19 - 04 - 2025
صنعت خودروسازی، قربانی نگاه سطحی به تصادفات جاده‌ای
در روزهای گذشته، اظهارات رییس محترم کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی مبنی‌بر نقش مستقیم «کیفیت پایین خودروهای داخلی» در افزایش تصادفات جاده‌ای نوروزی، واکنش‌هایی را میان کارشناسان و فعالان صنعت خودروی کشور در پی داشته است. هرچند نگرانی وی نسبت‌به جان هموطنان قابل درک است اما نسبت دادن حجم عظیمی از تلفات جاده‌ای به صنعت خودروی داخلی، بدون بررسی دقیق و کارشناسی، نوعی آدرس غلط به افکار عمومی محسوب می‌شود که می‌تواند منجربه بی‌اعتمادی عمومی به تولید ملی و دلسردی فعالان این صنعت راهبردی شود. به گزارش ایلنا، در وهله اول باید این پرسش مطرح شود که منظور از «خودرو داخلی» دقیقا کدام بخش است؟ در ایام نوروز، بخش عمده حمل‌ونقل بین‌شهری برعهده ناوگان عمومی شامل اتوبوس‌ها و مینی‌بوس‌هاست، نه خودروهای سواری. در واقع، طبق آمار پلیس راهور، سهم خودروهای شخصی در تصادفات منجربه فوت نسبت به سهم اتوبوس‌های ایمن و مجهز تولید داخل، بسیار بیشتر است و جالب آنکه آمار تصادفات منجربه مرگ در اتوبوس‌های تولید داخل در سال‌های اخیر به حداقل ممکن رسیده است.
عامل انسانی، نقش اول تصادفات جاده‌ای
براساس گزارش‌های رسمی پلیس راهور، بیش از ۷۰درصد تصادفات در جاده‌های کشور به‌دلیل خطای انسانی اتفاق می‌افتد؛ از جمله سرعت غیرمجاز، سبقت‌های نابجا، خستگی و خواب‌آلودگی راننده، عدم توجه به علائم راهنمایی و حتی استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی، انحراف به چپ و عدم توانایی در کنترل وسیله نقلیه همچنان اصلی‌ترین دلایل تصادف در نوروز۱۴۰۴ بوده‌اند.
بی‌انصافی در حق خودروسازان داخلی
اینکه گفته شود «خودروسازی‌های کشور غیر از هزینه سودی نداشته‌اند»، نادیده گرفتن زحمات چند ده‌هزار مهندس، طراح، کارگر و متخصص ایرانی است که با وجود تحریم‌های بین‌المللی و فشارهای اقتصادی، تولید را در کشور زنده نگه داشته‌اند. آیا ایجاد اشتغال برای صدها‌هزار نفر مستقیم و غیرمستقیم در زنجیره تامین قطعات و خدمات پس از فروش، «سود» نیست؟
آیا ساخت خودروهای به‌روزتر در ایران‌خودرو با پلتفرم‌های جدید مانند تارا، رانا پلاس و پروژه کراس‌اوور ری‌را، پیشرفت نیست؟ آیا افزایش داخلی‌سازی قطعات پیچیده، ساخت موتور ملی، ارتقای سیستم‌های ایمنی مثل ترمز ABS، ایربگ‌های هوشمند، سیستم پایداری الکترونیکی(ESP) و تولید گیربکس‌های اتوماتیک بومی، گام‌هایی بزرگ در مسیر توسعه محسوب نمی‌شوند؟
ضعف جاده‌ها و امکانات امدادی را فراموش نکنیم
در مصاحبه اخیر رییس کمیسون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی، به‌درستی به ضعف زیرساخت‌های درمانی و کمبود تجهیزات امدادی در استان‌هایی مثل خوزستان اشاره شده است. اما چرا ضعف شبکه راه‌های بین‌شهری، کمبود تابلوهای هشداردهنده، نبود روشنایی کافی در جاده‌ها و نبود گاردریل در بسیاری از محورهای پرتردد به‌عنوان یکی از عوامل کلیدی تصادفات مورد توجه قرار نگرفته است؟ نقش پلیس، راهداری، وزارت راه و اورژانس جاده‌ای در این زمینه بسیار جدی‌تر از آن است که با انتقال بار مسوولیت به خودروساز داخلی، نادیده گرفته شود.
واقع‌نگری راهکار است
اگرچه هیچ صنعتی بی‌نقص نیست و صنعت خودرو نیز نیازمند اصلاحات، رقابت‌پذیری بیشتر و ارتقای سطح کیفی محصولات است اما آنچه خطرناک است، تخریب سرمایه اجتماعی صنعت ملی است. نقد باید همراه با پیشنهاد و نگاه حمایتی باشد، نه‌تنها با تکیه بر احساسات عمومی و رسانه‌ای شدن آمارهای کلی، ذهن مردم را نسبت به تولید داخلی خراب کنیم.
بهتر است به‌جای مقصرسازی یکجانبه، با همکاری میان دستگاه‌های اجرایی، خودروسازان، مجلس، رسانه‌ها و مردم، به راهکارهای عملی برای کاهش تلفات جاده‌ای برسیم: فرهنگ‌سازی، توسعه ناوگان حمل‌ونقل ایمن، هوشمندسازی جاده‌ها و ارتقای خدمات امداد و نجات، همه می‌توانند نقش‌آفرین باشند.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد