زنگ‌ها برای منصوریان به صدا درآمد

تصمیم جدید هیات مدیره استقلال باعث تعجب هواداران فوتبال در ایران شده است. اظهارنظر زمانی از اعضای هیات‌مدیره استقلال در مورد فرصت دادن به علیرضا منصوریان برای دو بازی دیگر و تایید افتخاری، مدیرعامل این باشگاه مبنی بر تحقیقات مدیریت استقلال روی کادرفنی آینده این تیم نشان می‌دهد مدیریت باشگاه استقلال دیگر اعتماد چندانی به منصوریان ندارد و به این ترتیب ادامه کار این مربی در استقلال را با دشواری‌هایی روبه‌رو خواهد ساخت. این عدم اعتماد به منصوریان باعث خواهد شد بخش زیادی از انرژی این مربی صرف مسایلی شود که به نفع باشگاه نیست و همچنین باعث کاهش تمرکز او می‌شود.
با شرایطی که مدیران استقلال برای منصوریان تعیین کرده‌اند، هر آن ممکن است آنها صندلی مربیگری را از زیر پای منصوریان کشیده و آن را به شخص دیگری تعارف کنند. این بی‌اعتمادی به منصوریان و دادن اولتیماتوم به او چیزی جز کش‌دار کردن بحران روی نیمکت این تیم نیست. این اولتیماتوم نهایت رفتار غیرحرفه‌ای مدیران استقلال را می‌رساند که تیم خود را در لبه پرتگاه قرار داده‌اند. عدم اعتماد به منصوریان باعث خواهد شد این مربی نتواند با خیالی آسوده به کار خود در استقلال ادامه دهد. مدیران استقلال اگر قدری درایت به خرج می‌دادند یا کمی برای تیم خود نگران می‌شدند، تکلیف نیمکت را به‌طور قطعی مشخص می‌کردند. آنها یا باید منصوریان را اخراج می‌کردند یا قویا او را مورد حمایت قرار می‌دادند. شترسواری دولادولا نمی‌شود.
معلوم نیست منصوریان با این شرایط چگونه می‌خواهد به کار خود در استقلال ادامه دهد. از این به بعد بردن وظیفه‌ بدیهی او در استقلال است و یک باخت می‌تواند تمام داشته‌های او در استقلال را سوخت کند و به هوا بفرستد. به فرض که منصوریان دو بازی آتی استقلال را با پیروزی پشت سر بگذارد، آیا باز هم برای این مربی اولتیماتوم جدیدی تعیین خواهد شد؟ آیا قرار است به محض اولین باخت دوباره جلسات هیات‌مدیره تشکیل شود و وضعیت مربیگری در استقلال را کج‌دار و مریز پیش ببرند. برای اینکه استقلال بتواند روند نتایج ضعیف ابتدای فصل را تغییر دهد، نیاز به تصمیم‌گیری قاطع در سطوح مدیریتی دارد. عادت دادن استقلال به عدم‌ قطعیت‌هایی از نوع اولتیماتوم شش امتیازی به منصوریان باعث می‌شود این تیم نه از نظر فنی و نه از نظر روحی نتواند فرم و شکل ثابتی به خود بگیرد. تجربیات لیگ‌های قبل در مورد دو تیم استقلال و پرسپولیس نشان داده هر گاه این دو تیم لیگ را بد شروع کرده‌اند و مدیریت این باشگاه‌ها نتوانسته تصمیمی قاطع در مورد نیمکت تیم بگیرد، نتایج سینوسی تا انتهای فصل ادامه‌دار بوده و خبری از ثبات در نتیجه‌گیری موفق نخواهد بود. برعکس هر گاه قاطعانه از مربیان خود حمایت کرده‌اند، موفق شده‌اند روند نتایج تیم را تغییر دهند. استقلال با قلعه‌نویی در لیگ هشتم و پرسپولیس با برانکو در لیگ پانزدهم شاهد این مدعاست.
منصوریان به خوبی از سختی‌های کار کردن با مدیرانی که نشان داده‌اند دیگر به او اعتماد ندارند، آگاه است. متاسفانه باید گفت اگر مدیران استقلال زود تصمیم اشتباه خود را جبران نکنند و آرامش را به تیم بازنگردانند، آینده خوبی برای استقلال و منصوریان در این فصل نمی‌توان متصور بود. افتخاری به‌عنوان مدیرعامل باشگاه سعی کرد با حمایت از منصوریان اظهارات زمانی را تعدیل کند اما خود او با اعترافش به انجام تحقیقات روی جانشین‌های احتمالی منصوریان، کار را خراب‌تر کرد. هواداران استقلال تجربه و خاطره خوبی از بروز بی‌اعتمادی بین مدیریت و کادرفنی ندارند. آنها لیگ هفتم را به خاطر می‌آورند که عدم اعتماد هیات‌مدیره به ناصر حجازی در همان ابتدای فصل چه بر سر استقلال آورد و در انتهای فصل ضعیف‌ترین نتیجه تاریخ استقلال در لیگ برتر رقم خورد. اوضاع فعلی استقلال شباهت زیادی به اوضاع آن فصل دارد. اگر مدیران استقلال خیلی زود به ترمیم رابطه خود با کادرفنی اقدام نکنند، ممکن است نتیجه‌ای برخلاف هدف خود از دادن اولتیماتوم بگیرند. آنها باید تکلیف خود را با منصوریان مشخص کنند؛ یا دادن فرصت کافی به او یا اخراج این مربی.