آینده‌فروشی!

وحید شقاقی‌شهری*- فلسفه صندوق توسعه ملی تبدیل شدن به ثروت بین‌نسلی و محلی برای بهبود سرمایه‌گذاری در اقتصاد بود، اما دست‌درازی به منابع صندوق برای پوشش هزینه‌های جاری، هم خلف وعده و هم خلاف سیاست‌های رهبری است و از سوی دیگر نوعی آینده‌فروشی محسوب می‌شود. در بودجه سال ۹۸ تصویب شده بود که ۵/۱ میلیون بشکه نفت فروخته شود. حال که میزان فروش نسبت به پیش‌بینی‌های بودجه کاهش یافته، به هیچ‌وجه درست نیست که مابه‌التفاوت را از صندوق توسعه ملی برداریم.

دست‌درازی به صندوق توسعه ملی که اقدام سختی نیست مثل این است که دولت دست در قلک خود کند. این موضوع دیگر نیاز به جلسه و مصوبه نداشت. اگر قرار باشد با همین روند جلو برویم دیگر صندوق ماهیت خود را از دست می‌دهد. از سوی دیگر مصوب شده که ۵/۴ هزار میلیارد تومان از حساب ذخیره ارزی استفاده شود در حالی که این موضوع هم انضباط مالی را مختل می‌کند و هم آینده‌فروشی است.

دولت می‌توانست به جای دست‌درازی به صندوق توسعه ملی در هزینه‌های خود صرفه‌جویی کند. حذف بسیاری از هزینه‌های جاری نیاز به یک اقدام انقلابی و ساختاری داشت تا به صرفه‌جویی حداکثری برسیم. اگر دولت به هر دلیلی توان کاهش هزینه‌های خود را ندارد، حداقل باید منابع درآمدی خود را اصلاح می‌کرد. به این ترتیب می‌توان گفت که دولت می‌تواند با مدیریت هزینه‌ها و با تکیه بر آن بسیاری از مشکلات خود را حل کند و دیگر نیازی به آینده‌فروشی نداشته باشد. 

*اقتصاددان