کمیت و کیفیت ناظران بر نتیجه انتخابات تاثیر ندارد

نادر کریمی‌جونی- به لطف شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی، افکارسازی و گرفتن ژست‌های جذاب آسان شده و هر کسی می‌تواند خود را در موضعی نشان دهد که دست‌کم برای مردم و شهروندان موقعیت مطلوب و تحسین‌شده‌‌ای به حساب می‌آید. البته چندان مهم نیست کسی که خود را در این موقعیت نشان می‌دهد واقعا به آن اعتقاد داشته باشد یا نه، اما شبکه‌های مجازی و دنیای اینترنت آنقدرها کار را ساده کرده‌اند که افراد می‌توانند فارغ از سوال‌پیچ شدن و کلنجار رفتن با روزنامه‌نگاران کنجکاو، در خلوت و…… در یک موقعیت دلخواه حرف‌های قشنگ بزنند و در فیلم‌ها و تصاویری که از خود منتشر می‌کنند لبخندهای مردم‌پسند تحویل مخاطب بدهند.
دعوت کدخدایی سخنگوی شورای نگهبان از یک بازیگر سینما برای نظارت بر روند اجرای انتخابات و بازتاب گسترده آن در شبکه‌های خبری از این دست واکنش‌ها و موضع‌گیری‌‌های جذاب است که هر چند شهروندان را جذب می‌کند و ژستی دلفریب محسوب می‌شود اما معلوم نیست واقعا بتواند مشکل اصلی و ابهام‌هایی که درباره انتخابات کشورمان گفته می‌شود را برطرف و اصلاح‌طلبان را در مورد روایی و سلامت روند انتخابات، اقناع کند.
عباسعلی کدخدایی البته شخصا فردی دموکرات در مقابل افکار عمومی محسوب می‌شود. افرادی که از نزدیک با این عضو و سخنگوی شورای نگهبان ارتباط داشته‌اند به روشنی می‌دانند که او در مقابل سوال‌ها و ابهام‌هایی که مطرح می‌شود صبر و حوصله‌اش را از دست نمی‌دهد و واکنش‌های منفی و تند نشان نمی‌دهد. حتی انتقادهای هیجانی نیز احتمالا او را وادار به نشان دادن واکنش‌های هیجانی نخواهد کرد. از این بابت دعوت او از این بازیگر سینما که ابهام‌ها و انتقادهایی را علیه روند انتخابات ایراد کرده است، کاملا با روحیه این سخنگو سازگار است.
کسانی که دست‌اندرکار اجرای انتخابات بوده‌اند می‌دانند که در هر حوزه انتخابیه، نامزدهای تایید صلاحیت شده می‌توانند به تعداد صندوق‌های اخذ رای ناظری به فرمانداری معرفی کرده و این ناظران را بر سر صندوق‌های رای به نظارت بگمارند. علاوه بر این ناظران وزارت کشور و شورای نگهبان نیز دو ناظر جداگانه در هر صندوق اخذ رای دارند که بدون آنها هیچ اقدامی در یک واحد رای‌گیری آغاز نمی‌شود یا پایان نمی‌گیرد.
علاوه بر همه اینها، تمامی نامزدهای تایید صلاحیت شده نیز خودشان می‌توانند در کسوت یک ناظر به کلیه صندوق‌های اخذ رای سرکشی و بر سلامت و درستی روند اجرایی نظارت کنند. حال اگر به این تعداد انبوه از ناظران یک یا چند ناظر دیگر اضافه شود، آیا تغییر مهمی محسوب می‌شود؟
آیا اصولا با این همه ناظر و عضو صندوق که معمولا از میان ساکنان محل انتخاب می‌شوند اقدام خلافی می‌توان انجام داد که وجود چند ناظر اضافه بتواند از آن جلوگیری کند؟ رفتاری که در جریان دادگاه سیدمحمدرضا خاتمی در روزهای گذشته انجام شد، شاید الگویی باشد از آنچه در انتخابات‌‌ها رخ می‌دهد. در این دادگاه آن‌طور که سیدمحمدرضا خاتمی و همراهانش تعریف کرده‌اند، از پیش صندلی‌ها اشغال شده بود و فقط پنج نفر از همراهان خاتمی امکان حضور در دادگاه علنی را پیدا کردند.
قاضی نیز در ابتدای جلسه دادگاه علنی، انتشار اخبار و جزئیات دادگاه را ممنوع اعلام کرد.
بدین‌ترتیب آیا می‌توان درباره این دادگاه و نحوه دادرسی صحبت و داوری کرد؟ در جریان تایید و احراز صلاحیت نامزدها نیز بسیاری از چهره‌های شاخص و تاثیرگذار اصلاح‌طلب، رد صلاحیت می‌شوند یا صلاحیت‌شان احراز نمی‌شود اما از آن‌سو هواداران و بالاخص چهره‌های محافظه‌کار به‌طور کامل تایید و احراز صلاحیت می‌شوند.
در این صورت برابر آنچه اصلاح‌طلبان اخیرا در تریبون‌های گوناگون می‌گویند حتی اگر تمام نامزدهای اصلاح‌طلب نیز به مجلس راه یابند باز هم محافظه‌کاران دو یا چند برابر کرسی‌های خالی مجلس را اشغال می‌کنند یعنی تمام نامزدهای اصلاح‌طلب تایید شده، به نیمی از ظرفیت‌ کرسی‌های مجلس هم نمی‌رسند و در هر صورت اکثریت مجلس شورای اسلامی به محافظه‌کاران خواهد رسید.
این انتقاد مهم اصلاح‌طلبان و منتقدان روند انتخابات البته تاکنون پاسخ قانع‌کننده‌ای پیدا نکرده است. در واقع اصلاح‌طلبان و شهروندان منتقد در تمامی انتخابات‌ها به اجبار در زمینی بازی می‌کنند که از سوی نهادهای محافظه‌کار برایشان تدارک دیده شده است.
در نهایت هم آنچه در پایان انتخابات و در مجلس شورای اسلامی مشاهده می‌شود چیرگی محافظه‌کاران بر سایر جناح‌ها خواهد بود. در این صورت واقعا چه تفاوتی می‌کند که چه کسانی، چه تعداد و چگونه بر اجرای انتخابات‌ها نظارت کنند؟