نیاز

مهمان امروز: شهیار قنبری

شهیار قنبری ششم مرداد سال ۱۳۲۹ در خانواده‌ای اهل هنر در تهران به دنیا آمد.
کار ادبی را از نوجوانی آغاز کرد و در آن زمان برای نشریه اطلاعات کودکان داستان کوتاه می‌نوشت، گاه شعر نیز می‌سرود. سپس برای ادامه تحصیل به لندن رفت و در میانه‌ دهه‌ ۶۰ میلادی به ایران بازگشت.
شهیار پس از بازگشت به ایران سرودن ترانه را بر‌خلاف خواست پدر- که معتقد بود هنرمندان در جامعه‌ ایران سرنوشت درخشانی ندارند و می‌خواست پسرش آرشیتکت شود- آغاز کرد.
به شهادت شاعرانی نظیر اردلان سرفراز، شهیار قنبری با ترانه قصه دو ماهی با آهنگسازی بابک افشار به دلیل نوآوری در واژه و مضمون، سرآغاز ترانه نوین فارسی و ترانه مدرن ایران است و او را ترانه‌سرای نوین ایران‌زمین می‌نامند والبته این نکته نیاز به تجمیع اکثر کارورزان ترانه نوین دارد همچون زویازاکاریان و تورج نگهبان و مسعود امینی و ترانه‌سرایان هم‌عصر دیگر این ترانه‌سرا (برای مثال زویا زاکاریان بارها در مصاحبه‌هایش به شکلی تلویحی ترانه قصه وفا اثر ایرج جنتی عطایی را سر آغاز ترانه نوین فارسی دانسته است). خود شهیار قنبری در این باره می‌گوید: «قصه دو ماهی میلاد من است. بند ناف ترانه من این چنین بریده می‌شود…»
ترانه «نیاز» نخستین بار توسط فریدون فروغی خوانده شد.

تن تو ظهر تابستونو به یادم میاره
رنگ چشای تو بارونو به یادم میاره
وقتی نیستی زندگی فرقی با زندون نداره
قهر تو تلخی زندون رو به یادم میاره
من نیازم تو رو هر روز دیدنه
از لبت دوست دارم شنیدنه
تو بزرگی مثل اون لحظه که بارون میزنه
تو همون خونی که هر لحظه تو رگ‌های منه
تو مثل ِ خواب ِگل سرخی لطیفی مثل خواب
من همونم اگه بی‌تو باشم جون میکنه
تو مثل ِ وسوسهِ شکارِ یک شاپرکی
تو مثلِ شوقِ رها کردنِ یک باد‌بادکی
تو همیشه مثل یک قصه پر از حادثه‌ای
تو مثل شادی خواب کردن یک عروسکی
من نیازم تو رو هر روز دیدنه
از لبت دوست دارم شنیدنه