا به معنی یک شبکه جهانی از اشیای مرتبط که هر یک دارای آدرس مختص به خود بوده است که بر اساس قراردادهای استانداردشده‌ای با یکدیگر در ارتباط هستند. این سیستم جدید کنترل از راه دور و کنترل هوشمند اشیا و دستگاه‌ها امروزه در کشورهای توسعه‌یافته در سیستم‌های اداری و همچنین وسایل منزل بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد اما هنوز در ایران مقدمات استفاده از آن به صورت تجاری فراهم نشده است.