چرا مهاجرت فقط به بحران در ایران منتهی شد؟

دکتر یدالله کریمی‌پور* – در شرایطی که در کشور برای تامین آب و برق و گاز همین جمعیت ساکن کشور، ناترازی شدیدی بیداد می‌کند و به علت افزایش استهلاک و فقدان سرمایه‌گذاری، این عدد هر سال نیز بیش از پیش می‌شود، به نظر می‌رسد که ناترازی‌های عمده‌تری در کشور به بار خواهد نشست. اگر ما جمعیت افغانستانی‌های ساکن ایران را معادل همان ۱۰ میلیون نفر در نظر بگیریم، این به معنای ایجاد یک گروه قومی جدید در کشور با ظرفیتی معادل ۳/۱۰ درصد از کل جمعیت ۸۷ میلیون نفری ایران! البته که صرف وجود یک گروه جمعیتی بزرگ به خودی خود نباید یک تهدید اساسی برای امنیت اقتصادی و ملی تلقی شود اما پیش‌شرط عدم تلقی یادشده، وجود ساختارهای بوروکراتیک مقوم امر ملی در کشور است. به عبارت دیگر می‌شود با بررسی آمار کشورهای عربی همسایه به درستی دریافت که بخش عمده‌ای از جمعیت این ممالک را مهاجران تشکیل می‌دهند اما مهاجرت به چالشی برای امنیت ملی این ممالک بدل نشده است. از جمعیت ۲/۹ میلیون نفری امارات متحده، تنها ۵/۱ میلیون نفر اماراتی هستند و ۷/۸ میلیون نفر دیگر را مهاجران تشکیل می‌دهند. از جمعیت ۶/۲ میلیون نفری قطر نیز حدود ۳۰۰ هزار نفر ملیت قطری دارند و در برخی آمار تا سقف ۸۸ درصد از جمعیت این کشور، مهاجر دانسته شده‌اند و این با همان آمار ۳/۲ میلیون نفری همخوانی دارد. جمعیت مهاجران در عربستان سعودی نیز تا ۳۸ درصد از کل جمعیت را شامل می‌شود. این کسر جمعیتی برای بحرین ۴۵ درصد، برای عمان ۵۵ درصد و برای کویت نیز تا ۶۵ درصد از جمعیت کشور را در بر می‌گیرد (بر پایه آمار منتشره توسط مرکز مطالعات خاورمیانه وزارت امور خارجه).چرا در این ممالک، بحث مهاجران به یک بحران ملی تبدیل نشده است؟ چون این دولت-ملت‌ها از سامان داخلی برخوردارند و بیم این را ندارند که حتی ۹۵ درصد از باشندگان ممالک‌شان را مهاجران تشکیل دهند. این گزاره در قبال ممالکی که سامان و شیرازه درستی ندارند، در یک مملکت ولو با ۹۵ درصد جمعیت بومی نیز، مهاجران قابلیت تبدیل شدن به مساله بحرانی را دارند.
سیل مهاجرت افغانستانی‌ها به ایران یا پاکستان، نه به دلیل میل به توطئه برای تغییر در بافت جمعیتی یک کشور دیگر بلکه به دلیل فقدان امنیت زیستی و شغلی در سرزمین خودشان رخ داده است. این مساله در هر سرزمینی می‌تواند به یک پیشران سیل‌آسای مهاجرتی بدل شود.بخش دیگری از علت حرکت فوج فوج مهاجران افغانستانی به ایران را باید در ویژگی‌های نیروی کار افغانستانی که در سختکوشی، امانتداری و قناعت خلاصه می‌شود، به عنوان دلایل گسترده تقاضای کارفرمایان ایرانی برای جذب نیروهای افغانستانی دانست. همبستگی‌های دینی و فرهنگی هم مزید بر علت است. وگرنه چرا شما در خیابان‌ها، ساختمان‌ها، جاده‌ها و مرغداری‌های کشور، کارگران روسی، هندی، قزاق و بنگالی نمی‌بینید؟ در حالی که عمده نیروی کار یدی در کشورهای همسایه عربی ایران را همین شهروندان شبه‌قاره هند تشکیل می‌دهند. مهاجرت به خودی خود یک بحران نیست. به واقع ما از مهاجران افغان ترسی نداریم بلکه از کیفیت مدیریت در کشور خودمان هراسناکیم.رمضانی در پایان تاکید کرد: بزرگ‌ترین دستاورد فناوری CCG استاندارسازی مواد موثره فرآورده‌های طبیعی است که در اشکال دارویی مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد. این موضوع باعث خواهد شد که پزشکان،‌ داروهای به دست آمده از گیاهان را با اطمینان از میزان استاندارد ماده موثره، تجویز کنند. در دنیا به ویژه پس از شیوع کرونا توجه بیشتری به فرآورده‌های طبیعی شده‌ که این موضوع نیز در ایران قابل مشاهده است. در این شرایط بهره‌گیری از این تکنولوژی می‌تواند به پزشکان اطمینان لازم برای تجویز داروهای گیاهی را بدهد.
* استاد دانشگاه