پرسش از بردباری رییس‌جمهور

یکم- مسعود پزشکیان با کدام راهبرد و طوفان ذهنی که برای خود داشت کاندیدای ریاست‌جمهوری شد؟ البته این را باید خودش به صورت شفاف توضیح دهد اما آنچه می‌توان از سخنان وی در هنگامه مبارزه انتخاباتی و در این چند ماه فهمید این است که وی در ذهن خویش چنین فرض کرده بود می‌تواند با استفاده از همه نیروهای سیاسی که احتمال همکاری دارند کشور را از روبه‌رو شدن با بحران‌های عمیق‌تر دور کند. وی با رایزنی که لابد با نیروهای سیاسی در رده‌های گوناگون داشته نظر مثبت آنها را نیز گرفته و سپس به رقابت آمده است.
دوم- اگر بخواهیم با توجه به رفتار و گفتار پزشکیان با توجه به آنچه وعده داده بود یک ویژگی رفتاری ممتازتر را برگزینیم کدام است؟ البته با توجه به اینکه از کدام زاویه به مساله نگاه کنیم تفاوت می‌کند اما می‌توان گفت وی بردباری در برابر ناملایمات رقبا را به عنوان یک راهبرد برگزیده است. تجربه دولت‌های پیشین مثل دولت روحانی و خاتمی نشان می‌دهد که منتقدان دست‌کم یک‌دوره یک‌ساله و حتی بیشتر را برای ارزیابی رقیب پیروز فرصت می‌دادند اما این را از پزشکیان دریغ کرده و از فردای روزی که وی به کاخ پاستور رفت زیرتیغ بوده است. با این همه اما وی توانسته است بردباری نشان دهد و از مقابله به مثل خودداری کند تا شاید شرایط بگذرد و بتواند به وظیفه‌اش عمل کند.
سوم- حالا اما کارشناسان و سیاسیون می‌گویند که آیا این درجه از بردباری برای ادامه وفاق در برابر نیروهای سیاسی که برای زدن دولت و ناکارآمد کردن آن بی‌تاب شده‌اند ضرورت دارد؟ واقعیت این است که این را باید بیشتر از همه خود رییس دولت جواب دهد اما باید یادآور شویم که بردباری هم اندازه دارد و از اندازه که بگذرد به ناتوانی تعبیر می‌شود و این برای استواری دولت یک سم مهلک است. پزشکیان می‌تواند با رقبا تا اندازه‌ای مدارا کند و بردباری نشان دهد که به دلسردی رای‌دهندگان منجر نشود. ادامه این وضعیت از نظر سیاسی کار درستی به حساب نمی‌آید.