سنگ‌تمام ‌هالیوودی‌ها برای خالق «پدرخوانده»

«جهان‌صنعت»- استیون اسپیلبرگ و جورج لوکاس به‌همراه جمعی از چهره‌های مطرح ‌هالیوودی، پنجاهمین جایزه دستاورد موسسه فیلم آمریکا را به کاپولا اعطا کردند. اسپیلبرگ در این مراسم کاپولا را فردی بی‌باک توصیف کرد. اسپیلبرگ که نخستین‌بار در سال۱۹۶۷ با کاپولا آشنا شده بود، گفت: «از یک‌سو تو جنگجوی هنرمندان مستقل هستی و همیشه از آرمان‌هایشان دفاع کرده‌ای و از سوی دیگر، بی‌پروا در پذیرش ایده‌ها، نظرات و الهام‌ها.» او به یاد آورد که چگونه نسخه اولیه فیلم «اینک آخرالزمان» را که پنج‌ساعت طول داشت، با گروهی از فیلمسازان تماشا کرده بود: «وقتی فیلم تمام شد، از ما خواستی که بگوییم چه دیدیم و چه احساسی داشتیم. همه ما را دعوت کردی که نظر بدهیم و یکی‌یکی گفتیم کجا گم شدیم و کجا پیدا شدیم. من همان‌جا نشستم و با حیرت یاد گرفتم که جست‌وجوگری در واقع قدرت ویژه توست.» اسپیلبرگ در ادامه گفت: «برای من، «پدرخوانده» بزرگ‌ترین فیلم آمریکاییِ تاریخ است. بسیاری از هنرمندان می‌توانند بابت آثارشان روی کاغذ، بوم یا پرده، افتخار کنند اما تحسین ما برای تو، فرانسیس، از جنس دیگری است. وقتی جوانیم، می‌خواهیم والدینمان را سربلند کنیم، بعد دوستانمان، سپس همکارانمان و در نهایت همتایانمان. اما تو، بی‌همتا هستی.» اسپیلبرگ افزود: «تو آنچه پیشتر ساخته شده بود را گرفتی و معیار سینمای آمریکا را بازتعریف کردی و در این مسیر، الهام‌بخش نسلی از داستان‌گویان بودی تا کاری کنند که تو به آنها افتخار کنی. من همیشه می‌خواهم کاری کنم که تو به من افتخار کنی.» جورج لوکاس نیز از پیوند همیشگی خود با کارگردان «اینک آخرالزمان» یاد کرد؛ آن‌دو اولین‌بار در سال۱۹۶۸ در پشت صحنه فیلم «رنگین‌کمان فینیان» باهم آشنا شدند. لوکاس کاپولا را قهرمان خود خواند و گفت: «وقتی ۲۲ساله بودم، به من یاد داد که از پریدن از صخره‌ها نترسم. من هم این درس را در تمام زندگی‌ام حفظ کردم، هرچند هرگز به سطحی که او می‌رود، نرسیدم.» سپس لوکاس و اسپیلبرگ به‌طور مشترک جایزه یک عمر دستاورد موسسه فیلم آمریکا را به کوپالا اعطا کردند. فرانسیس فورد کاپولا در سخنرانی پس از دریافت جایزه گفت: «زمین‌های خالی که در کودکی در آنها بازی می‌کردم، اکنون با ساختمان‌هایی که نمی‌شناسم، پر شده‌اند. دوستان و همسایگان زیادی که لبخندم را پاسخ می‌دهند، آن پسری که اجازه نمی‌داد در تیمش باشم، خیلی‌ها را به یاد می‌آورم؛ همه پیرتر شده‌اند اما همچنان همان آدم‌ها هستند. اکنون فهمیده‌ام که اینجا، جایی که مرا ساخت، خانه‌ام نیست بلکه شما هستید؛ دوستان، همکاران، معلمان، همبازیان، خانواده و همسایگانم. همه چهره‌های زیبایی که دوباره مرا به آغوش می‌کشند. چون من چیزی جز یکی از شما نیستم و نخواهم بود.» کاپولا از تجلیل رابرت دنیرو، آل پاچینو، آدام درایور، هریسون فورد، مورگان فریمن، داستین‌هافمن، ران‌هاوارد، سی. توماس‌هاول، دایان لین، اسپایک لی و رالف ماکیو عمیقا تحت‌تاثیر قرار گرفت.