واژه‌های لال

چشم می‌بندیم
در برابر چشم‌هایی که حرف نگفته‌شان
اشک می‌نشاند به جانمان
کر می‌شویم
بر صدایی که خسته است شاید
حبس می‌کنیم نفسی را که گره خورده
در گلویی که بغض به بغض دور است
از هوای هم هوایی!
یک پرسه هیچ
بر روحی که گیج می‌زند
دور تا دور بارانی که نیامده رفته…!