نشانه‌های اولیه تب کریمه‌کنگو

«جهان‌صنعت»- تب خونریزی‌دهنده کریمه کنگو مهم‌ترین و گسترده‌ترین بیماری ویروسی منتقل شونده از طریق کنه است. این بیماری در بیش از ۳۰ کشور دنیا وجود داشته و در قاره‌های آفریقا، اروپا و آسیا اندمیک است.
میزان مرگ‌و‌میر این بیماری می‌تواند قابل توجه باشد؛ به طوری که متوسط میزان کشندگی آن بین ۳۰ تا ۵۰ درصد تخمین زده شده است و برخی منابع حتی میزان آن را تا ۸۰ درصد در زمان طغیان‌ها نیز گزارش کرده‌اند.
یکی از راه‌های انتقال بیماری تب خونریزی‌دهنده کریمه کنگو تماس با خون و ترشحات و لاشه دام آلوده در هنگام ذبح یا دوره زمانی کوتاهی پس از ذبح است. بر همین اساس ذبح‌کنندگان، قصابان، کارگران کشتارگاه‌ها، دامداران، چوپانان، دامپزشکان و زنان خانه‌دار به دنبال تماس با دام تازه ذبح‌شده یا گوشت آلوده در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند. از نشانه‌های اولیه بیماری می‌توان به بروز ناگهانی تب، سردرد شدید، لرز و درد عضلانی اشاره کرد که معمولا بین ۳ تا ۱۳ روز پس از تماس با ویروس (بسته به راه انتقال بیماری) در فرد ظاهر می‌شود، اشاره کرد. سپس علائم بیماری به سمت وخامت رفته و خونریزی در نقاط مختلف بدن بروز می‌کند. بنابر اعلام دفتر مدیریت بیماری‌های واگیردار وزارت بهداشت، از سال ۱۳۷۸ تا پایان سال ۱۴۰۱، استان سیستان‌و‌بلوچستان با شناسایی ۹۴۹ مورد، خراسان‌رضوی ۱۷۹ مورد، کرمان ۱۰۴ مورد، اصفهان ۷۶ مورد و فارس ۶۸ مورد از موارد قطعی بیماری، بیشترین استان‌های گزارش‌‌کننده موارد قطعی بیماری در کشور را تشکیل داده‌اند. مصرف فرآورده‌های حیوانی به صورت خام از نظر انتقال بسیاری از بیماری‌ها خطرناک است و افراد باید از مصرف گوشت و جگر خام خودداری کنند. فرآورده دامی باید به صورت پخته مصرف شود تا مطمئن شویم عامل بیماری‌زا کاملا از بین رفته است. گوشت دام ذبح‌شده را باید قبل از قطعه‌قطعه کردن و مصرف، حداقل ۲۴ساعت در دمای ۴ درجه سانتیگراد در یخچال نگهداری کرد. جگر و سایر امعا و احشای دام نیز قبل از مصرف باید ۴۸ ساعت در دمای ۴ درجه سانتیگراد در یخچال باشد.
بنابر اعلام دفتر مدیریت بیماری‌های واگیردار وزارت بهداشت، چالش‌های برنامه تب خونریزی‌دهنده کریمه کنگو شامل موارد زیر است:
– تامین ناکافی و عدم‌تخصیص به موقع اعتبارات برای اجرای برنامه مدیریت پیشگیری و کنترل بیماری.
– نگهداری دام در مجاورت اماکن مسکونی در مناطق روستایی.
– کشتار غیر‌مجاز و غیر‌بهداشتی دام در حاشیه شهرها.
– ناکافی بودن اقدامات کنترلی دامپزشکی در کانون‌های آلوده دامی.
– اطلاعات ناکافی دامپروران در اصول پیشگیری و کنترل بیماری.
– مشارکت ضعیف سازمان‌های غیر‌دولتی و داوطلب در برنامه‌های کنترل و پیشگیری بیماری.
– ناکافی بودن آموزش پزشکان در تشخیص بالینی بیماری در انسان به ویژه در مناطق با بروز کمتر بیماری.
– تردد و نقل‌وانتقال غیر‌مجاز از مرزهای داخلی بین‌استانی و خارجی با کشورهای همجوار.
– آگاهی ناکافی در تشخیص افتراقی علائم بالینی بیماری تب خونریزی‌دهنده کریمه کنگو با بیماری کووید۱۹ و عدم‌تشخیص و درمان به موقع بیماری توسط پزشکان.
استان‌های هرمزگان، کرمان، سیستان‌و‌بلوچستان، گیلان، خراسان‌رضوی، اردبیل و خوزستان دارای بیشترین موارد مثبت این بیماری هستند.