بار سنگین تحریم بر گُرده‌ مردم

محمدرضا رسولی- بیش از ۴۰ سال است که ایران به نحوی با تحریم‌های شدید دست و پنجه نرم می‌کند و به ویژه در طول یک دهه گذشته تحت فشار شدیدترین تحریم‌های اقتصادی قرار داشته است. مدت‌هاست که کارشناسان درباره هزینه‌های مخرب و پنهان تحریم‌ها صحبت می‌کنند. بی‌بهره بودن از سرمایه‌گذاری خارجی در شرایط تحریم، اقتصاد کشور را در سخت‌ترین وضعیت داده است. موضوع غم‌انگیز و دردناک این است که بر اساس شواهد موجود در سال ٢٠١٠ اقتصاد ایران با اقتصاد کشورهای عربستان و ترکیه تقریبا برابر بوده، اما در این ده سال اخیر به واسطه تحریم‌ها و مشکلات اقتصادی در ایران، اقتصاد ترکیه و اقتصاد عربستان با شتاب از اقتصاد ایران سبقت گرفته است. در این سال‌های تحریم اقشار مرفه و کاسبان تحریم با افزایش چندین برابری حقوق و درآمد خود و همچنین افزایش چند برابری قیمت بسیاری از کالاها مانند طلا، ملک و… نه تنها فشار خاصی را متحمل نشده‌اند، بلکه در برخی موارد با استفاده از برخی راهکارهای عجیب و غریب به ثروت کلانی نیز دست یافته‌اند. بی‌شک مردم و افکار عمومی حداقل انتظاری که دارند این است که اگر فشاری هست برای همه یکسان باشد و اگر قرار به هزینه دادن است همه باید به یک میزان هزینه متحمل ‌شوند، نه اینکه با ایجاد شرایط خاص و سوء‌استفاده از وضعیت بحرانی مجالی برای رانت‌خواری و سوء‌استفاده برخی افراد ویژه ایجاد شود. بار گران تحریم در این سال‌ها بر دوش کسانی بوده که درآمد سالانه‌شان چند درصد بیشتر رشد نداشته، اما تا چشم باز کرده‌اند اجاره مسکن و قیمت خودرو و ملک و مواد غذایی و… را مشاهده کرده‌اند که با سرعت نجومی افزایش یافته است. بار گران تحریم بر دوش کارگری بوده که امروز باید هفتاد درصد درآمدش را برای اجاره‌بهای خانه پرداخت کند. بار گران تحریم بر گرده‌ بازنشستگان و کارمندان و معلمان است که دستمزد سالانه‌شان قیمت یک مترمربع خانه در بسیاری از نقاط پایتخت نمی‌شود و باید فکر خرید خانه را از سر بیرون کنند.بر کسی پوشیده نیست که مشکل این روزهای کشور ما نه حجاب زنان است، نه فضای مجازی، بلکه مشکل معیشتی و اقتصادی است. رشد بدون توقف قیمت‌ها و تورم افسار‌گسیخته به معضلی جدی تبدیل شده و مردم از نظر وضعیت اقتصادی و معیشتی در شرایط سختی به سر می‌برند. روح و روان جامعه‌ای که به ‌صورت مداوم با بسیاری از تنگناهای اقتصادی،‌ معیشتی و اجتماعی دست‌وپنجه نرم می‌کند خسته شده است. برای حل مشکلات در این زمینه‌ها باید دست به اقدامات اساسی زد و شرایط را تغییر داد. حتی اگر بهترین سیاست‌های اقتصادی در داخل کشور پیاده شود، اما اوضاع سیاست خارجی مطلوب نباشد و تحریم پابرجا بماند، باز هم اقتصاد از توسعه باز می‌ماند. هیچ اقتصادی بدون ارتباط تجاری با دنیا نمی‌تواند توسعه پیدا کند. اقتصاد امروز ایران به انتقال تکنولوژی غربی نیاز دارد. باید درهای کشور را باز کنیم. بگذاریم جهان ایران را کشف و ایران نیز جهان را کشف کند. ایران این امتیاز را دارد که با توجه به دسترسی به منابع غنی انرژی، به سرعت یک دهه فلاکت اقتصادی را بهبود ببخشد.