جلوه‌ای از شکوه در برج میلاد

محبوبه حقیقی – سر بریدند آسمان را در زمین/ چیست حال مردم این سرزمین/ خواب دریا غرق خون تعبیر شد/ تشنه‌ای با دشنه‌ای درگیر شد…
بعد از دقایق طولانی شنیدن اجرای موسیقی روی تصویر برگزیده سریال شب دهم، علیرضا قربانی آخرین اجرای کنسرتش را با این ترانه از افشین یداللهی آغاز کرد، آغازی که نفس‌ها را در سینه حبس و همه را وادار به شنیدنی فروتنانه می‌کرد.
شب‌های پنجم و ششم مردادماه کمتر از یک ساعت بعد از افطار، سالن همایش‌های برج میلاد تهران حال و هوای خوبی داشت؛ آنقدر خوب که روزه‌دارها را حتی پیش از بازکردن روزه به آنجا کشاند تا بعد از پارک کردن ماشین‌ها و اطمینان از اینکه به موقع در محل اجرای کنسرت حاضر شده‌اند در راهرو‌های پارکینگ، محوطه باز برج میلاد یا فضای پیش‌بینی شده در سالن همایش‌ها افطار کنند.
بر خلاف قبل، این کنسرت اجرای تیتراژهای سریال‌هایی که با صدای قربانی خوانده شده نبود، این کنسرت اجرای زنده موسیقی بود روی تصاویری که خلاصه اما به خوبی و کمال، سریال شب دهم را روایت می‌کرد؛ همه چیز کامل بود و شنیدنی و از سوی دیگر فضای سراسر معنوی آن به بعضی‌ها یادآوری می‌کرد که مناسبت‌های مذهبی نه تنها در پیوند با موسیقی آسیب نمی‌بینند بلکه دچار شکوه و تاثیرگذاری دوچندان خواهند شد، شکوهی که ما عادت کرده‌ایم با تدارک دیدن ویژه برنامه‌های سخیف و حرف‌های تکراری چند مجری و… از خودمان دریغ کنیم.
دقایقی بعد از نیمه شب ششم مرداد‌ماه اما وقتی محل اجرای کنسرت را ترک می‌کردید در سرتان پر از آواهای خوب بود آنقدر خوب و شنیدنی که دلتان می‌خواست چشم‌هایتان را ببندید و تا سحر به همان‌ها که شنیده‌اید دل‌خوش کنید.